Η Ελλάδα δεν είναι Σόδομα και Γόμορρα

Tου Θεόδωρου Κουλουμπή*


Η Νορβηγία θεωρείται πρότυπο δημοκρατικής εξέλιξης. Η αρμονική σύνθεση της ατομικής ελευθερίας, της ελεύθερης αγοράς και των αυστηρών κανόνων αναδιανομής του εισοδήματος, μας έχουν προσφέρει την πιο αποδεκτή μορφή του κράτους-πρόνοιας παγκοσμίως. Και όμως ένας.....
ακροδεξιός ρατσιστής (ο Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ), φορώντας ιδεολογικές παρωπίδες, δολοφόνησε σχεδόν ογδόντα νέους συμπατριώτες του για να «ξυπνήσει» την «αδιάφορη» νορβηγική κοινωνία ενάντια στους κινδύνους του ραγδαίου εξισλαμισμού της Ευρώπης.
Αυτή η βάρβαρη ανθρωποθυσία αξίζει να προβληματίσει ιδιαίτερα και τη χώρα μας, η οποία αντιμετωπίζει σήμερα μια άγρια επίθεση κατά των δημοκρατικών της θεσμών.
Η λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είχε οδηγήσει παρανοϊκούς οραματιστές (εύκολα παραδείγματα μάς δίνουν ο Χίτλερ και ο Στάλιν) σε θηριωδίες ανυπολόγιστου μεγέθους. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα είναι να καλλιεργηθούν και πάλι χιλιαστικές νοοτροπίες από εκκολαπτόμενους «εθνοσωτήρες».
Η Ελλάδα δεν είναι Νορβηγία. Τα προβλήματά μας είναι ορατά: κατακερματισμένη κοινωνία, δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, υδροκεφαλισμός του δημόσιου τομέα, πελατειακές σχέσεις ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς, ακατάσχετος λαϊκισμός, ογκώδης φοροδιαφυγή και συνεχιζόμενη κρατική και κοινωνική διαφθορά. Το κόστος των περικοπών συντάξεων και μισθών, η κλιμακούμενη ύφεση, η αυξανόμενη ανεργία και η ατιμωρησία πολιτικών προσώπων που κατηγορούνται για απιστία και κατάχρηση δημόσιου χρήματος, τροφοδοτούν το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων. Τα πανεπιστήμιά μας αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη κρίση ποιότητας της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Οι πρυτάνεις διακηρύσσουν ότι δεν θα εφαρμόσουν μελλοντικούς νόμους του κράτους.
Οι ιδιοκτήτες ταξί έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους. Αρκετά από τα μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν την άκρατη απαισιοδοξία. Διαδικτυακά μπλογκ καυτηριάζουν ασύδοτα άτομα και θεσμούς.
Κασσανδρικές προφητείες δίνουν και παίρνουν: προβλέπουν «κατοχή των τροϊκανών, αναπόφευκτη χρεοκοπία, επιστροφή στη δραχμή, και απαλλαγή από τα δεσμά της Ενωμένης Ευρώπης».
Λέξεις όπως «οργή, πόλεμος, αίμα, και ανυπακοή» έχουν γίνει συνθήματα που περιμένουν κάποιους δικούς μας Μπρέιβικ.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι δημοκρατίες είναι ανθεκτικά, αλλά όχι και άτρωτα καθεστώτα. Βασίζονται για τη νομιμοποίησή τους στην αποδοχή της μεσαίας ή αστικής τάξης εύπορων (συνήθως) κοινωνιών.
Για τον Αριστοτέλη, η φθαρμένη έκφανση της δημοκρατίας ήταν η «οχλοκρατία».
Αλλά οι σύγχρονοι Ελληνες το έχουμε παρακάνει, προβάλλοντας μια «τέλεια και καθαρή δημοκρατία», που σε τελευταία ανάλυση δεν υπάρχει.
Βομβαρδιζόμαστε από ταμπέλες-συνθήματα όπως πλουτοκρατία, οικογενειοκρατία, κομματοκρατία, κλεπτοκρατία, φαυλοκρατία, μιντιοκρατία, τοκογλυφοκρατία, και πάει λέγοντας. Αρα τι είχαμε τι χάσαμε σε απλοελληνικά;
Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που μουντζώνουν ρυθμικά το Κοινοβούλιο δεν αντιλαμβάνονται ότι και αυτοί ε