Η επόμενη μέρα με μνημονιακή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση

«Η παραμονή της χώρας μας στο ευρώ είναι μονόδρομος και πρέπει πάση θυσία να πάρουμε όλα τα απαραίτητα αλλά και επώδυνα μέτρα για να το πετύχουμε». «Να καταγγείλουμε το μνημόνιο εδώ και τώρα». «Η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να μείνει στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και στο ευρώ». Αυτά μας λένε διάφοροι. Όμως ποια είναι η αλήθεια; Τι θέλει σήμερα η ελληνική κοινωνία; Ποιες θα είναι οι συνέπειες επιβεβαίωσης του....
ενός ή του άλλου σεναρίου; Μπορεί οι περιγραφές των «ειδικών» να είναι βαρύγδουπες, να εμπεριέχουν ακαταλαβίστικους όρους και να έχουν δημιουργήσει μία απίστευτη θολούρα στο μυαλό μας για το τι μας ξημερώνει, αλλά νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά και μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα αν λάβουμε υπόψη κάποια δεδομένα.

Αυτή την ώρα στη χώρα μας οι πολίτες, όπως αποδείχθηκε στις πρόσφατες εκλογές, έχουν χωριστεί σε δύο κατηγορίες, όχι με βάση την πολιτική τους ιδεολογία, αλλά με βάση το οικονομικό τους «συμφέρον». Δηλαδή έχουν χωριστεί σε αυτούς που νομίζουν ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα υποστούν ανεπανόρθωτη ζημιά (καταθέσεις, ακίνητα, επιχειρήσεις) και σε αυτούς που πιστεύουν ότι χειρότερα δεν γίνεται (ανεργία, μείωση μισθών, δάνεια, χρέη κ.λπ.). Παρόλα αυτά και οι δύο κατηγορίες έχουν δίκιο. Οι πρώτοι γιατί μία έξοδος από το ευρώ θα τους κοστίσει πανάκριβα και οι δεύτεροι γιατί το μνημόνιο τους οδήγησε στην καταστροφή, αφού δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα απαραίτητα.

Με μνημονιακή κυβέρνηση

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στις 17 Ιουνίου θα αναδειχθεί μία κυβέρνηση η οποία θα είναι υπέρ της εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου. Τι θα συμβεί τότε; Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα; Η χώρα ξαφνικά από το χείλος της καταστροφής θα βρεθεί αυτόματα στην κοιλάδα της ευημερίας; Όχι. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Την ώρα μάλιστα που η εφαρμογή του μνημονίου δύο χρόνια τώρα μας έχει οδηγήσει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, την ώρα που δημιούργησε στρατιές ανέργων και την ώρα που αποδεδειγμένα οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις στο λουκέτο. Ναι μεν θα μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δανειστές μας, θα μπορέσουμε να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις, δαπάνες περίθαλψης και όλα τα υπόλοιπα, αλλά αυτό δεν φτάνει. Διότι σε λίγους ή περισσότερους μήνες θα βρεθούμε πάλι στο ίδιο σημείο.

Άλλη συνταγή

Δεν έχει νόημα να ακολουθήσουμε την ίδια συνταγή. Τη συνταγή της λιτότητας, της μίζας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και εν τέλει τη συνταγή που αποδείχθηκε ότι δεν μπόρεσε να κάνει καλά τον ασθενή που λέγεται Ελλάδα. Δεν μπορεί μια χώρα να πετύχει ανάπτυξη, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να δώσει κίνητρα στο επιχειρείν με σταθερό επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον, με όλες αυτές τις εξαρτήσεις. Αυτό που απαιτείται είναι απεγκλωβισμός εδώ και τώρα από όλα αυτά τα βαρίδια, με νέο όραμα και, κυρίως, με σχέδιο. Αυτά θα μπορέσουν να επαναφέρουν στο τραπέζι την επαναδιαπραγμάτευση και –γιατί όχι;– την κατάργηση του μνημονίο