Κοπριά και ανάπτυξη

Γράφει : ο Θεόφιλος Αιγινήτης*

Η τρομοκρατία που επιβάλλεται μέσω των δημοσιογράφων και των πολιτικών στα κανάλια πως δε θα έχουμε φάρμακα και γάλα να ταΐσουμε τα παιδιά μας, δεν αποβλέπει σε τίποτα άλλο παρά στην κάμψη της αντίστασης του λαού για να υπογραφεί το νέο-νέο μνημόνιο δήθεν πάλι για να σωθούμε.

Η ένταξη και μόνο της .....
δανειακής σύμβασης στο Βρετανικό δίκαιο αρκεί για να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην υπογραφή του για το ξεπούλημα του μέλλοντος τηςπατρίδας και των παιδιών μας. Οι ιθύνοντες που λένε ΝΑΙ, είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων και οι αποδέλοιποι που δε διάβασαν το μνημόνιο και συμμερίζονται με βαριά καρδιά το ΝΑΙ, είναι οι τρομοκρατημένοι που τους πίστεψαν.

Ότι θα περάσουμε δύσκολους μήνες αυτό είναι σίγουρο, αλλά πάντα μετά το δύσκολο χειμώνα έρχεται η άνοιξη με τα καλά της.

Η σήψη στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου είναι κατάφορη, αλλά η σήψη δημιουργεί κοπριά και από την γόνιμη κοπριά ξεπηδούν βλαστάρια με την ελπίδα για μια νέα καλλίτερη ζωή, απαλλαγμένη από τα ζιζάνια του παρελθόντος.

Ο Ελληνικός λαός επειδή έχει ξεμάθει τις τελευταίες δεκαετίες από κακουχίες, πιστεύω πως δέχεται τις όποιες θυσίες με βαριά καρδιά, εκτός από την υπογραφή του μνημονίου με τον όρο του βρετανικού αποικιοκρατικού δικαίου.

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι αλλά και πολλοί από μας τους μεγαλύτερους σε ηλικία για το τι σημαίνει ή ένταξη των οικονομικών υποχρεώσεών μας στο Αγγλικό δίκαιο, θα σας θυμίσω το τι έγινε στο τέλοςτου 1849 με αρχές του 1850.

Την εποχή εκείνη ζούσε στην Αθήναένας τυχοδιώκτης Ισπανοεβραίος ο Δαυίδ Πατσίφικο, πρόξενος της Πορτογαλίας και διαβόητος τοκογλύφος, με Βρετανική υπηκοότητα που κατοικούσε στην οδό Καραϊσκάκη της πλατείας Ψειρή.

Εξοργισμένα θύματά του εισέβαλαν στο σπίτι του και έβαλαν φωτιά στα έπιπλα.

Σαν Βρετανός υπήκοος που εν τωμεταξύ είχε γίνει, κατέφυγε στα Αγγλικά δικαστήρια που καταδίκασαν το Ελληνικό δημόσιο να του καταβάλλει ως αποζημίωση το ποσόν των 886.736 δρχ. και 57 λεπτώντο οποίο ήταν πολλαπλάσιο της αξίας κατασκευής των τότε ανακτόρων τη σημερινή παλαιά Βουλή στην οδό Σταδίου.

Επειδή δεν είχαμε να πληρώσουμετο τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσόν, ο βρετανός υπουργός των εξωτερικών Πάλμερστον έδωσε εντολή στο ναύαρχο Πάρκερ να αποκλείσει το λιμάνι του Πειραιά και αρκετών νησιών μας με τις αγγλικές κανονιοφόρους μέχρι να ξεπληρώσουμε το χρέος στον Πατσίφικο.

Ο Πάρκερ δεν άφηνε πλεούμενο να μπει στο λιμάνι, κατάσχεσε καΐκια βάρκες και ότι άλλο μπορούσε να μεταφέρει τρόφιμα και στη διάρκεια των τεσσάρων μηνών που διήρκεσε η πολιορκία ο κόσμος πέθαινε από ασιτία στους δρόμους.

Ο Μακρυγιάννης αναφέρει για εκείνη την περίοδο: και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μας έχουν μπλόκον οπούναι από τρεις μήνες και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριο και τζαλαπάτησαν την σημαία μας και πεθαίνουν της πείνας οι άνθρωποι των νησιών μας και εκείνοι οπούχαν