ΕΩΡΑΚΑΜΕΝ

« Κωμωδία είναι τραγωδία συν χρόνος » ( Carol Burnett ).
Τα πιο αστεία πράγματα που μπορεί κάποιος να διαβάσει, είναι επίσημες αναφορές αστυνομικών ή παλαιότερα χωροφυλάκων, προς τους διοικητές τους. Η ιλαρότητα μάλιστα γίνεται και μεγαλύτερη με την χρήση, τότε πιο παλιά, της καθαρεύουσας. Όπου συνδυάζεται το....
περισπούδαστον του καθήκοντος με την παραμορφωτική δήθεν επιστημονική κατάρτιση. Με αποτέλεσμα μια τρύπα στο νερό για την ουσία των υποθέσεων.

Πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός που ένα φιλαράκι με έχει εφοδιάσει με κάμποσες παλαιές εκθέσεις οργάνων για την τήρηση της τάξης. Και σταχυολογώ δύο από αυτές.
Κάποτε, περί το 1950, ένα πούλμαν σε αγροτικό δρόμο της Τρίπολης, ντεραπάρισε και σκότωσε έξι διαβάτες. Η σχετική αναφορά περιγράφει το περιστατικό ως εξής: « Όχημα κινούμενο επί ολισθηρού οδοστρώματος, εξετράπη της πορείας του κι εφόνευσε αιξ».
Οι έξι άνθρωποι είχαν καταντήσει απλά μια κατσίκα. Ο διοικητής του τμήματος, ελλοχεύοντος και του κομουνιστικού κινδύνου, έριξε την υπόθεση στο αρχείο. Είχε πιο σοβαρές δουλειές από το να ασχοληθεί με μια αίγα. Καταλαβαίνετε βέβαια τι έγινε όταν πληροφορήθηκε στο καφενείο ότι η αιξ ήταν έξι συντοπίτες του.
Το πιο απολαυστικό όμως που έχω διαβάσει, είναι η αναφορά του Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμου τμήματος στο Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει εγγράφως: « Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης ( όπως βλέπετε εδιδάσκετο και αστρονομία εκείνας τας εποχάς στα όργανα της τάξεως) παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε, « σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ τον σταυρό σας» και απαντησάντων « κλάστε μας τα’ αρχίδια», απέδρασαν.»
Τι να ποιήσουσι λοιπόν παραπάνω τα όργανα; Πήγαν, είδαν, περιέγραψαν μετά περισσής ακριβείας ακόμα και τους διαλόγους, και μετά έγιναν η έμπνευση για τη μελλοντική επιτυχία του Χατζή: « Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ , τσιγάρο πρέφα και καφέ, ρε δε βαριέ, ρε δε βαριέσαι αδερφέ».
Ίσως βέβαια και οι εντολές του διοικητού να μην ήταν σαφείς. Ήταν αποστολή σύλληψης ή απλής παρατήρησης; Και μη που κανείς , ότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Διότι μπορεί ανάμεσα στους ληστές να ήταν ο ανηψιός του δημάρχου ή κάποιος που γνώριζε οικογενειακώς τον υπουργό. Να βρεθεί μπλεγμένος κι ο άμοιρος υπάλληλος της χωροφυλακής;
Γι' αυτό και στο στρατό, στο άκουσμα της διαταγής « εγέρθητι», ρώταγα όταν έγινα πιο παλιός: « Εντάξει όρθιος, αλλά πώς; Με την στολή ή με τας πυτζάμας;» Έμαθα να δίνω την δέουσα προσοχή στην διαταγή, που ήταν ασαφής. Να σηκωθείς, να ντυθείς και να φας στα καλά καθούμενα καμιά καμπάνα; Τύπου: « Είπα εγέρθητι. Δεν είπα και ενδύσου.»
« Εωράκαμεν» λοιπόν, τους ληστές αλλά επειδή απάντησαν τοιουτοτρόπως στα όργανα, είπαμε να ακούσουμε τις συμβουλές τους. Και τους κλάσαμε τ’ αρχίδια. Και βέβαια σώσαμε και τα δικά μας, που όπως και να το κάνουμε , δεν τα έχει βάλει εκεί ο δημιουργός χωρίς κάποια μελλοντική σκοπιμότητα. Να κάνουμε οικογένειας ή έστω να τα βλέπουμε σαν διακοσμητικά μπαλάκια. Ε