Γιατί μίλησε τώρα ο Γιλμάζ για τους εμπρησμούς;Μια εξήγηση

Όσο κι αν προσπάθησε να τα “μαζέψει” ο Μεσούτ Γιλμάζ,το θέμα με τους εμπρησμούς ελληνικών δασών από πράκτορες της ΜΙΤ, προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και ερωτήματα. Ίσως ένα από τα κύρια ερωτήματα είναι γιατί ο Γιλμάζ επέλεξε τώρα να πει αυτά που είπε προκαλώντας αν μη τι άλλο ένταση.

Η επιτροπή Τούρκων και Κούρδων εργαζομένων στην Ελλάδα ,που γνωρίζουν καλά τι “παίζεται” μέσα στη Τουρκία, προσπαθούν μ΄ένα κείμενό τους να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτή η κίνηση. Μέσω του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων μας ήρθε το....
κείμενο,το οποίο και δημοσιεύουμε ως μία άποψη που εξηγεί με λογική τις αποκαλύψεις Γιλμάζ

Γιατί μίλησε τώρα ο Γιλμάζ;

Ο πρώην Πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ στη συνέντευξη που παραχώρησε σε τουρκική ημερήσια εφημερίδα, ομολόγησε ότι τη δεκαετία του '90 και μετά, τούρκοι πράκτορες έβαλαν φωτιά σε ελληνικά δάση με μυστικά κονδύλια του κράτους.

Οι δηλώσεις του Γιλμάζ ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων στα ΜΜΕ της Ελλάδας και αντίδραση της κοινής γνώμης. Ήδη γίνονται μία σειρά από πολιτικά και διπλωματικά βήματα γύρω απ' το συγκεκριμένο ζήτημα. Φυσικά όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί μία σειρά ερωτηματικά, όπως: Γιατί αυτή η ομολογία; Τι σκοπό έχει; Τι γίνεται στην Τουρκία; κ.λ.π.

Για να απαντηθούν αυτές οι ερωτήσεις πρέπει πρώτα να ρίξουμε μία ματιά στην πρόσφατη ιστορία των κυβερνήσεων της Τουρκίας.
Καταρχήν, η πιο σκοτεινή περίοδος στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας ξεκινά απ' αυτή τη δεκαετία. Σε αυτή τη χρονική περίοδο υπάρχουν 20.000 αγνοούμενοι, ειδικές μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων, δολοφονίες ατόμων ξένων υπηκόων στο εξωτερικό, εμπόριο ναρκωτικών, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, επιθέσεις κάθε είδους εναντίων δημοκρατών, κομμουνιστών, κούρδων αγωνιστών, διανοούμενων κ.λπ.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 πρώτη η κυβέρνηση Ντεμιρέλ και Ινονού, ύστερα η κυβέρνηση της Τανσού Τσιλέρ σε συνεργασία με το επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας είχαν πάρει μία σειρά αποφάσεων που ονομαζόταν «πολιτική για εθνική ασφάλεια». Σύμφωνα στις αποφάσεις, έπρεπε να μπει σε εφαρμογή οποιοσδήποτε τρόπος και μορφή τρομοκρατίας ενάντια στον κουρδικό λαό αλλά και ενάντια σε οποιαδήποτε αντιπολίτευση που αμφισβητούσε την κυριαρχία του καθεστώτος.
Εκείνα τα χρόνια ο αγώνας των κούρδων ανταρτών παρ' όλες τις δολοφονίες και συστηματικές άγριες στρατιωτικές επιχειρήσεις συνεχώς δυναμωνόταν και στα βουνά υπήρχε μία κυριαρχία των κούρδων ανταρτών. Απ' την άλλη μεριά, μεγάλες μαζικές διαδηλώσεις στις κουρδικές πόλεις αλλά και ο αγώνας των τούρκων εργατών και εργαζομένων απειλούσε το κράτος και έτσι αυτό εξαπέλυε σε κάθε κατεύθυνση επιθέσεις. Σύμφωνα στις κυβερνήσεις και τους στρατηγούς εσωτερικοί εχθροί ήταν οι κούρδοι και εξωτερικοί εχθροί ήταν οι νότιες χώρες που συνόρευαν με την Τουρκία.

Επίσης η Τουρκία κατηγορούσε τη Γερμανία, την Ελλάδα ότι υπέθαλπε εχθρικές πράξεις ενάντια στην Τουρκία.

Το 1992 σε μία σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας αποφασίσ