Κράτος. Δημοκρατία.

Μετά από την πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί ο σημερινός μαζάνθρωπος, η επικρατέστερη αντίληψη για το κράτος είναι ότι δήθεν αυτό ανήκει ή πρέπει να ανήκει στο λαό. Αυτό είναι ψέμα και συκοφαντία. Το ψέμα αυτό έχει κακές προθέσεις. Στην πραγματικότητα ποτέ κανένα κράτος δεν ανήκε στο παρελθόν, δεν....
ανήκει στο παρόν και δεν θα ανήκει στο μέλλον σε κανέναν λαό. Σε όλα τα κράτη υπάρχουν οι πραγματικοί διαχειριστές και αφεντικά και ο κύκλος αυτής της ελίτ είναι πολύ στενός. Όταν αυτός ο κύκλος έχει την ίδια εθνική καταγωγή και την ίδια εθνική συνείδηση όπως όλος ο λαός, τότε αυτό το κράτος πραγματικά θα νοιάζεται για το λαό (με την προϋπόθεση ότι ο λαός θα είναι ενεργός και αγωνιζόμενος).

Η βιτρίνα των σημερινών εξουσιαστών της Πατρίδας μας είναι το λεγόμενο «κοινοβούλιο», αποτελούμενο από «βουλευτές». Με ήδη παρμένες από άλλους αποφάσεις στο προδοτικό μυαλό τους οι «εκπρόσωποι του λαού» σηκώνουν μαζικά τα χεράκια τους και προσπαθούν μα μας πείσουν ότι παίρνουν αυτοί τις αποφάσεις. Αποφάσεις που στην πραγματικότητα έχουν ήδη παρθεί από ανώτερα αφεντικά τους.

Με αυτόν τον τρόπο οι αποφάσεις μιας κλειστής κλίκας γίνονται «νόμιμες» και «αποδεκτές», ότι δήθεν πάρθηκαν από το λαό.

Για να μην κατηγορηθώ για «γυμνολογία» σας προτρέπω να σκεφτείτε την απόφαση να ανοίξουν τα σύνορα στους κτηναλβανούς το 1991-92 και στις μέρες μας τις ακούραστες προσπάθειες να γίνει η Ελλάδα μας «πολυπολιτισμική». Ήταν «εντολή του λαού» μέσον των «εκπροσώπων της» ή ήταν εντολή των (πραγματικών) αφεντικών του κράτους;

Όταν κάποιος επιχειρήσει να βαθμολογήσει ένα κράτος, το βασικότερο πρόβλημα είναι να καταλάβει τις πραγματικές επιδιώξεις αυτού του κράτους.

Στα δικτατορικά και δημοκρατικά καθεστώτα και κράτη οι στόχοι είναι η ευημερία και ο πλούτος του κράτους, ο λαός είναι ένα μέσον για το κράτος, την κυβερνώσα ολιγαρχία και τα κόμματα.

Στο εθνικό κράτος, το οποίο εμείς θέλουμε να κτίσουμε, στο τιμόνι του κράτους θα βρίσκονται εθνικιστές με εθνική συνείδηση και που τρέφουν αγάπη προς τον λαό. Σε αυτήν την περίπτωση το κράτος είναι μόνο ένα μέσον για την ευημερία και την εθνική αποκατάσταση του λαού (και όχι αντίστροφα).

Το σημερινό ελλαδικό καθεστώς μέσον των σκυλιών/προστατών του, δηλ. τα ΜΜ«Ε», προπαγανδίζει ότι η δημοκρατία είναι το μέσον για την ευημερία του λαού. Λογικό θα ήταν να εξεταστεί πρώτα και ακολούθως να δοκιμαστεί αυτό το μέσον για καταλληλότητα. Αλλά επειδή οι στόχοι και επιδιώξεις των παγκόσμιων εξουσιαστών είναι άλλα, όχι δηλ η ευημερία των λαών, έχει αρχίσει ένας παγκόσμιος πόλεμος για επικράτηση των δημοκρατιών παντού.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ με όλα τα μέσα προπαγάνδας και με το σύστημα μόρφωσης το κράτος επιβάλλει την άποψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να θυσιαστούν για την δημοκρατία, να πεθάνουν αν χρειασθεί. Στις μέρες μας ακούγονται πολλές «ελεύθερες» φωνές για «πραγματική» ή «άμεση» δημοκρατία. Αυτοί που φωνάζουν αυτά τα συνθήματα δόλια και ύ