Η ΗΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Ο Λεωνίδας και οι 300 «ημίθεοι» Σπαρτιάτες μαχητές, πήραν την απόφαση. Θα αναμετρηθούν αυτοί οι λίγοι, στα στενά των Θερμοπυλών, με τους αμέτρητους Πέρσες, γιατί έτσι πρόσταζε το καθήκον για την τήρηση των νόμων και η πεποίθηση της αφοσίωσης προς την πατρίδα. Το μήνυμά τους, έγινε παιάνας των γενναίων. «Ω ξειν΄, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις, ότι....
τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Από τέτοια μηνύματα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης εμπνεύσθηκαν ολόκληρες γενεές Ελλήνων ανά τους αιώνες και σηματοδότησαν πως «μόνο εμείς οι Έλληνες, αντίθετα από τους βαρβάρους, δεν μετράμε ποτέ το πλήθος του εχθρού στη μάχη» (Αισχύλος).

Χρυσοποίκιλτα στολίδια της πολύχρονης Ελληνικής Ιστορίας μας, Μεγάλοι Έλληνες που χάραξαν τα ονόματά τους στην παγκόσμια Ιστορία, και έγιναν θρύλος στους αιώνες: Οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, Ιουστινιανός, Ηράκλειος, Νικηφόρος Φωκάς, Ιωάννης Τσιμισκής, Βασίλειος Βουλγαροκτόνος, Ανδρόνικος Κομνηνός, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και πολλοί άλλοι. Ακολούθως, ενδεικτικά αναφέρω: οι Λάμπρος Κατσώνης, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Ιωάννης Καποδίστριας, Χαρίλαος Τρικούπης, Παύλος Κουντουριώτης και Ιωάννης Μεταξάς.

Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ο Κυβερνήτης της Ελλάδος που αντιστάθηκε στα επεκτατικά καθεστώτα του Άξονα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και διαμόρφωσε ουδέτερη και περήφανη εξωτερική πολιτική. Πιο αναλυτικά, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε στον Μεταξά τελεσίγραφο ελεύθερης διέλευσης του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου να καταλάβει λιμένες και αεροδρόμια της χώρας για τον ανεφοδιασμό του στρατού του Άξονα ώστε να περάσει στην Αφρική. Ο Μεταξάς με την άρνησή του και την απόκρισή του «επομένως έχουμε πόλεμο», σηματοδότησε μια από τις πιο χρυσές και ένδοξες σελίδες της νεώτερης Ιστορίας μας. Στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό, ο Ιωάννης Μεταξάς μεταξύ των άλλων είπε: «Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών».

Εκείνο το πρωινό, λοιπόν, του περήφανου «ΟΧΙ», που ακούστηκαν οι σειρήνες του πολέμου, ο Ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους, όχι για να διαδηλώσει κατά της κυβέρνησής του, αλλά για να αποχαιρετήσει τα νιάτα της Ελλάδος που έφευγαν για το μέτωπο. Ελληνικά νιάτα, που δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή πως αποχωρίζονται το αραλίκι στους καφενέδες και την ρέμπελη ζωή των νεανικών τους χρόνων. Νέοι που αρματώθηκαν για να σώσουν την τιμή της πατρίδος και της οικογένειάς τους από τον κατακτητή. Νέοι που εμπνέονταν από την περήφανη στάση του ηγέτη τους και εκστασιάζονταν με τους στίχους του Κωστή Παλαμά: «Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, με