Εκτός από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει και ο κανονικός!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Και ξαφνικά, άρχισαν όλοι να συζητούν για τον ελληνικό ήλιο. Και τι φωτεινός είναι και πόσο ζεστός και πόσο πολύ μας προτιμά, μένοντας με τις ώρες πάνω από τα κεφάλια μας.

Συγγνώμη, αλλά τώρα ανακαλύψαμε τον ελληνικό ήλιο; Τώρα πληροφορηθήκαμε την μεγάλης διάρκειας ηλιοφάνεια στη χώρα μας; Μήπως τελικά πράγματι, δύο χρόνια μετά την...
επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ανέτειλε επιτέλους ο ήλιος πάνω από τη χώρα;

Τα ρωτώ όλα αυτά, διότι υποθέτω πως ο ήλιος έλαμπε πάνω από την Ελλάδα και τον Οκτώβριο του 2009.

Επίσης, ήταν ανέκαθεν γνωστό – και επομένως και κατά τις πρώτες «επαναστατικές» εκατό ημέρες - πως η Γερμανία επιθυμεί να έχει πάντα λυμένο το ενεργειακό της πρόβλημα, διότι διαφορετικά δεν λειτουργούν οι βιομηχανίες της.

Πρόκειται για κάτι που το γνωρίζουν ακόμη και τα μικρά παιδιά.

Μπορούμε, λοιπόν, να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι πολιτικοί οι οποίοι κυβερνούν μια καταχρεωμένη ηλιόλουστη χώρα και απλώνουν το χέρι για δανεικά σε ανήλιαγες χώρες, θα έβαζαν το μυαλό τους να δουλέψει και να εντοπίσει τι χρειάζονται οι δανειστές.

Φυσικά, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, το αυτονόητο δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Ο ελληνικός ήλιος δεν μπήκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Από όσο γνωρίζουμε, οι εγκέφαλοι που διαπραγματεύτηκαν (λέμε τώρα) για λογαριασμό μας, έκαναν μια συμφωνία του τύπου τι μας δίνετε, πόσο επιτόκιο βάζετε, τι διάρκεια (άλλη πονεμένη ιστορία) θα έχει το δάνειο.

Αν κρίνουμε από τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων δύο χρόνων, το γεγονός ότι δεν πληροφορηθήκαμε ποτέ τίποτε το συγκεκριμένο για ανάπτυξη επενδύσεων από την πλευρά των ευρωπαϊκών χωρών και τις επίμονες συζητήσεις με χώρες όπως το Κατάρ, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπήρξε απροθυμία για τέτοιου είδους συζητήσεις με τους φυσικούς μας εταίρους και συμμάχους.

Μόνο αναγκαστικά και ως συνέπεια των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, ξεκίνησε αυτή η συζήτηση που κατέληξε στην απόφαση για το «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ» (λέμε τώρα) και την κάθοδο αυτές τις μέρες του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών Ρέσλερ, συνοδεία Γερμανών επιχειρηματιών.

Σ’ αυτό το δραματικό διάστημα των δύο χρόνων, για την Αθήνα η Ευρώπη υπήρχε μόνο για να δίνει τα δάνεια και να περιορίζει την εθνική κυριαρχία της χώρας μας.

Πρόκειται για πολύ ύποπτη συμπεριφορά. Ακόμη και αν οι Γερμανοί δεν είχαν σκεφθεί τον ελληνικό ήλιο (που όσο και να πουλήσουμε, δόξα τω Θεώ δεν… τελειώνει), όφειλαν να το έχουν σκεφθεί οι Έλληνες και να το είχαν βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από την αρχή.

Επειδή, όμως, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι η Γερμανία δεν το είχε σκεφθεί, μπορούμε άνετα να φανταστούμε πως είχε το Βερολίνο είχε αναφερθεί στο θέμα και η Αθήνα έκανε ότι δεν άκουσε.

Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Ο ήλιος ήταν από πάντα εδώ, η Γερμανία τον χρειάζεται, εμείς μπορούμε να