Δεν είναι ώρα για «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και ιπποτισμούς

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν ξέρω αν θα χρησιμεύσει σε τίποτε, αλλά καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν όσοι υποστηρίζουν ότι ασχολούνται με τον δημόσιο βίο της χώρας (αν υπάρχει ακόμη κάτι που να θυμίζει δημόσιο βίο), ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή των σκουπιδιών, ούτε οι ταξιτζήδες, ούτε οι δημοσιογράφοι στα δημόσια μέσα ενημέρωσης.

Το πρόβλημα της χώρας παραμένει πολιτικό, είναι πρόβλημα του πολιτικού προσωπικού της - παλαιού, αναπαλαιωμένου και....
νεοφώτιστου - που, όπως φαίνεται, αποφάσισε να κρύψει την γελοία ανικανότητά του πίσω από επιθέσεις σε εργαζομένους, βιαστικές και αψυχολόγητες «μεταρρυθμίσεις» και κορώνες δια των οποίων οι ευθύνες μετατίθενται πάντα στους τελευταίους τροχούς της αμάξης.

Ουδείς από τους εργαζόμενους – αλλά ούτε και όλοι μαζί – δημιούργησε το βαρύ δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό το δημιούργησαν αυτοί που σήμερα προσπαθούν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους.

Αυτοί που σπατάλησαν τους εθνικούς και τους κοινοτικούς πόρους, κακοδιαχειρίστηκαν ανθρώπους και χρήματα, δημιούργησαν εργαζομένους διαφορετικών ταχυτήτων ανάλογα με τις πελατειακές – εκλογικές ανάγκες τους, χάιδεψαν αυτιά και έκλεισαν στόματα, εξουδετέρωσαν, εκμαύλισαν και διέφθειραν τον λαό στην αρχή, για να τον εξουθενώσουν μετά, διαλύοντας τη χώρα.

Μετά βρήκαν ότι τους φταίνε οι σκουπιδιάρηδες, οι ταξιτζήδες, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εφοριακοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν προνόμια, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν δέχονται να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, οι δημοσιογράφοι των δημόσιων μέσων ενημέρωσης που δεν δέχονται να βαφτιστούν δημόσιοι υπάλληλοι, διότι αυτό απαγορεύεται από τα Καταστατικά των σωματείων τους και τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων.

Τους αποκάλεσαν τεμπέληδες, ιδιοτελείς, μαφία και καμόρα – ενώ όλοι γνωρίζουμε πως μαφία και καμόρα δεν είναι οι φτωχοδιάβολοι, αλλά οι εγκέφαλοι του οργανωμένου εγκλήματος και οι πολιτικοί που συναγελάζονται με τους εκπροσώπους του (του οργανωμένου εγκλήματος) και χρηματοδοτούνται από αυτούς.

Ακόμη και στην περίπτωση της διαπλοκής των σκουπιδιών, οι πρωταίτιοι του αίσχους δεν είναι τα συνδικάτα των εργαζομένων, αλλά εκείνοι οι δήμαρχοι (δηλαδή πολιτικοί και εκλεγόμενοι με τη σημαία πολιτικών κομμάτων) που συνεργάζονται με τα συνδικάτα, κερδίζοντας χρήματα από τον άθλιο και τριτοκοσμικό τρόπο με την οποίο η χώρα διαχειρίζεται τα σκουπίδια της.

Θα επανέλθω στο θέμα, απλώς θέτω από σήμερα ένα ερώτημα: Μπορούν να μας πουν οι κύριοι δήμαρχοι, που τώρα κόπτονται για τη δημόσια υγεία, σε τι σημείο βρίσκονται τα προγράμματα ανακύκλωσης και κομποστοποίησης των πόλεών τους;

Μήπως μπορεί κάποιος αρμόδιος να μας πει πού πηγαίνουν στα σκουπίδια που περιπετειωδώς συλλέγονται αυτές τις μέρες; Διότι, απ' ότι καταλάβαμε, έχουν δημιουργηθεί εκ των ενόντων νέες παράνομες χωματερές.

Στο σημείο αυτό υπενθυμίζω, ότι, τον Μάρτιο του 2008, είχαμε κ