Δημοσκόπηση για το Κίνημα του Συντάγματος

Να κατέβει ως Κίνημα στις εκλογές;

Η πρώτη μεγάλη δημοσκόπηση (εντάξει, πλάκα κάνω...) του "τοίχο-τοίχο" ολοκληρώθηκε!
Το δείγμα αντιστοιχεί σε 115 απαντήσεις!
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον τελευταίο μήνα.
Η ταυτότητα της έρευνας δεν ξέρω πού είναι! (κοιτάξτε στα δεξιά της σελίδας)
Συμμετείχε ένα αντιπροσωπευτικό τυχαίο δείγμα 115 άτυχων αναγνωστών του blog που σπατάλησαν αυτά τα δύο υπερπολύτιμα δευτερόλεπτα για να.....
κλικάρουν το "ναι" ή το "όχι", αλλά κανείς δεν ξέρει πόση ώρα χρειάστηκαν για να αποφασίσουν.
Προσωπικά, δεν ψήφισα, όχι μόνο για λόγους δεοντολογίας, αλλά γιατί δεν έχω αποφασίσει οριστικά.
Αν και γέρνω προς το "ναι".

Το βασανιστικό ερώτημα λοιπόν ήταν το εξής:
Θέλετε οι "Αγανακτισμένοι" να κατέβουν ως κίνημα στις εκλογές;


Έλαβον:

ΝΑΙ: 55% (64 ψήφοι)

ΟΧΙ: 44% (51 ψήφοι)

Το 1% λείπει λόγω λανθασμένης εκ του συστήματος στρογγυλοποίησης.


Αρχικά, να σημειώσω ότι τον όρο "Αγανακτισμένοι" τον χρησιμοποίησα συμβατικά προς χαριν συνεννόησης, αν και διάκειμαι αρνητικά προς τον συγκεκριμένο όρο.

Πρέπει να σημειώσω επίσης ότι το "ΟΧΙ" προηγούνταν ελαφρώς του "ΝΑΙ" μέχρι τις 25 Ιούνη περίπου. Αυτό ήταν προιόν μιας δικαιολογημένης -έως ένα σημείο- δυσπιστίας απέναντι στο κίνημα της Πλατείας του Συντάγματος.
Στη συνέχεια εξισορροπήθηκε την 15η του Ιούνη, ημέρα όπου το κίνημα του Συντάγματος συναντήθηκε για πρώτη φορά με τα συνδικάτα, στη γενικη απεργία εκείνης της ημέρας, διαπιστώνοντας ότι το κίνημα μπορεί να πετυχαίνει καίρους στόχους, όπως η ουσιαστικη πτώση της Κυβέρνησης εκείνη την ημέρα, οπότε υπήρξε κενό εξουσίας και τελικά η Κυβέρνηση μπήκε σε μηχανικη υποστήριξη και επιβιώνει με τεχνητή αναπνοή πλέον.
Απεδείχθη έτσι ότι με προσπάθεια όλα γίνονται.
Η διαφορά υπέρ του "ΝΑΙ" εδραιώθηκε μετά τα γεγονότα του διημέρου της κρατικής τρομοκρατίας, 28 και 29 Ιούνη.

Πράγμα που σημάινει ότι η κρατική καταστολή και τρομοκρατία τελικά συσπειρώνει τον αντιδρώντα λαό ενάντια , όχι μόνο στην παρούσα κυβέρνηση, αλλά στο συνολικό σύστημα εξουσίας που λειτουργεί σήμερα.

Εν συντομία θα πω τη θέση μου στο ζήτημα.
Παρότι πιστεύω ότι η δυναμική λαικη αντίσταση είναι επιβεβλημένη, θεωρώ ότι μία εξεγερσιακού τύπου αντίσταση θα έχει και ανυπολόγιστες συνέπειες, αφού μπορεί ναι μεν να επιτύχει πλήρως και να εγκαθιδρυθεί η λαική κυριαρχία, η συμμετοχικη δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία, μέσω πολιτικης αναδιαταξης του κράτους και κατάργησης των Μνημονίων της μισανθρωπίας, αλλά απ την άλλη δεν μπορούμε να ξεχνάμε και το δυσμενές ενδεχόμενο να γίνουμε Λιβύη ή Συρία...

Γι αυτό προτιμώ σαν πρώτη λυση την ομαλότερη δυνατή μετάβαση από την κοινοβουλευτικη δικτατορία στην πραγματική Δημοκρατία και τη λαική κυριαρχία. Και η μετάβαση αυτή μπορεί να ξεκινήσει τη γιγάντωσή της από έναν πολιτικά νομιμοποιημένο φορέα ο οποίος θα μπορούσε να συγκεντρ