Εδώ θεσμός, εκεί θεσμός, που είναι οι θεσμοί;

Εδώ και τέσσερις μέρες παίζουνε τον παπά, κανάλια, εφημερίδες και 161 βολευτές (οι 153 ΠΑΣΟΚοι +8 της ΝΔ). Τον παπά με τα χρήματά μας στις τράπεζες, τον παπά με τον άρτι «εμπιστεύσιμο» από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά υπό «παραίτηση» πρωθυπουργό, τον παπά με το ευρώ, τον παπά με την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, τον παπά με το μέλλον της πατρίδας. Παπατζήδες κυβερνώντες και....
παπατζήδες «ελεγκτές» της «τέταρτης εξουσίας» έκαναν την τρίχα τριχιά επί τρία χρόνια τώρα και με όπλα το ψεύδος και την τρομοκρατία έφεραν την πατρίδα όχι πια στο χείλος του γκρεμού, αλλά σε πορεία πτώσης εντός γκρεμού, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης του ΓΑΠ, η οποία μας έδωσε το τελειωτικό σπρώξιμο με δημοψηφισματικό χαρακτήρα .

Για να μην παραδώσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ κι ούτε να παραδώσει όλα τα οφίτσια, το κυβερνών κόμμα και ο εγωισμός ενός Παπανδρέου καταπάτησε κάθε άρθρο του συντάγματος και κάθε θεσμική πρόβλεψη. Χωρίς παραίτηση, πώς γίνεται αντικατάσταση του επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας και από ποιόν;
Χωρίς παραίτηση, χωρίς διερευνητικές εντολές και χωρίς συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, πώς αλλάζει μια κυβέρνηση και πολύ περισσότερο, πώς αλλάζει ο πρωθυπουργός;
Κι αν αυτό είναι ένα τεράστιο θεσμικό κενό, πόσο μεγαλύτερος παραλογισμός είναι να παραμένουν στις θέσεις τους Υπουργοί που καλούνται να διαπραγματευτούν το μέλλον της πατρίδας χωρίς καμιά νομιμοποίηση από το λαό; Και υποθέτω εδώ πώς δε γίνεται να φθάσουμε στο σημείο να συνεχίσει να διαπραγματεύεται ο Μπένι ως αντιπρόεδρος και να μην είναι συνεχώς δίπλα του να τον ελέγχει ο όποιος πρωθυπουργός – ανώτερός του…
Διότι φυσικά, για το τελικό σπρώξιμο στο γκρεμό υπαίτιος είναι ο ΓΑΠ, αλλά όλες οι αποφάσεις της κυβέρνησης ήσαν ως τώρα ομόφωνες από το Υπουργικό Συμβούλιο και όλες πήραν την ψήφο εμπιστοσύνης από τους 153 βολευτές, άρα η ευθύνη είναι συνολική του ΠΑΣΟΚ.
Δε θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με ό,τι συνέβη γιατί δεν έχει πια νόημα. Νόημα έχει το από σήμερα και μετά. Γι αυτό οφείλω να υπενθυμίσω στον μοναδικό άνθρωπο που δέχεται να αναλάβει την ευθύνη για το μέλλον της πατρίδας -παρότι ουδεμία ευθύνη φέρει για το κατάντημά της- ότι η καινούργια κυβέρνηση:
Οφείλει να κάνει κατανοητό σε εσωτερικό και εξωτερικό ότι η νέα δανειακή σύμβαση καταργεί το μνημόνιο του 2010 και το μεσοπρόθεσμο και δεν αποτελεί συνέχεια της προηγουμένης (η οποία άλλωστε δεν είχε ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων), άρα οι όροι της θα πρέπει να γίνουν -επιτέλους- αντικείμενο μιας κάποιας διαπραγμάτευσης.
Οφείλει να περάσει το τελικό κείμενο της σύμβασης με απλή πλειοψηφία από τη βουλή, ασχέτως του πόσοι βουλευτές τελικά την υπερψηφίσουν, γιατί κανένα κείμενο δεν νοείται να υπερκαλύπτει το Σύνταγμα της χώρας και σε καμία περίπτωση δεν συζητείται κάν εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε οιονδήποτε και για κανένα λόγο.
Οφείλει να επιμείνει ότι επιδιαιτητής τυχόν αθέτησης της συμφωνίας δεν μπορεί να είναι δικαστήριο ή θεσμός εκτός της νομισματικής ένωσης, άρα τα βρετανικά δ