Η Γερμανική πρόταση και ο..... δούρειος ίππος

Ηταν καλοκαίρι του 2010 όταν ξεκινήσαμε εδώ μέσα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να «σκοτωνόμαστε» για το αν πρέπει να πτωχεύσει η Ελλάδα, αν ο ΓΑΠ πρέπει να σηκώσει το πιστόλι από το τραπέζι, αν πρέπει να γυρίσει στην δραχμή, να βγει από την ΕΕ…. Αν αν αν….
Μάλλον λοιπόν έφτασε η στιγμή του άνθρωπου που έχει την τύχη της χώρας στα χέρια του (έστω και μετά από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα) να πει ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ στον νέο "Χίτλερ" της Ευρώπης, που απειλεί πλέον ανοιχτά, και όχι πίσω από κλειστές πόρτες.
Που απειλεί με οικονομική «αιματοχυσία» όχι μόνο την χώρα μας αλλά ολόκληρη την νότια Ευρώπη. Η προπαγάνδα έχει αρχίσει στο εσωτερικό της Γερμανίας από τα «κίτρινα» έντυπα Spiegel, Focus κ.α, που τώρα έχουν στόχο την Ιταλία.

Αν λοιπόν έχει μείνει λίγο τσίπα και εθνική υπερηφάνεια σε αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, πρέπει να βγουν και να πουν με μια φωνή ΟΧΙ σε αυτήν την ΒΡΩΜΑ και τα τσιράκια της (Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία).

Μετά από περίπου έναν αιώνα από την πτώχευση του 1897 αυτή η ΒΡΩΜΙΑΡΑ ζητά την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας επί της εκτέλεσης του προϋπολογισμού ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση των χρημάτων του δευτέρου πακέτου.

Και εγώ ρωτώ.

Ποια η διαφορά της παραπάνω πρότασης αυτής της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ με τους τοκογλύφους και εκβιαστές που συνελήφθησαν στην Θεσσαλονίκη;

Αλλά αυτές οι προτάσεις έχουν κάποιο σκοπό και ο σκοπός είναι ένας.

«Η de facto εξάλειψη της πιθανότητας χρεοκοπίας θα κάνει πιο αξιόπιστη την απειλή της μη αποδέσμευσης της δόσης του 2ου ελληνικού προγράμματος. Αν μια μελλοντική δόση δεν αποδεσμευθεί, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με χρεοκοπία, αλλά αντίθετα θα πρέπει να αποδεχθεί περαιτέρω περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη πιθανή συνέπεια κάθε μη αποδέσμευσης».

Δηλαδή θέλουν να αφοπλίσουν μια και καλή την Ελλάδα «καίγοντας» το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που έχει στα χέρια της.

Το έχω πει και το έχω δηλώσει και παλιότερα, είμαι υπέρ της Ευρώπης, είμαι της άποψης ότι η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη.

Ποια Ευρώπη όμως;

Όχι πάντως της Ευρώπης των τραπεζών και των αγορών, που στον βωμό του κέρδους της ηγέτιδας δύναμης Γερμανίας, δεν υπάρχουν Ευρωπαίοι πολίτες γι αυτήν, μόνο ΚΕΡΔΟΣ.

Αλλά της Ευρώπης που οραματίστηκαν ο Βίλλυ Μπράντ, ο Ζισκάρ ντε Στέν, ο Μιτεράν, ο Σμιτ, ακόμα και η Θάτσερ και ο Χέλμουτ Κολ, σε αυτή την Ευρώπη πίστευα που πρωταρχικό της στόχο είχε τους πολίτες της Ευρώπης, που πραγματικά πάσχιζε και ξόδευε χρηματα για καλύτερη υγεία, παιδεία, ερευνα και ποιότητα ζωής για όλα τα κράτη που την απαρτίζουν.

Όπως θα διαπιστώσετε και από το κείμενο «Διαταγή» της ΒΡΩΜΙΑΡΑΣ, από εδώ και στο εξής ο βασικός στόχος του προϋπολογισμού θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Αυτό θα γίνεται «κατ' απόλυτη προτεραιότητα» και μόνο στη συνέχεια θα είναι δυνατόν να πραγματοποιούνται πρωτογενείς δαπάνες. Πρό