Η τραγωδία των Ελλήνων ομολογιούχων που εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό Κράτος

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Μια ομάδα Ελλήνων μισθωτών, συνταξιούχων, επιτηδευματιών, μικροκαταθετών, εμπιστεύτηκε με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, το εφάπαξ τους ύστερα από 35-40 χρόνια δουλειάς, το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών τους, το δικαίωμά τους για καλά γερατειά στο Ελληνικό Κράτος , αγοράζοντας Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου. Όλοι τους, εξαπατήθηκαν οικτρά με επίσημες αποφάσεις το Μάρτη που μας πέρασε.
Μια ομάδα εκπροσώπων της πολύ μεγαλύτερης ομάδας κοντά 15.000 Ελληνικών οικογενειών την οποία συνειδητά εξαπάτησε και έκλεψε το ΙΔΙΟ το Κράτος που εμπιστεύθηκαν μόνο και....
μόνο γιατί ΗΤΑΝ το Κράτος και δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι το ΚΡΑΤΟΣ τους ήταν ένας κοινός απατεώνας, μου εμπιστεύτηκε τον πόνο, την οδύνη, την καταστροφή ονείρων και ελπίδων μιας ζωής, τις σκέψεις τους απέναντι στο οδυνηρό τους παρόν και το αβέβαιο μέλλον. Έκανα μια εκτεταμένη έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό CRASH και είμαι σίγουρος ότι «θα σπάσει κόκκαλα».
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συγκρότησαν μια Ένωση πληρώνοντας τα έξοδα με…ρεφενέ και εξοπλίζοντας με δανεικά έπιπλα ένα γραφειάκι που έφτιαξαν στην Ομόνοια για να μπορέσουν να συγκροτήσουν τις σκέψεις τους και να αντιδράσουν σε μια πρωτοφανή ληστεία : τα θύματα του «κουρέματος» των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που επεκτάθηκε και στους ιδιώτες – φυσικά πρόσωπα, οι οποίοι είτε είχαν αποταμιεύσει τα χρήματά τους σε αυτά γιατί εμπιστεύτηκαν το ανώνυμο, ανάλγητο, αναίσθητο , αδιάφορο Κράτος.
Από τη μια στιγμή στην άλλη, 15.000 Ελληνικές οικογένειες που στην πλειοψηφία τους είχαν τοποθετήσει από 30 ως 100.000 ευρώ σε Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου, βρέθηκαν με ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ στην τσέπη και μια υπόσχεση ότι «κάτι θα πάρουν» το…2042!!!
Η εμπιστοσύνη που έδειξαν στο επίσημο Κράτος και τις εγγυήσεις του, ήταν το μεγάλο λάθος τους. Διότι τα χρήματά τους, εξατμίστηκαν. Πήγαν…ένας θεός ξέρει που πήγαν, τι ξεπλήρωσαν», ποια «τρύπα» έκλεισαν, ποιο δάνειο εξυπηρέτησαν, ποια «μίζα» χρηματοδότησαν σ αυτό το άναρχο, ανίκανο, αδιάφορο, αναποτελεσματικό, σπάταλο και αναξιόπιστο «κράτος» που είχε φτιαχτεί εδώ και 30- 40 χρόνια πάνω στην πλάτη μας αλλά και πίσω απ΄ την πλάτη μας, εν κρυπτώ και παραβύστω, εξωθεσμικά, ύπουλα, υπόγεια και ύποπτα.
Ένας από τους εξαπατηθέντες, ο Γιώργος Ράλλης, με πολύ μεγάλη θητεία στο χώρο της διαφήμισης και των τηλεοπτικών παραγωγών, που τον γνωρίζουν και τον θυμούνται όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης αφού οι παραγωγές του ήταν οι πιο πετυχημένες για μια 20ετία ( Αστήρ TV, Στούντιο ΑΤΑ) έχει κάνει συμφωνίες και συμφωνίες, διαπραγματεύσεις και διαπραγματεύσεις στη ζωή του. Πως του συνέβη αυτό;
«Έκλεισα τα 89 και πάω στα 90» λέει. « Κι ομολογώ ότι ως ο έμπειρος της αγοράς, παρέσυρα κι άλλους. Όπως ήρθαν τα πράγματα, θεωρούμαι ο ηλίθιος της παρέας. Και είμαι και αισιόδοξος. Όχι ότι θα πάρω τα λεφτά μου. Αλλά χωρίς αισιοδοξία τι να κάνει κανείς; Αυτά τα λεφτά που τοποθέτησα στο πενταετές ομόλογο, ήταν τα βασικά που μού είχαν περισ