Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Οπως κάθε βράδυ όταν επιστρέφω στο σπίτι κυτάζω να ενημερωθώ από τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων και άλλα ιστολόγια τα πιο σημαντικά θέματα της ημέρας και στη συνέχεια προσπαθώ να σχολιάσω όσα περισσότερα θέματα μπορώ ανάλογα με τον.....
ελεύθερο χρόνο που μπορώ να διαθέσω.

Το ιστολόγιο “Οι Φίλοι του Βατοπαιδίου” σπανίως μου δίνει την ευκαιρία σχολιασμού επειδή κατά το πλείστον δεν αναρτά ειδήσεις αλλά ψυχώφελιμα άρθρα, βίους Αγίων, εορτολογικά, κτλ. θέματα.

Απόψε όμως το μάτι μου έπεσε σε ένα κείμενο στα Αγγλικά που έγραψε ένα παιδάκι για το Θεό που προκάλεσε αμέσως τον ενδιαφέρον μου και μου έδωσε κέντρισμα να το σχολιάσω.

Είναι ένα πολύ χαριτωμένο κείμενο - όπως πάντοτε τα λόγια και τα γραπτά των μικρών παιδιών - αλλά προσέξτε να μη μείνετε μόνον στην επιφάνεια και στη χάρη της παιδικής διήγησης.

Πίσω από την παιδική χάρη και αφέλεια είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κάποιος πώς το μικρό παιδάκι ασυναίσθητα εκφράζει τις βασικές αξίες της σύγχρονης Αμερικανικής κουλτούρας.

Προσέξτε στο κείμενο τα εξής κλειδιά κατανόησης της Αμερικανικής κουλτούρας.

1.) Μην περιμένεις από το Θεό να σου κάνει αυτό που μπορείς να κάνεις μόνος σου. He is pretty busy you know!

2.) Πίστευε στο Θεό επειδή έτσι σε συμφέρει αλλιώς θα νιώθεις μοναξιά και ανασφάλεια επειδή οι γονείς σου δεν μπορούν να είναι πάντα μαζί σου. Απλά είναι convenient να είναι κανείς θρήσκος.!

3.) Προσέξτε τις προειδοποιήσεις του μικρού παιδιού ότι πρέπει να πηγαίνεις εκκλησία, επειδή ο ήλιος δεν είναι ακόμη ψηλά τις πρωινές ώρες και έτσι δεν χάνεις τίποτα αν πας για εκκλησιασμό.!!! Ούτως ή άλλως δεν θα άξιζε να πας στην παραλία πριν το μεσημέρι!!!

4.) Προσέξτε όμως και πώς προειδοποιεί ότι πηγαίνοντας στην εκκλησία κάνεις το Θεό ευτυχισμένο!!! και την παρατήρησή του ότι αν έχεις λόγο να κάνεις κάποιο ευτυχισμένο αυτός είναι ο Θεός!!! (Μιλάμε για Αμερικανάκι 100%).

Τα πράγματα τα επιδιώκουμε από ιδιοτέλεια. Οχι μόνο στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους αλλά ακόμη και στη σχέση μας με το Θεό! Για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους! Καλοπιάνουμε το Θεό για να μας είναι χρήσιμος σε ότι θέλουμε.

5.) Προσέξτε ακόμη ότι δεν υπάρχει η παραμικρή προσπάθεια εκ μέρους του παιδιού να παραστήσει τον intellectual. Πού καιρός για τέτοιο χασομέρι; Time is money! Don’t waste ours and don’t waist God’s time either. It is not even productive! So why bother? Τα πάντα και εν πάσι πουριτανισμός και πρακτική χρησιμοθηρία.

6.) Προσέξτε επίσης ότι ο Θεός δεν κάνει ποτέ ενήλικες. Πάντα βρέφη, επειδή είναι μικρά και γίνονται πιο εύκολα! Και ούτε που γνοιάζεται να τα μάθει να περπατούν και να μιλούν. Ο χρόνος του είναι πολύτιμος και έτσι αυτή τη φροντίδα την αναθέτει στους γονείς! Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και ο Γενικός Μάνατζερ και ο γυιος του “Like a secretary, only more important”, φρόντισαν να έχουν κατάστη