Δεν μάς χρωστάει κανένας τίποτα. Εμείς χρωστάμε.

Σε μία χώρα όπου τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια ο ολοκληρωτικού τύπου λαϊκισμός, με ταυτόχρονη ιδεολογική πλύση εγκεφάλου, αποτελεί πολιτική και επικοινωνιακή πρακτική, ο διευρυμένος λαϊκός παραλογισμός είναι το φυσικό επακόλουθο.

Έτσι, σε μία χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων η οποία χρωστά 360 δισεκατ. ευρώ, βοηθήθηκε με άλλα 230 δισεκατ. ευρώ και τής χαρίστηκαν 110 δισεκατ. ευρώ, σημαντικό μέρος του πληθυσμού της υβρίζει τους δανειστές και....
συμπαραστάτες, ζητώντας και τα ρέστα. Αυτό συμβαίνει δε την ώρα που τα 360 δισεκατ. ευρώ βοήθεια προς την Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων αντιπροσωπεύουν δέκα φορές την δυτική βοήθεια προς 700 εκατομμύρια πεινασμένους της Αφρικής! Αυτή είναι μία θλιβερή και οδυνηρή για τους πεινασμένους πραγματικότητα, την οποία βεβαίως οι όμορφες “προοδευτικές” ψυχές στην Ελλάδα προσποιούνται ότι αγνοούν. Αυτή είναι η κατάντια τους.

Κατά τα λοιπά, όπως πολύ σωστά επισημαίνεται στο Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της Alpha Bank, η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους –παρά τις Κασσάνδρες– συνιστά μία εξαιρετική εξέλιξη για το ελληνικό Δημόσιο, αλλά όχι για τους μετόχους των ελληνικών τραπεζών οι οποίοι, χωρίς οι ίδιοι να φέρουν οποιαδήποτε ευθύνη, καλούνται να επωμισθούν ζημιές δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Θα πρέπει δε να υπογραμμισθεί ιδιαιτέρως ότι βασική αιτία των ζημιών αυτών ήταν η τοποθέτηση, εκ μέρους των τραπεζών, μέρους της ιδιωτικής αποταμίευσης που διαχειρίζονται σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου ή σε δάνεια δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, όπως επέβαλλαν οι κανόνες χρηστής διαχείρισης –σύμφωνα με τους οποίους τα κρατικά ομόλογα και οι κρατικές εγγυήσεις αξιολογούνται ως επενδύσεις μηδενικού κινδύνου.

Από την άλλη πλευρά, οι υβρίζοντες τους δανειστές μας θα πρέπει να πληροφορηθούν ότι σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα μας συγκυρία, οι φορολογούμενοι άλλων κρατών μελών της ευρωζώνης αναλαμβάνουν μεγάλα βάρη για να βοηθηθεί η Ελλάδα. Η αλληλεγγύη αυτή εκφράζεται με την διαγραφή μέρους του χρέους, κατά 110 δισεκατ. ευρώ, την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής κατά 11 έως 30 έτη, την δεκαετή περίοδο χάριτος στην πληρωμή χρεολυσίων, τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού στα διακρατικά δάνεια (μείωση του περιθωρίου σε 150 μονάδες βάσης, από 200 και 300 μονάδες βάσης μέχρι σήμερα), μείωση του επιτοκίου στα νέα ελληνικά ομόλογα κάτω από το επιτόκιο της αγοράς, στο 2% μέχρι το 2015 και 3% από το 2015 έως το 2020, την μεταφορά κερδών που σχετίζονται με την διακράτηση ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος, καθώς, βεβαίως, και την παροχή πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας σημαντικού ύψους για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα του ελληνικού κράτους τα επόμενα χρόνια, μέχρι να ορθοποδήσει η χώρα.

Οποιαδήποτε άλλη μικρόψυχη θεώρηση των πραγμάτων δεν συνάδει με την κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, ενώ η τήρηση