Δύο είδη ανθρώπων

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατηγοριοποιήσει κανείς τους ανθρώπους, υπάρχει όμως ένας τρόπος που αφορά το σύνολο του πληθυσμού. Είναι το κατά πόσο κάποιος ακολουθεί έναν κώδικα αξιών και ιδανικών ανεξάρτητων των προσωπικών του συναισθημάτων ή όχι. Στην περίπτωση που κάποιος ακολουθεί κάποιον τέτοιο κώδικα, είναι ένας λογικός και ανιδιοτελής άνθρωπος που κρίνει τα πράγματα γύρω του υπό το πρίσμα κάποιου εξωτερικού συστήματος αξιών, και άρα δεν επηρρεάζεται από τα συναισθήματά του και τις ορέξεις του. Στη περίπτωση που κάποιος δεν ....
έχει ένα τέτοιο σύστημα αξιών, τότε άγεται και φέρεται κυριολεκτικά σαν ζώο, το μόνο που έχει σημασία για εκείνον είναι τα ζωώδη του ένστικτα και οι επιθυμίες του, και οι απόψεις του αλλάζουν ανάλογα με αυτά, είναι ένα φτερό στον άνεμο, πότε εδώ και πότε εκεί.

Αυτός είναι ένας θεμελιώδης διαχωρισμός που κρίνει κυριολεκτικά την πορεία ενός έθνους. Ένα έθνος που αποτελείται κυρίως από ανθρώπους με ιδανικά, είναι ένα έθνος που προοδεύει. Η πρόοδος αυτή έρχεται μέσα από την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων να κάνουν κάτι για να βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους και των γύρω τους. Οι άνθρωποι αυτοί κατανοούν πως η συνεργασία όλων μας για το κοινό καλό έχει όφελεί εξίσου όλους μας. Όταν το περιβάλλον, είτε μιλάμε για το οικογενειακό είτε μιλάμε για το σχολικό, αδυνατεί να δώσει ένα σύστημα αξιών στον νέο άνθρωπο, αυτός πλέον συμπεριφέρεται με βάση το μόνο που του έχει απομείνει: τα κτηνώδη του ένστικτα. Οι πράξεις του θα καθορίζονται με βάση τι τον συμφέρει (ή νομίζει πως τον συμφέρει) την εκάστοτε χρονική στιγμή. Ένα έθνος που αποτελείται στην πλειοψηφία του από τέτοιου είδους ανθρώπους, πέφτει σε μαρασμό, επειδή οι κάτοικοι του αντί να σπαταλούν την ενέργειά τους στο να δημιουργούν, την χρησιμοποιούν για να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Κυριαρχεί η καχυποψία και η αλληλοφαγωμάρα. Αδυνατούν αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν πως είναι μέρος ενός συνόλου. Ένα τέτοιο έθνος είναι έρμαιο των εξωτερικών εχθρών και είναι καταδικασμένο να πεθάνει.

Οι εκάστοτε κώδικες αξιών, δε δημιουργήθηκαν από τη μιά στιγμή στην άλλη. Αποτελούν το αποτέλεσμα γεννιών και γεννιών ανθρώπων, που μέσα από την εμπειρία τους έμαθαν τι είναι σωστό και τι όχι για το κοινό καλό, και το παρέδωσαν στις επόμενες γεννιές με τη μορφή της παράδοσης. Αυτή η παράδοση, αν χαθεί, δεν αναπληρώνεται εύκολα. Τουλάχιστον όχι από τις γεννιές που την κατέστρεψαν. Γιατί οι άνθρωποι που μπορούν να δουν σφαιρικά την ανθρώπινη κοινωνία και να κατανοήσουν την δυναμική της είναι πολύ λίγοι στο κόσμο. Οι περισσότεροι μαθαίνουν μόνο εκ πείρας. Η παράδοση δημιουργήθηκε μέσα από πόνο και καταστροφή. Για παράδειγμα, έπρεπε να χαθούν πολλοί άνθρωποι από έριδες για να συνειδητοποιήσει η κοινωνία πως ο φόνος είναι κάτι καταστροφικό, και να τον απαγορέψει με αυστηρές τιμωρίες. Κάθε τι που έχουμε μάθει και θεωρούμε δεδομένο σήμερα, αποκτήθηκε με θυσίες. Δυστυχώς όμως όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ό,τι δεν έχεις κερδίσει με αγώνα δε το εκτιμάς…

Α