Επιτήρηση Αρχιπελάγους: Μπορούμε να γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει στο Αιγαίο;

Η αποτροπή επιθετικής ενέργειας στο Αιγαίο βασίζεται στην έγκαιρη προειδοποίηση. Και αυτή με την σειρά της στην ικανότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να επιτηρούν το Αρχιπέλαγος 24 ώρες το 24ωρο. Η επιτήρηση νήσων έχει να κάνει με όλο το σύστημα επιτήρησης, παρατήρησης, έγκαιρης προειδοποίησης, και φυσικά λήψης άμεσων και κατάλληλων μέτρων για κάθε συμβάν που διεξάγεται στη θαλάσσια και εναέρια περιοχή γύρω από τα νησιά.

Ειδικά μάλιστα όταν αναφερόμαστε στην επιτήρηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, περιμένει κανείς ότι πρέπει να αναφερόμαστε σαφώς σε ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας από άποψη οργάνωσης, υλικού, και φυσικά επάνδρωσης. Είναι όμως έτσι;

Νομοτελειακά, σε κάθε πιθανή στρατιωτική σύγκρουση, ο επιτιθέμενος εισέρχεται ή τουλάχιστον επιδιώκει να εισέλθει στη μάχη με δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: αυτό του αιφνιδιασμού και αυτό της πρωτοβουλίας επιχειρήσεων.

Ο αιφνιδιασμός όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, είναι –ουσιαστικά– η μισή νίκη, αφού αν έχει σχεδιαστεί σωστά και αποτελεσματικά, μπορεί να φέρει τον αντίπαλο προ τετελεσμένων. Ο δε αμυνόμενος έχει και αυτός δύο πλεονεκτήματα: το γεγονός ότι επιχειρεί σε δικό του έδαφος το οποίο γνωρίζει και επομένως είναι σε θέση να το έχει προετοιμάσει κατάλληλα σύμφωνα με τους δικούς του όρους, ενώ, επιπλέον, δρα κοντά στις βάσεις ανεφοδιασμού του.

Επειδή όμως το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού όποτε χρησιμοποιείται σωστά, όπως είπαμε, συνεπάγεται αυτόματα μισή νίκη, είναι ευνόητο ότι ο αμυνόμενος πρέπει να εκμεταλλευτεί κατά τουλάχιστον... 110% το πλεονέκτημά του ότι μπορεί να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, και βέβαια να επαγρυπνά.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν και με τη δέουσα προσοχή και προσήλωση θα περίμενε κανείς ότι θα έπρεπε να ήταν οργανωμένο και όλο το σύστημα επιτήρησης και έγκαιρης προειδοποίησης που εφαρμόζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) της χώρας μας στον νευραλγικό τομέα των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου. Δυστυχώς, όμως, για ακόμα μία φορά, η πράξη διαφέρει ριζικά από τη θεωρία.

Στην πράξη λοιπόν, το σύστημα επιτήρησης των νήσων μας αποτελείται από φυλάκια επιτήρησης, σταθμούς ραντάρ τύπου GSR (Ground and Coast Surveilance Rantar), κυρίως τύπου BORA 550 και παλαιότερα DECCA 120, εποχούμενα περίπολα ακτών, καθώς και περιπολίες σκαφών του Λιμενικού Σώματος (ΛΣ) και του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ). Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω στη θεωρία φαντάζει ιδανικός, καθώς το ένα μέσο συμπληρώνει το άλλο.

Στην πράξη πράγματι κανένα από τα παραπάνω μέσα δεν είναι αρκετό ή ικανό από μόνο του. Τα μεν φυλάκια επιτήρησης σπάνια διαθέτουν τα μέσα που χρειάζονται (ισχυρές διόφθαλμες διόπτρες νυχτερινής παρατήρησης), αλλά και να τα διαθέτουν, ο καιρός σπάνια επιτρέπει ιδανικές συνθήκες ορατότητας. Τα δε ραντάρ λειτουργούν μόνο κατά τη νύχτα και δεν μπορούν να καλύψουν όλο τον τομέα τους, αφού στο δαιδαλώδες νησιώτικο περιβάλλον του Αιγαίου υπάρχουν πάντα πολλοί νεκροί τομείς.

Τα περίπολα ακτών βγαίνουν και αυτά με πενιχρά μέσα γ