Είστε ανθυγιεινός για τους Έλληνες, κ. Παπανδρέου!

Της Σεμίνας Διγενή

Ε... ναι, φοβάμαι. Κυρίως τα βράδυα φοβάμαι, λίγο πριν αρχίσω να ανησυχώ έντονα αν άναψα το φως στις σκάλες. Φοβάμαι με εκείνον τον ενοχικό φόβο, ότι θα πάθω κάτι ...εξαιτίας μου, επειδή εγώ, δεν έκανα κάτι σωστά.

''Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά'', 12 χρόνια πριν, σε μια συναυλία, ένιωσα τον πανικό του λαβύρινθου, φίλους μου να μπερδεύονται σε σκοτάδια. Τότε είχα φοβηθεί σχεδόν υπαρξιακά. Θα σας μιλήσω άλλη φορά για αυτούς. Τώρα, θα σας πω για άλλου τύπου, καθημερινό εφιάλτη. Έρχεται τις νύχτες, με υπόκρουση τον κακόγουστο ήχο των σεσημασμένων φωνών, των κεντρικών δελτίων.
Φοβάμαι ότι ο Χάνιμπαλ, αν συνεχίσω να χαζεύω, θα μου δαγκώσει ξαφνικά το λαρύγγι και δε θα βγάλω κιχ. Δεν θέλω η φάτσα του νά είναι το τελευταίο που θα δω. Θέλω να γιατρευτώ. Δε θέλω να....
κινδυνεύουν τα παιδιά μου.

Ντρέπομαι που το λέω, ειλικρινά ντρέπομαι, αλλά αυτός ο απίστευτος τύπος ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, κάποτε ήταν περίπου φίλος μου. Αυτή η κατηγορία των ''περίπου φίλων μου'', με κατέστρεψε, μου αποσταθεροποίησε την ψυχολογία και μου έβαλε μια για πάντα, τη σφραγίδα του τρελλού, που έχω ώρες-ώρες στο μάτι.

Πρέπει να διευκρινίσω, ότι τον καιρό αυτής της περίπου φιλίας, το χαριτωμένο αυτό παιδί, εκεί στην εξωτική Χαρ. Τρικούπη, ήταν παντελώς στην απ' έξω, καμμία δύναμη, καμμία εξουσία, καμμία παρέμβαση. Αρχές του '80 κι ήταν μόνο ο διακοσμητικός Γιωργάκης της προσκολλήσεως. Φυλάω ακόμη, μια κοινή μας φωτογραφία, σε ένα συνέδριο στους Δελφούς (καλεσμένοι του Περικλή Νεάρχου) και το βλέμμα μου δίπλα του, ισοδυναμεί με 50 σημερινά αντιπολιτευτικά άρθρα. (όταν -μετά από κάποιες ακόμη συνεδρίες- βελτιώσω την αυτοπεποίθησή μου, θα την ανεβάσω, το υπόσχομαι...) Μετά το συνέδριο, ρίχναμε οι δημοσιογράφοι, εκείνο το μαύρο κλήρο ποιος θα υποστεί τη θέση πλάι του στο γεύμα, όμως αυτό δεν ήταν η κόλαση, η κόλαση ήταν η επιστροφή στην Αθήνα με το αυτοκίνητο. Εκεί ο άτυχος καταραμένος, θα έπρεπε να ζήσει το Γολγοθά των ασυνάρτητων πολιτικών του αναλύσεων, εκείνους τους γλυκανάλατους αστεϊσμούς made in USA, αλλά και τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της ζωής στο γυμναστήριο. Καταστροφή!

Αυτός ο ανύπαρκτος τύπος, λοιπόν, καθορίζει σήμερα τις ζωές μας, διαλύει τα σπίτια και τις δουλειές μας, ηγείται της Εθνικής Καταστροφής, της Οικονομικής Τρομοκρατίας. Ένας Αρμαγεδώνας επικίνδυνης ηλιθιότητας και ανευθυνότητας έχει ενσκήψει και κάποιοι, αυτήν τη γελοία συμμορία που υποδύεται την κυβέρνηση, αυτό το κράτος των Μόντυ Πάιθον, επιμένουν να το αντιμετωπίζουν σοβαρά. Το έχετε συνειδητοποιήσει ότι έχουμε 10ο πρωθυπουργό της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, κάποιον που θα μπορούσε να παίξει αυτοδικαίως τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ''Πάρτυ'', αν είχε πονοκέφαλο ο Πήτερ Σέλλερς;

Συνομιλεί αρμοδίως για την Ελλάδα, για το μέλλον μας, ποιός; Ο Γιώργος; Πάμε καλά;
Όχι δεν είμαι ρατσίστρια, με τους βλάκες. Έχω αναδείξει αυτήν την πολύτιμη -για την κοινωνία- κατηγορία, σε σχετικό άρθρο μ