Κυβέρνηση μισθοφόρων εκτελεστών

«Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους
ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που
υποχρεωτικά καταδικάζονται στην αθλιότητα, σε άνιση εργασία,
σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη
δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;»
Αλμέιντα Γκαρέτ, Πορτογάλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας
(Το αλιεύσαμε από το βιβλίο του Μπογιόπουλο: «Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε»)

Ο ελληνικός λαός με μοχθηρία ιστορικά πρωτόγνωρη σπρώχνεται στην πείνα ή στον τάφο…


Τα καραβάνια των ανέργων πληθαίνουν…

Το να είσαι ζωντανός σήμερα στην Ελλάδα των γενιτσάρων της διεθνούς μαφίας του χρήματος (τρόικα) και των ανδρεικέλων τους είναι περιπέτεια…

Το να τρως είναι θαύμα, το να επιβιώσεις είναι άθλος και το να σκέφτεσαι είναι αμαρτία…

Ποτέ άλλοτε τόσες συμφορές δεν μας κτύπησαν τόσο ανελέητα και σε τέτοιους ρυθμούς νεροποντής…

Ποτέ άλλοτε κυβέρνηση δεν είχε καταληφθεί από τέτοιο ΑΜΟΚ δίωξης και εξόντωσης του ελληνικού λαού…

Ποτέ άλλοτε δεν ζήσαμε τέτοιο αίσχος: Να επιδιώκουν τα αφεντικά της βαρβαρότητας με τα καθεστωτικά τους ανδρείκελα να σε καταστήσουν κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις…

Ο άγριος διωγμός του ελληνικού λαού είναι τόσο καθημερινός και τόσο καταιγιστικός που πάει να γίνει τόσο «συνηθισμένος», ώστε να τον αποδεχτούμε όπως δεχόμαστε την παγωνιά του χειμώνα…

Διαβάστε το πολύ κατατοπιστικό κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου:

Στη χώρα της πλατείας Κλαυθμώνος...

Κάποτε ήταν οι «εργαζόμενοι - ρετιρέ».
Και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ έτσι τους αποκάλεσαν. Τους διέσυραν και τους έβαλαν απέναντι στους «μη προνομιούχους». Βάφτισαν τα δικαιώματα σε «προνόμια»! Και τα αφαίρεσαν. Από τους «μη προνομιούχους»...
*
Μετά ήταν οι αγρότες.
Οι «τεμπέληδες». Που «άραζαν στα καφενεία». Που τους έχουν αποκαλέσει και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ, από «μπαταχτσήδες» μέχρι «γαϊδούρια». Που «κάθονταν και έτρωγαν τις επιδοτήσεις». Μέσα σε δυο δεκαετίες ξεκλήρισαν τον κύριο όγκο της αγροτιάς...
*
Στην πορεία του «κοινωνικού αυτοματισμού» (αυτή είναι η κωδική ονομασία του «διαίρει και βασίλευε» που είχε δώσει ο Ρέππας ήδη από το 1997) εμφανίστηκαν οι ναυτεργάτες.

Που όταν διεκδικούν δουλειά, «πλήττουν τον τουρισμό» και «διασύρουν τη χώρα». Σήμερα, που οι Ελληνες εφοπλιστές κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ναυτιλίας στον κόσμο, το 90% των Ελλήνων ναυτεργατών της δεκαετίας του '80 είναι άνεργοι. Και οι υπόλοιποι, μαζί με τους ξένους συναδέλφους τους, εργάζονται σε καθεστώς γαλέρας. Επιστρατευμένοι και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ...
*
Εξίσου μιαροί με τους ναυτεργάτες ήταν οι λιμενεργάτες.

Αυτοί που «αμείβονται σαν Κροίσοι»! Οι συκοφαντίες κράτησαν όσο χρειαζόταν. Μέχρι, δηλαδή, να ξεπουλήσουν τα λιμάνια.