Ενότητα και Πολλαπλότητα. Το Έν στον Ηράκλειτο.

«οὐκ ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ λόγου ἀκούσαντας ὁμολογεῖν σοφὸν ἐστίν ἕν πάντα εἶναι»

Δηλαδή: Αφού ακούσετε όχι εμένα αλλά τον Λόγο, είναι σοφό να ομολογήσετε ότι το Εν-Σοφό είναι τα πάντα και τα πάντα είναι ένα.

«ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.»

Δηλαδή: Από τα πάντα εκδηλώνεται το Ἐν και από το.....
Έν εκδηλώνονται τα πάντα.

«ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.»

Δηλαδή: Το Έν, το μόνο Σοφόν και θέλει και δεν θέλει να καλείται με το όνομα του Ζηνός (το «Ζηνός» είναι η γενική του «Ζεύς» , που σημαίνει αυτός που δίνει Ζωή στα πάντα).

«ὁ θεὸς ἡμέρη εὐφρόνη, χειμὼν θέρος, πόλεμος εἰρήνη, κόρος, λιμός (τἀναντία ἅπαντα· οὗτος ὁ νοῦς), ἀλλοιοῦται δὲ ὅκωσπερ (πῦρ), ὁπόταν συμμιγῇ θυώμασιν, ὀνομάζεται καθ᾽ ἡδονὴν ἑκάστου.»

Δηλαδή: Ο θεός είναι ημέρα, νύχτα, χειμώνας, καλοκαίρι, πόλεμος, ειρήνη, κορεσμός και πείνα και αλλάζει ακριβώς όπως το πύρ: όποτε αναμιχθεί με θυμιάματα, ονομάζεται ανάλογα με την (διαφορετική) οσμή του καθενός από αυτά τα θυμιάματα.

«τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀποστρέφεσθαι.»

Δηλαδή: Για τους ξύπνιους ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, αλλά κάθε κοιμισμένος στρέφεται στον δικό του ιδιωτικό κόσμο.

Το Έν εκδηλώνεται μέσα στα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, και από τα πάντα εκδηλώνεται το Έν. Η ενότητα στον Άριο πολιτισμό, δεν έρχεται σε αντίφαση με την πολλαπλότητα, αλλά εκδηλώνεται μέσω αυτής. Το Έν, το Θεϊκό Πνεύμα , εκδηλώνεται πολλαπλώς με όλες τις διαφορετικές μορφές του, μέσα σε κάθε συμπαντική οντότητα , όπως ένας άνθρωπος, ένα δένδρο, ή σε μορφές που οι Άριοι λαοί τις ταύτιζαν με διάφορες Θεότητες. Έτσι το «Είναι» τόσο της κάθε ανθρώπινης όσο και της Αρίας Φυλετικής Ψυχής, είναι και αυτό μια έκφραση του Κοσμικού Ενός.

Το Έν, δηλαδή ο Θεός, είναι αυτό που δίνει στα πάντα ζωή. Έτσι είναι σωστό τόσο να καλείται με το όνομα του Θεού Ζηνός (γενική του Ζεύς), όσο είναι σωστό το να μην καλείται με αυτό το όνομα. (μπορεί π.χ. να καλείται είτε με οποιαδήποτε άλλο όνομα που να σχετίζεται με μια κάποια άλλη ιδιότητα που να χαρακτηρίζει το Έν, είτε να καλείται ως «Ἐν», είτε ως «Θεός» κλπ. ) Να σημειώσουμε εδώ ότι και οι άλλοι Άριοι λαοί, καθώς προέρχονταν από την ίδια φυλετική κοιτίδα, είχαν αντίστοιχη θεότητα με τον Δία Ζεύ , με προσδιορισμό αντίστοιχο με αυτόν των Αρχαίων Ελλήνων και συχνά με ακριβώς το ίδιο όνομα, η με την ίδια Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική ρίζα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις περισσότερες από τις κύριες Θεότητες των Αρίων. Επίσης και όλη τους η κοσμοαντίληψη και η θρησκευτικότητά τους, ήταν σε πλήρη αντιστοιχία με αυτήν που εκδηλώθηκε και στην Αρχαία Ελλάδα. Έτσι ουσιαστικά έχουμε ΜΙΑ θρησκεία, ΜΙΑ κοσμοαντίληψη, ΜΙΑ γλωσσική ρίζα, και ΜΙΑ φυλετική κοιτίδα, οι οποίες εκφράστηκαν μέσα από την πολλαπλότητα σε πολλές μορφές, που ήταν ταυτόχρονα διαφορετικές αν και όμοιες ως προς την εμφάνισή τους, και ίδιες ως προς τις αρχέ