Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΚΡΙΝΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Επιτέλους, σ’αυτή τη χώρα ας μας εξηγήσει κάποιος υπεύθυνα, πότε ένας νόμος είναι συνταγματικός και πότε όχι.
Την απάντηση θα ήτο προτιμότερο να μας την δώσει ο νέος
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών κ.
Ευάγγελος Βενιζέλος, που είναι και συνταγματολόγος.

Του Ανδρέα Μουντούρη
e-mail: [email protected]

Κάθε δημοκρατική χώρα έχει απαραίτητα το σύνταγμά της. Τον καταστατικό της χάρτη, ο οποίος περιέχει
το σύνολο των βασικών κανόνων, που ορίζουν τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της πολιτείας και της σχέσης της με τους πολίτες της. Δηλαδή το σύνταγμα οριοθετεί ένα πλαίσιο στο οποίο ενσωματώνονται οι....
βασικές νομικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία μιας
οργανωμένης πολιτείας, όπως η μορφή του πολιτεύματος και οι βασικές
αρχές οργάνωσης των κρατικών εξουσιών, τα όρια των εξουσιών αυτών
απέναντι στους πολίτες του κ.α. Υπό αυτή την έννοια το σύνταγμα, ως βασικό
νομοθέτημα, περιέχει μόνο τους βασικούς νομικούς όρους της πολιτειακά
οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης, δηλαδή εκείνους πάνω στους οποίους
υπάρχει ευρύτατη κοινωνική συναίνεση ως προς την αποδοχή και την
εγκυρότητά τους. Συνεπώς οι συνταγματικοί κανόνες εκφράζουν γενικές αρχές
που για να γίνουν πιο συγκεκριμένοι χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας από τον
κοινό νομοθέτη, γι’ αυτό δεν μπορούν να είναι λεπτομερείς, αλλά αντίθετα ,
γενικοί και συνοπτικά διατυπωμένοι. Κατ’ αυτό τον τρόπο το Σύνταγμα
αποτελεί την έκφραση των θεμελιωδών θεσμικών και πολιτικών επιλογών
μιας κοινωνίας. Ως θεμελιώδεις οι συνταγματικοί κανόνες αποτελούν τη βάση
πάνω στην οποία παράγονται οι υπόλοιποι κανόνες δικαίου. Το ελληνικό
σύνταγμα κατατάσσεται παραδοσιακά στα αυστηρά συντάγματα, τα οποία
προβλέπουν ειδική και αυστηρή διαδικασία αναθεώρησης. Από το 1975, το
άρθρο 110 το προβλέπει αυτό, ενώ κάποια άρθρα του (ο λεγόμενος σκληρός
πυρήνας του συντάγματος) δεν μπορούν να υπαχθούν σε αναθεώρηση από το
κοινοβούλιο. Αυτό σημαίνει, ότι οι κοινοί νόμοι, σε περίπτωση που αντίκεινται
σε συνταγματικές διατάξεις, καθίστανται αυτόματα ανενεργοί, όπως ορίζεται
στο άρθρο 93 παρ.4 του ελληνικού συντάγματος. Όμως ο νομοθέτης, όταν
νομοθετεί δεν μπορεί πάντα να προβλέψει όλα εκείνα που πρόκειται να
συμβούν μέσα από τις σχέσεις μιας κοινωνικής συμβίωσης. Έτσι πολλοί νόμοι
κατά την εφαρμογή τους πέραν της ωφέλειας που προσδίδουν στην κοινωνία
πολλές φορές δημιουργούν κι ανεπιθύμητες παρενέργειες που ο καθένας
μπορεί να τις ερμηνεύσει κατά το .
Ο αρθρογράφος αυτού του κειμένου δεν είναι νομικός, όμως έχει διδαχθεί
στο πανεπιστήμιο νομικά, μελέτησε και συνεχίζει να μελετά, ασχολήθηκε
συστηματικά περισσότερο από μια εικοσαετία με τα δημόσια έσοδα, τη
διοικητική εκτέλεση και το δικαστικό τμήμα της οικονομικής εφορίας
Αγρινίου, κι όμως αν τον ρωτήσετε αν γνωρίζει νομικά θα σας πει πως δεν
Keywords
Τυχαία Θέματα