Ευ. Βενιζέλος: Πίσω από τις κραυγές υπάρχει η φωνή της πατρίδας

Τον κώδωνα του κινδύνου ενώπιον του οποίου βρίσκεται η χώρα κρούει με άρθρο του στην εφημερίδα "Τα Νέα" ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλά για πολυεπίπεδη κρίση, που δοκιμάζει την κοινωνική και εθνική συνοχή, κατηγορεί εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου και....
διαμορφωτές κοινής γνώμης για αλλοίωση της πραγματικότητας, που έχει ως αποτέλεσμα η ελληνική κοινωνία να μην συνειδητοποιεί τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα.

Ο κ. Βενιζέλος επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ζητήματα που απορρέουν από την απόφαση των Βρυξελλών, όπως για παράδειγμα για το θέμα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Τονίζει ότι η χώρα πρέπει να οργανωθεί εκ του μηδενός και να ξαναγράψει το κοινωνικό συμβόλαιο - θεμέλιο της Πολιτείας.

Ο κ. Βενιζέλος καταλήγει, επισημαίνοντας πως «πίσω από τις κραυγές και τις εύκολες κουβέντες υπάρχει η φωνή της Πατρίδας» και ζητά σοβαρότητα, ενότητα και να υπάρχει συνείδηση της κατάστασης και της Ιστορίας.

«Γιατί την είπες φωνή Πατρίδας;»

Στο άρθρο του ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπογραμμίζει μεταξύ άλλων: «Η κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα είναι βαθιά και πολυεπίπεδη. Δεν είναι κρίση µόνον οικονοµική, ούτε πολύ λιγότερο κρίση απλώς δηµοσιονοµική. Είναι κρίση ηθική και υπαρξιακή. Δοκιµάζεται πλέον η κοινωνική και εθνική συνοχή. Δοκιµάζεται η ικανότητά µας να συνεννοούµαστε µε ορθολογικό τρόπο γύρω από θεµελιώδη ζητήµατα εθνικής στρατηγικής.

Η χώρα διατρέχει κινδύνους που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιεί, γιατί ένα µεγάλο µέρος της πολιτικής της εκπροσώπησης και των διαµορφωτών της κοινής γνώµης έχει κάνει την επιλογή να παίζει "εν ου παικτοίς". Αυτό έχει ως αποτέλεσµα να αλλοιώνεται ή ακόµα και να αντιστρέφεται η πραγµατικότητα. Η ελληνική κοινωνία δείχνει να απαντά µε λάθος τρόπο σε λάθος ερωτήµατα και να αγνοεί κρίσιµα δεδοµένα που απορρέουν από το συσχετισµό των δυνάµεων και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

»Αν πράγµατι η ελληνική κοινωνία δεν µπορεί να διαχωρίσει την πολιτική αντιπαράθεση από τον σεβασµό της εθνικής ιστορικής µνήµης και της πολιτειακής της εκπροσώπησης, τότε δεν ξέρω αν µπορεί να γίνει κάτι σε επίπεδο οικονοµικής πολιτικής. Αν πράγµατι η ελληνική κοινωνία δεν µπορεί να απαιτήσει από τους εκπαιδευτικούς σεβασµό των παιδιών µας που δεν πρέπει να χρησιµοποιούνται ως µοχλός άσκησης συνδικαλιστικής πίεσης την ηµέρα της εθνικής γιορτής, τότε δεν ξέρω αν έχει σηµασία οποιαδήποτε µεταρρύθµιση του εκπαιδευτικού συστήµατος.

Αν πράγµατι η ελληνική κοινωνία δεν µπορεί να αντιληφθεί πως χωρίς την είσπραξη των δηµοσίων εσόδων δεν µπορούν να πληρωθούν µισθοί και συντάξεις, τότε δεν ξέρω αν µπορούµε να βγούµε κάποια στιγµή από την δηµοσιονοµική περιπέτεια. Μόνη ελπίδα είναι να επιχειρείται µία επικοινωνιακή αλλοίωση της πραγµατικής στάσης της κοινωνίας. Αν αυτό δεν ισχύει, τότε τίποτα από όσα συµβαίνουν ή µπορεί να συµ