Δημήτρης Ιατρόπουλος προς ΓΑΠ: Φύγε τώρα.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, κρίνοντας πως η επιστολή του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου προς τον κ. Γ.Α. Παπανδρέου με αφορμή της ημέρα της ποίησης, θα πρέπει να φθάσει σε όλους τους Έλληνες, την αναδημοσιεύει, χωρίς περιττά σχόλια. Το μήνυμα του Θεσαλονικιώτικου λαού πέρσι στη ΔΕΘ, με το «ΓΑΠ είσαι ανεπιθύμητος» και το παπούτσι του Κινήματος δια χειρός του γιατρού μας Στέργιου Πραπαβέση, με λόγια ποιητικά, απλά, στέρεα και αντρίκια. Απολαύστε την:

Ανοιχτή προ-ειδο-ποίηση του Δημήτρη Ιατρόπουλου, ως συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης

Αυτά τα σύννεφα είναι δικά μας, και τα ποτάμια αυτής της χώρας και τα....
δέντρα. Και όλα τα κορίτσια και τα αγόρια και τα πουλιά. Κι αν σου λέω για τα σύννεφα, έχουμε δικό μας ουρανό εμείς, δικό μας άνεμο, δικούς μας αστρικούς αρχηγούς, δικές μας παρουσίες και οπτασίες. Έχουμε δική μας ιστορία, το κατάλαβες; Μέσα στο δικό σου διαβατήριο όμως, κοιμάται ένα ψεύτικο όνομα, μια ληστευμένη φυσιογνωμία, ένα ξένο παράρτημα ζωής. Φύγε λοιπόν τώρα, φύγε! Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.

Εμείς όταν ανασαίνουμε μιλάμε με τους καιρούς και τα χρόνια. Κι όταν κοιταζόμαστε, «βλέπουμε» κιόλας, ο ένας τον άλλο. Στα δικά μας τα χώματα, κυκλοφορεί μια Ιδέα που δεν πεθαίνει, δεν αλλάζει, δεν υπόκειται σε νόμους, δε μπαίνει σε διατάξεις, δεν μετατρέπεται σε εγκυκλίους. Κι αυτό που εμείς ονομάζουμε Λόγο Τιμής, είναι δικό μας απόκτημα, διαχρονική κατάκτηση, εμείς εδώ φίλε, έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα αυτά τα σύνορα, αυτή τη σημαία, είμαστε νοικοκυραίοι, είμαστε νοματαίοι. Ξέρεις από πού έρχεται η λέξη; Από το «ονοματαίος». Που σημαίνει νοικοκύρης με όνομα, άνθρωπος με βάση και ουσία.

Και πάνω απ όλα, αφεντικό της γης του και των προγόνων του. Και πάνω απ τα άλλα, κτήτορας, ιδιοκτήτης κι όχι ενοικιαστής, του ιστορικού του χρόνου. Εσύ δεν μας κάνεις. Δε μιλάς κανονικά, τη σπουδαία πολυδύναμη γλώσσα μας. Δεν ταιριάζεις με τα χνώτα μας, είσαι ξένος.

Και αυτά τα παραμύθια τώρα, ότι δεν υπάρχουν ξένοι πάνω στη Γη κι ότι όλοι είμαστε ίδιοι, να τα φορέσεις στα δικά σου παιδιά, όχι στα δικά μας, τ' ακούς; Πάνω στη Γη, είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε Παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε Ίδιοι.

Μην κάνεις αστεία με τη γλώσσα μας γιατί είναι η σπουδαιότερη πάνω στον πλανήτη και καθαρίζει τις έννοιες και δίνει όνομα στα πράγματα και στις ιδέες, και φιλοξενεί ιδανικά και ποτίζει το Πνεύμα.

Όλα εδώ μέσα είναι κόκκινα από το αίμα που αιώνες τώρα χύνουμε για να στήσουμε και να στηρίξουμε αυτή την πατρίδα. Όλα εδώ μέσα είναι γαλανά από τον καθαρό μας ουρανό. Όλα εδώ μέσα είναι πράσινα από τα πανάρχαια δέντρα μας. Όλα εδώ μέσα είναι μπλε από την αθάνατη, τη δικιά μας θάλασσα. Όλα εδώ μέσα είναι μαβιά από το χρώμα των υπέροχων δειλινών μας. Όλα εδώ μέσα είναι κίτρινα από τις θεϊκές μαργαρίτες και τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα μας. Όλα εδώ μέσα είναι λευκά απ τα ασβεστωμένα σοκάκια και τα παραθυρόφυλλα των νησιών μας.
Κι ήρθες εσύ, να μας φέρεις το ΜΑΥΡΟ!

Φύγε