Ήλιος, Θάλασσα, Μνημεία... τα Ψυχοφάρμακά μας!

Είμαστε οι πιο ευλογημένοι και συνάμα οι πιο καταραμένοι άνθρωποι της γης, εμείς που ζούμε στην Ελλάδα.
Ζούμε στην πιο όμορφη γωνιά της γης, σε έναν ευλογημένο τόπο και ταυτόχρονα έχουμε στο κεφάλι μας τους χειρότερους δυνάστες εδώ και πολλές-πολλές δεκαετίες...
Μέσα στην εβδομάδα θα πάει στη Βουλή το....
μεσοπρόθεσμο.
Το πιθανότερο έιναι να ψηφιστεί, παρά τους λεονταρισμούς και τους κουτσαβακισμούς διαφόρων κυβερνητικών.
Αυτοί φοβούνται και τον καθρέφτη τους, τον Παπανδρέου δε θα φοβηθούν; Την απώλεια της κομματικής πελατείας και της βουλευτικής δυναμης;
Πιστεύουν πως αν το περάσουν θα μας ρίξουν το ηθικό και θα μας μαντρώσουν!
Δε γνωρίζουν όμως με τι έχουν να κάνουν.
Και οι Έλληνες πολιτικοί και οι Ευρωπαίοι εντολοδόχοι τους.
Ως Έλληνα αυτοί αναγνωρίζουνε το ανδρείκελο Παπακωνσταντίνου και όχι εμένα, εσένα, εμάς, εσάς κλπ.
Αυτοί νομίζουν πως θα τα βάψουμε μαύρα και θα ζούμε με ψυχοφάρμακα και ότι θα περιφερόμαστε ως νεκροζώντανοι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, περιμένοντας υπομονετικά το καρμικό μας τέλος.


Αμ δε!
Εδώ έχουμε τα καλύτερα ψυχοφάρμακα!
Έχουμε τον ήλιο, το βασιλιά μας!
Αυτόν τον άγνωστο φίλο που στέκεται εκεί ψηλά, αυτόν τον ήλιο της δικαιοσύνης, το νοητό που ποτέ δε λησμονά τη χώρα μας!
Έχουμε κι άλλους φίλους! Τα αετόμορφα ψηλά βουνά, που οι κορυφογραμμές τους είναι η καμπύλη των ονείρων μας! Είναι τα κακοτράχαλα όριά μας και ταυτόχρονα είναι ο προορισμός μας για να σταθούμε εκεί πάνω και να δούμε απ την άλλη μεριά!
Ψυχολόγος μας είναι η θάλασσα, αυτά τα νερά στα οποία προστρέχουμε όταν η ζωή μας κάνει νερά...
Είναι αυτή η επιστήμονας που ακούει τους φόβους μας, τιςαμαρτίες μας, τη θλίψη καιτ α όνειρά μας και μας δίνει πάντα κουράγιο να συνεχίσουμε κοιτώντας στον ορίζοντά της!
Αυτή μας διδάσκει ότι τα μακροβούτια στη ζωή κάνουν μεγάλο θόρυβο, είναι εντυπωσιακά, αλλά σχεδόν ποτέ θανατηφόρα. Που με όσο μεγαλύτερη φόρα πέσεις, τόσο δυνατότερα θα σκίσεις τη θάλασσα!

Έχουμε κι άλλα ψυχοφάρμακα... τα τραγούδια μας, τα ποιήματά μας και τα μνημεία μας!
Ό,τι δυσκολία και να χεις, υπάρχει ένα τραγούδι να σε συντροφέψει.
Αυτοί οι φίλοι μας τα τραγούδια, που πότε ψιθυρίζουν και πότε φωνάζουν όλα όσα είναι κρυμμένα στην ψυχή μας και την καθαρίζουν... δι' ελέου και φόβου!
Είτε μια πενιά ενός μπουζουκιού, είτε της κιθάρας, είτε μια δοξαριά ενός βιολιού, είτε της λύρας, είτε η βόλτα των δακτύλων στα πλήκτρα του πιάνου... μεμιάς μπορούν να σου δώσουν μια υπεράνθρωπη δύναμη να συνεχίζεις, σαν το μαγικό ζωμό που έδινε ο Πανοραμίξ στους ανυπότακτους Γαλάτες. Που τελικά δεν ήταν κάποιο μαγικό σκεύασμα, παρά μόνο η πίστη στη δύναμη και στην αλληλεγγύη. Η πίστη στην τελική επικράτηση του δίκαιου αγώνα.

Κι όταν γυρίσεις και δεις την Ακρόπολη, με τον Παρθενώνα της, το Ερεχθείο με τις όμορφες Καρυάτιδες, τα Προπύλαιά της, τον ναό της Απτέρου Νίκης... όταν γυρίσεις και δεις την Πνύκα, τον Κεραμε