Επίθεση στην αντιπολίτευση από Μπουτάρη

Ανακοίνωση κατά της αντιπολίτευσης εξέδωσε η διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης, επιτιθέμενη και στην μείζονα αλλά και στην ελάσσονα.

Για τη παράταξη του κ. Γκιουλέκα, τονίζει ότι «κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της» και «φοβάται το πολιτικό κόστος», ενώ κατηγορεί την ελάσσονα για επαναστατική γυμναστική και ψηφοθηρία.
Τέλος για το θέμα των συμβασιούχων υποστηρίζει πως «οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες του τομέα Καθαριότητας δεν.....
μπορεί να καλύπτονται από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου ούτε όμως και με τον απρόβλεπτο τρόπο που ενέχουν οι δικαστικές διαδικασίες».

Η ανακοίνωση της διοίκησης

Κατηγορίες ανυπόστατες με περίσσεια λαϊκισμού εξαπέλυσε σήμερα η Αντιπολίτευση του Δημοτικού Συμβουλίου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Σώματος εκτός της έδρας του, στο κοινοτικό κατάστημα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης εξαιτίας της κατάληψης της Αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου για πολλοστή φορά από τους πρώην συμβασιούχους των οποίων οι οκτάμηνες συμβάσεις έληξαν αυτοδικαίως προ πολλού.
Σε αντίθεση με τα όσα αναληθή και πολιτικάντικα ειπώθηκαν, η Διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης διαπραγματεύεται σε ειλικρινή βάση με τους πρώην συμβασιούχους, χωρίς να μετακινηθεί από την πάγια θέση της ότι οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες του τομέα Καθαριότητας δεν μπορεί να καλύπτονται από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου ούτε όμως και με τον απρόβλεπτο τρόπο που ενέχουν οι δικαστικές διαδικασίες.
Η Μείζων Αντιπολίτευση, ωστόσο, επιμένει να «κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της», αποφεύγοντας συστηματικά να τοποθετηθεί επί της ουσίας του θέματος, φοβούμενη προφανώς το «πολιτικό κόστος» που θα σήμαινε η ορθολογική στάση στο θέμα των πρώην συμβασιούχων. Επιλέγει, λοιπόν, είτε να πετάει φτηνές «κορώνες» προς εντυπωσιασμό, που, φυσικά, τυγχάνουν του θερμού χειροκροτήματος των καταληψιών της Αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου, είτε να προκρίνει αστείες δικαιολογίες σχετικά με το σύννομο των διαδικασιών, μέρος των οποίων είναι και η ίδια, κι ας ισχυρίζεται το αντίθετο. Προφανώς, δεν αντιλαμβάνονται πως η έως σήμερα πολιτική πρακτική των πελατειακών σχέσεων έχει παρέλθει πλέον ανεπιστρεπτί ούτε, βεβαίως, πως η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουμε ανάγκη όχι από χάιδεμα των αυτιών μας, αλλά από πράξεις ευθύνης και προόδου σε μια κατεύθυνση αξιοκρατίας, έννομης τάξης και πολιτικού πολιτισμού.
Όσο για την Ελάσσονα Αντιπολίτευση, η τακτική της Επαναστατικής Γυμναστικής μπορεί να ακούγεται γλυκά στα αυτιά των περίπου εξακοσίων πρώην συμβασιούχων, όχι όμως και στα αυτιά του Έλληνα φορολογούμενου, του δημότη που καταβάλει δημοτικά τέλη προκειμένου να απολάβει συγκεκριμένων υπηρεσιών καθαριότητας. Η επιλογή να προστατεύονται επιλεκτικά κοινωνικές ομάδες, με στενή συντεχνιακή λογική, εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας είναι κατανοητή – εμπίπτει στην τακτική της εκ του ασφαλούς ψηφοθηρίας και των πελατειακών σχέσεων – όχι όμως και αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο που υποφέρει κάτω από δυσβάσταχτα μέτρα που πλήττουν τους πάντες και, ως εκ τούτου, απα