Η ΘΥΣΙΑ του ΑΒΡΑΑΜ, έχει μπει σε κάθε σπίτι.

Γράφει η Πόπη Σουφλή

Χωρίς .."ρετουσάρισμα" η σημερινή Παιδεία στην Ελλάδα..
Τόσα χρόνια, κλείναμε, οι περισσότεροι, τα μάτια στην κατρακύλα της Παιδείας... άλλοτε αδύναμοι να αντισταθούμε στο θέατρο του παραλόγου και της αδίστασκτης καθοδηγούμενης προπαγάνδας από ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας, άλλοτε βολεμένοι με την σιωπή των δυπλανών μας, κι άλλοτε τόσο λίγοι, για να αντιληφθούμε πόσο έντεχνα είχε στηθεί ο ιστός της αράχνης. Ένας ιστός που δεκαετίες τώρα, κλαδεύει μεθοδικά το....
δέντρο της Ελλάδας.
Γιατί τούτη η χώρα, στην Παιδεία και στον Πολιτισμό της ακουμπούσε τη μεγαλοσύνη της.
Τον Πολιτισμό της φρόνισαν να τον σκεπάσουν με σκουπίδια και την Παιδεία της να την υπονομεύσουν ύπουλα αφελληνίζοντας σιγά σιγά τα Ελληνόπουλα.
Η Έκθεση μιας μαθήτριας για την 28η Οκτωβρίου, έχει κάνει το γύρω του διαδικτύου. Την ανεβάσαμε κι εμείς εδώ, στα attikanea, όχι για να γελιποιήσουμε τη μαθήτρια, αλλά για νακτυπήσουμε την καμπάνα μιας τραγωδίας, που έστω και τώρα, μπορούμε να ανατρέψουμε.
Ίσως πολλοί από εσάς, να θεώρησαν το σχόλιό μου ως σκληρό... ως απόλυτο, ίσως ακόμα και ως... αντιδημοκρατικό..
Διαπιστώνω όμως, ότι στον διάλογο με επώνυμους και ανώνυμους αναγνώστες στην στήλη των σχολίων, κάπου υπάρχει και η ξεκάθαρη ματιά..
Αυτή, που "δεν ρετουσάρει" την αλήθεια.
Νομίζω, ότι το παακάτω σχόλιο, αυτή ακριβώς αποκαλύπτει.
Μια ΠΑΙΔΕΙΑ, χωρίς φτιασίδια, για την οποία ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ!
Γονείς, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, κοινωνία.
Προσωπικά, αν και έχω ήδη διατυπώσει επώνυμα τις απόψεις μου, το παρακάτω σχόλιο του αναγνώστη, με καλύπτει απόλυτα.


Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Έκθεση μαθήτριας για την 28η Οκτωβρίου...":


Το παιδί «μεγαλώνει» ανάμεσα στο…παρελθόν και στο άγνωστο και επικίνδυνο μέλλον.

Αγαπητοί φίλοι. Διάβασα ομολογουμένως αρκετές φορές τόσο την επιστολή όσο και τα σχόλιά σας και σκέφτηκα ότι σε μια τόσο ωραία και εποικοδομητική συζήτηση και συντροφιά ίσως κάπου να...κολλούσα και εγώ.
Είμαι μέλος μιας οικογένειας που συμπεριλαμβάνονται στα μέλη της 5 εκπαιδευτικοί.
Μη "τρομάζετε" με αυτό που διαβάσατε.
Πιθανόν έχει υποστεί κάποιο μικρό ρετουσάρισμα, αλλά κατά βάθος είναι, δυστυχώς, ένα μικρό κομματάκι που συμπληρώνει αυτό που ΚΑΠΟΤΕ αποκαλούσαμε Παιδεία.
Στην έκθεση αποτυπώνεται η ζωή των νέων σήμερα, όπως διέρχεται από τις συμπληγάδες του "εκσυγχρονισμού" με την παράλληλη και εξ ίσου επικίνδυνη και ανταγωνιστική, με την καλή ή και κακή έννοια της λεγόμενης ισότητας των δύο φύλλων.
Έτσι στον πόλεμο "ιδεών και προκαταλήψεων" το θύμα εκφράζει γεγονότα που ζει τόσο έντονα και παραστατικά που τα κάνει να φαίνονται δυστυχώς απίστευτα. ΔΕΝ υπάρχει χρόνος για τα παιδιά. Τα πιο πολλά μεγαλώνουν σε περιβάλλον της προηγούμενης γενιάς ή άλλο πιο επικίνδυνο αλλά πιο «εύπεπτο» αυτό της τηλεορασοπαρέας.
΄Η , το χειρότερο και των δύο μαζί!
Το σχολε