Η πίστη στα μνημόνια ως νέα εθνικοφροσύνη

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία μπαίνουν χέρι χέρι στην προεκλογική περίοδο, αποσιωπώντας εντελώς ότι πρόκειται για τα κόμματα που μας έφεραν ως εδώ κι ετοιμάζονται να μοιράσουν τα νέα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων, όπου νομιμόφρονες θα είναι οι «δυνάμεις του ευρώ» που στηρίζουν τα μνημόνια και αντιφρονούντες θα είναι «οι δυνάμεις της δραχμής», όπως θα .....
χαρακτηρίζουν οποιονδήποτε διαφωνεί με την ακολουθούμενη πολιτική, άσχετα εάν είναι πραγματικά υπέρ της δραχμής ή όχι.

Οι εκλογές πλέον, όσο κι αν προσπάθησαν να τις αποφύγουν, είναι αναπόφευκτες, και στην προεκλογική περίοδο που ξεκινά θα δούμε πολλά. Οι μηχανές της προπαγάνδας ζεσταίνονται ήδη από τις δυνάμεις που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση και ετοιμάζονται να αναλάβουν τα ηνία της επόμενης, αλλάζοντας απλώς τα ποσοστά συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Γιατί πείστηκαν να επιτρέψουν τις εκλογές

Με ένα σκεπτικό, που μοιάζει με αυτό που προκάλεσε τη γνωστή φράση «alea jacta est» (ο κύβος ερρίφθη) και αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα (όταν αποφάσισε να περάσει τη γέφυρα του ποταμού Ρουβίκωνα με συντεταγμένο στρατό, έχοντας επίγνωση των κινδύνων και των συνεπειών), οι ευρωπαίοι κηδεμόνες αποφάσισαν τελικά την προπερασμένη εβδομάδα να προχωρήσει η χώρα στη διεξαγωγή των εκλογών.

Είναι γνωστή η μέχρι πρότινος εμμονή τους στην εξάντληση της τετραετίας από την κυβέρνηση Παπαδήμου, στο πρόσωπο του οποίου βλέπουν τον τέλειο υπάλληλο που εφαρμόζει πειθήνια την πολιτική τους. Και είναι πολλά αυτά που θέλουν να γίνουν ακόμα (και αδιατάρακτα) , όπως π.χ. το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Πώς να θέλουν λοιπόν τις εκλογές, όταν διαπιστώνουν ότι οι δυνάμεις του δικομματισμού που στηρίζουν την πολιτική τους καταρρέουν και οι αντίθετες δυνάμεις διογκώνονται;

Η πραγματικότητα όμως και η ανάγκη να την αντιμετωπίσουν, ήταν αυτή που τους άλλαξε γνώμη. Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση τους έπεισαν ότι δεν φτάνει η στροφή του Αντώνη Σαμαρά για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της πολιτικής αυτής για τα επόμενα (πολλά) χρόνια όπως τους είναι αναγκαίο. Γιατί ακριβώς μετά από αυτή τη στροφή του προέδρου της Ν.Δ. έχει αρχίσει η πτώση και των δικών της ποσοστών, όπως είχε συμβεί πριν με το ΠΑΣΟΚ. Με τρόμο λοιπόν, και τη συμβολή των δημοσκοπήσεων, διαπιστώνουν πως όσο πιο πολύ αργούν οι εκλογές, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τις «δυνάμεις του μνημονίου» (όπως καθιερώθηκε να τις λέμε για να συνεννοούμαστε) να λάβουν τα ποσοστά αυτά που θα τους επιτρέψουν τον σχηματισμό νέας υπάκουης κυβέρνησης. Η υποχώρηση των ποσοστών της Ν.Δ., από τότε που στηρίζει ξεκάθαρα αυτή την πολιτική, είναι ήδη τέτοια που, αν αργήσουν κι άλλο οι εκλογές, είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ακόμα και με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ (που είναι προαποφασισμένη μεταξύ κάποιων στελεχών που έχουν δώσει «όρκους» στους Ευρωπαίους).

Μετά από πολύ σκεπτικισμό και αρκετούς δισταγμούς λοιπόν, οι Ευρωπαίοι, προκειμένου να πετύχουν την εξασφάλιση μιας πειθήν