ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΜΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟ ΑΘΕΟΣ ΡΟΚΑΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Ὅ­ταν ἕ­να πρω­ΐ ὁ νε­α­ρὸς Θέ­μης εἶ­πε στὴ μη­τέ­ρα του ὅ­τι “ἡ θρη­σκεί­α εἶ­ναι τὸ ὄ­πιο τοῦ λα­οῦ”, δί­νον­τάς της μί­α γεύ­ση τοῦ νέ­ου μαρ­ξι­σμοῦ, ἐ­κεί­νη ἔ­κα­νε ἔν­τρο­μη τὸν σταυ­ρό της καὶ πῆ­γε στὸ εἰ­κο­νο­στά­σι νὰ προ­σευ­χη­θεῖ. Ὁ Θέ­μης ἦ­ταν στὸ πρῶ­το ἔ­τος τῆς Σχο­λῆς Ἐμ­πο­ρι­κῶν Ἐ­πι­στη­μῶν τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Μελ­βούρ­νης, σπου­δὲς ποὺ δὲν ἐ­πρό­κει­το ὅ­μως νὰ ὁ­λο­κλη­ρώ­σει. Συ­νά­μα, ἐ­πη­ρε­α­σμέ­νος ἀ­πὸ τὴ μου­σι­κὴ τῶν “Beatles” καὶ τῶν “Rolling Stones”, σχη­μά­τι­σε τὸ γκροὺπ “The Flies”.

Συ­νά­μα, ἔ­παιρ­νε μέ­ρος σὲ κι­νη­το­ποι­ή­σεις νέ­ων γιὰ νὰ στα­μα­τή­σει ὁ πό­λε­μος στὸ Βι­ετ­νάμ, ἐν­δι­α­φε­ρό­ταν γιὰ τὰ ἀν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα καὶ με­λε­τοῦ­σε μὲ πά­θος τὰ....
δι­ά­φο­ρα θρη­σκεύ­μα­τα, προ­σπα­θών­τας νὰ βρεῖ ἀ­πάν­τη­ση στὰ ὑ­παρ­ξια­κὰ ἐ­ρω­τή­μα­τα ποὺ τὸν βα­σά­νι­ζαν. “Τό 1972 πα­ρα­τῶ τὰ πάν­τα, ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κὴ κα­ρι­έ­ρα, τί­τλους, φι­λο­δο­ξί­ες, ὁ­ρά­μα­τα καὶ ξα­να­γυ­ρί­ζω στὴν Ὀρ­θο­δο­ξί­α. Ἔ­βλε­πα τὸ ἔρ­γο τῆς μη­τέ­ρας Τε­ρέ­ζας καὶ πα­ρ᾿ ὅ­τι ἡ πα­νε­πι­στη­μια­κή μου θέ­ση μοῦ ἐ­ξα­σφά­λι­ζε ἕ­ναν κα­λὸ μι­σθό, ἔνιω­θα φτω­χός, πάμ­φτω­χος”. “Ἀρ­χί­ζω τό­τε μί­α νέ­α ζω­ή. Ἔ­χον­τας στὶς ἀ­πο­σκευ­ές μου τὸ ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κό μου πα­ρελ­θόν, ἀρ­χί­ζω νὰ με­λε­τῶ τὴ Θε­ο­λο­γί­α. Παίρ­νω τὸ πτυ­χί­ο μου ἀ­πὸ τὴν Κα­θο­λι­κὴ Θε­ο­λο­γι­κὴ Σχο­λὴ “Κόρ­πους Κρί­στι” (Corpus Christi) καὶ με­τά, μὲ τὴν κα­θο­δή­γη­ση τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Στυ­λια­νοῦ, φοι­τῶ στὴ Θε­ο­λο­γι­κὴ Σχο­λὴ τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ στὴ Βο­στώ­νη. Συ­νά­μα, με­λε­τῶ τὴν Ἑ­βρα­ϊ­κὴ καὶ ἀρ­χαί­α Ἑλ­λη­νι­κὴ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Χάρ­βαρντ (Harvard). Στὴ συ­νέ­χεια, παίρ­νω τὸ δι­δα­κτο­ρι­κό μου στὴ Θε­ο­λο­γί­α ἀ­πὸ τὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Πρίν­στον (Princeton) καὶ γυ­ρί­ζω στὴν Αὐ­στρα­λία­, ὅ­που ἀ­πὸ τὸ 1988 μέ­χρι τὸ 1998 δί­δα­σκα στὴ Θε­ο­λο­γι­κὴ Σχο­λὴ τοῦ Σίδ­νε­ϋ “Ἅ­γιος Ἀν­τρέ­ας”, κα­θὼς ἐ­πί­σης καὶ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τοῦ Σίδ­νε­ϋ Θε­ο­λο­γί­α καὶ τὴν ἀρ­χαί­α Αἰ­γυ­πτια­κή. Ὡς ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κὸς εἶ­χα μέλ­λον. Δὲν ἤ­μουν, ὅ­μως, ἱ­κα­νο­ποι­η­μέ­νος, ἔ­νιω­θα ἕ­να τε­ρά­στιο κε­νὸ μέ­σα μου. Δὲν ἤ­μουν μὲ τὸν φτω­χό… Μέ­σα μου φούν­τω­σε ἕ­νας πό­θος νὰ εἶ­μαι δί­πλα στοὺς φτω­χοὺς καὶ νὰ κά­νω ὅ,τι εἶ­ναι δυ­να­τὸν γιὰ νὰ εἶ­ναι ἡ ζω­ὴ τους πιὸ ἀν­θρώ­πι­νη. Ζή­τη­σα τό­τε ἀ­πὸ τὸν Σε­βα­σμι­ώτα­το τὴν εὐ­λο­γία­ του ν᾿ ἀρ­χί­σω Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λὴ στὴν Ἀ­φρι­κή. Τὸ 1999 ξε­κι­νῶ τὸ ἔρ­γο μου στὴν Κέ­νυ­α μὲ τὴν ἐν­το­λὴ τοῦ Μα­κα­ρι­ωτά­του Πα­τριά­ρχη Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας καὶ πά­σης Ἀ­φρι­κῆς, Πέ­τρου, ἀ­φοῦ φρόν­τι­σε νὰ χει­ρο­το­νη­θῶ διά­κονος, ἱ­ε­ρέ­ας καὶ με­τὰ Ἀρ­χι­μαν­δρί­της”.

Ἐ­κεῖ ἱ­δρύ­ει τὸ πρῶ­το πα­νε­πι­στη­μια­κὸ Ὀρ­θό­δο­ξο κο­λέ­γιο, τὸ «Orthodox Teacher’s College of Africa».

“Πι­στεύ­ω ὅ­τι ἡ μόρ­φω­ση εἶ­ναι τὸ με­γα­λύ­τε­ρο ὅ­πλο τοῦ ἀν­θρώ­που στὴ ζω­ή. Ἂν θέ­λεις νὰ βο­η­θή­σεις τὸν…

συ­νάν­θρω­πό σου, νὰ τοῦ μά­θεις τὴν τέ­χνη νὰ ψα­ρεύ­ει καὶ ὄ­χι νὰ τοῦ δί­νεις τὸ ψά­ρι ἕ­τοι­μο. Στὸ κο­λέ­γιο προ­ε­τοι­μά­ζα­με νέ­ους