Είναι θέμα επιβίωσης

του Άγη Βερούτη*
Η χώρα μας περνά την πιο κρίσιμη περίοδο στη μεταπολεμική ιστορία της. Δεν έχει ξαναγίνει σε καμιά άλλη χώρα, σε καιρό ειρήνης, τόσο μακρόχρονη και βαθιά ύφεση όσο αυτή που βιώνουμε σήμερα. Όμως η οικονομική μας παρακμή δεν είναι τυχαία. Είναι προϊόν της παρακμής μας ως κοινωνίας και ως πολιτείας. Η κρίση μας είναι....
πρωτίστως πολιτική, και μόνο ως

ενεργοί πολίτες θα βγούμε από αυτήν.
Η παρακμή μας πηγάζει από τη διάβρωση των κοινωνικών και των πολιτικών θεσμών μας σε βάθος τεσσάρων δεκαετιών της Μεταπολίτευσης, και από τη δημιουργία ενός Σοβιετικού τύπου κρατικού μηχανισμού, όπου τα δηλητήρια της προσοδοθηρίας, του παρακρατισμού, του κομματισμού, της διαφθοράς και της ατιμωρησίας υποκατέστησαν το ζωτικό αίμα της εργατικότητας, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης στην κοινωνία μας.
Την πτώση μας προς την άβυσσο επιτάχυναν οι πολιτικές επιλογές του υπάρχοντος σάπιου πολιτικού συστήματος των λίγων τελευταίων ετών. Η είσοδός μας στην ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία χωρίς να ερωτηθεί ο Λαός, η παραποίηση των στοιχείων της οικονομίας μας για να εξαπατήσουμε τους δανειστές μας, η άκρατη διόγκωση του κρατικού μηχανισμού σε μέγεθος και κόστος που υπερβαίνει κατά πολύ την πραγματική φοροδοτική δυνατότητα της οικονομίας, η άσκοπη είσοδός μας στην εποπτεία της Τρόικας ενόσω ακόμη τα επιτόκια δανεισμού μας ήταν μόνον 3,5% πάνω από της κραταιάς Γερμανικής οικονομίας, η καταστροφική επιδρομή στα οικονομικά υγιή κύτταρα της κοινωνίας μας από πολιτική επιλογή αντί μείωσης της σπατάλης και του κομματισμού και η έκταση της διαφθοράς, στραγγάλισαν την τελευταία ικμάδα δημιουργικότητας των Ελλήνων, και κατέστρεψαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, εξαθλίωσαν τους συνταξιούχους, και έκλεψαν τα όνειρα των παιδιών μας.
Κάποιοι από εμάς δεν άντεξαν την λυσσαλέα εξαθλίωσή τους από τους Έλληνες πολιτικούς δημίους, και σχεδόν 2.000 συμπολίτες μας αυτοκτόνησαν στα τελευταία 3 χρόνια, πάνω από 1.000 μάνες έδωσαν τα βρέφη τους στα ορφανοτροφεία γιατί δεν είχαν να τα ζήσουν, 1.200.000 Έλληνες έμειναν χωρίς δουλειά, και εκατοντάδες χιλιάδες άξια και μορφωμένα παιδιά μας πήραν το δρόμο της ξενιτειάς ή σχεδιάζουν να το κάνουν στους επόμενους μήνες.
Aπό τους 4,5 εκατομμύρια οικονομικά ενεργούς και εργαζόμενους πολίτες στη χώρα μας, ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες είναι άνεργοι, ένα εκατομμύριο εργάζονται στο δημόσιο τομέα και άρα πληρώνονται από τους φόρους των υπολοίπων, και μόλις 2,3 εκατομμύρια Ελλήνων παράγουν τον πλούτο για να ζούμε όλοι. Η ανεργία είναι ο καρκίνος πρωτίστως της κοινωνίας και δευτερευόντως της οικονομίας. Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση είναι να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, που αυτές μόνο με την ανάπτυξη και την απελευθέρωση της δημιουργικότητας των Ελλήνων μπορούν να χτιστούν.
Όμως οι πολιτικοί δήμιοι των Ελλήνων επιμένουν να διατηρήσουν τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της κοινωνίας αμετάβλητο, τις μαφίες τους ατιμώρητες, και την αφαίμαξη στον εξαθλιωμένο Λαό ασταμάτητη.
Την ίδια στιγμή, πο