"Ληγμένη πολιτική σαλάτα" το δημοψήφισμα του πρωθυπουργού

Γράφει ο οικονομολόγος
Παναγιώτης Κοκκόρης

Ερωτήματα, απορίες και προβληματισμοί για την περίεργη υπόθεση «κουρέματος» του ελληνικού χρέους αναδύονται πλέον διαρκώς μετά την δραματική, ολέθρια και αψυχολόγητη απόφαση του πρωθυπουργού για τη διενέργεια δημοψηφίσματος στις 4 Δεκεμβρίου με ερώτημα την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ.

Η περιπέτεια στην οποία σέρνει ο Γιώργος Παπανδρέου τον ελληνικό λαό, παίρνει ακόμη πιο δραματικό χαρακτήρα, καθώς οι όροι του δημοψηφίσματος έγιναν καθ' υπαγόρευση του Νικολά Σαρκοζί και της Άνγκελα Μέρκελ και υποτίθεται ότι από το αποτέλεσμα της κάλπης θα κριθούν όχι μόνο η εκταμίευση της 6ης δόσης, αλλά και η παραμονή της Ελλάδας στην......
ευρωζώνη.

Το άσχετο του ερωτήματος σε σχέση με το πραγματικό ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, την εφαρμογή ή όχι δηλαδή της επαίσχυντης συμφωνίας για την. διάσωση της Ελλάδας, τείνει και επιχειρεί να δημιουργήσει ένα θολό τοπίο, να χειραγωγήσει με έναν δήθεν δημοκρατικό μανδύα τη θέληση του ελληνικού λαού και να εκμαιεύσει τη συναίνεση του στην οικονομική του καταστροφή υπό την απειλή μίας ακόμη μεγαλύτερης. οικονομικής καταστροφής.

Επειδή η αμνησία δεν είναι εθνικό σπορ των Ελλήνων, όπως προφανώς νομίζουν οι ευρωπαίοι ιθύνοντες και ο έλληνας πρωθυπουργός αρκεί να θυμίσουμε ότι πριν μερικούς μήνες ακούγονταν από υπεύθυνα κυβερνητικά χείλη και από τον ίδιο το Γιώργο Παπανδρέου ότι «ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν καταστροφική και ότι πιθανότατα θα μας οδηγούσε σε μία απευκταία κατάσταση τύπου Αργεντινής».

Αντ' αυτού μετά την επιβολή της συμφωνίας για κούρεμα του ελληνικού χρέους (για αναδιάρθρωση δηλαδή) ακούσαμε και είδαμε με έκπληξη σχεδόν να. ανοίγουν σαμπάνιες και την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για μία περίπου «εθνική επιτυχία». Το ερώτημα και εύλογο είναι και ασφαλώς ρητορικό: πώς γίνεται πριν μερικούς μήνες η αναδιάρθρωση να ήταν καταστροφικά επιζήμια και σήμερα να είναι εθνικά ωφέλιμη;

Από οποιαδήποτε οπτική γωνία της τρέχουσας πολιτικής -είτε από αριστερά, είτε από δεξιά, είτε από το κέντρο- και να δει κανείς το θέμα της παρουσίας των ξένων εκπροσώπων στην Αθήνα προκειμένου να ελέγχουν την εφαρμογή της συμφωνίας, θα καταλήξει ότι πρόκειται για μία παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας.

Εν προκειμένω ένα δεύτερο ερώτημα που προκύπτει είναι: εντέλει ο ρόλος αυτών των εκπροσώπων θα είναι ρόλος συμβουλευτικός και αποτελεσματικός ή ρόλος κηδεμονίας και διασφάλισης των ξένων συμφερόντων εις βάρος της Ελλάδος;

Το τρίτο εύλογο ερώτημα που προκύπτει αφορά στο «ψαχνό» και στην ουσία του θέματος. Το περιβόητο «κούρεμα» του χρέους για το οποίο ύψος του οποίου δεν γίνεται κουβέντα καμία και δεν έχει ενημερωθεί ο ελληνικός λαός, αποτελεί λύση για καλύτερο μέλλον της πατρίδας ή θα μας επαναφέρει απλώς μετά από δέκα χρόνια αιματηρών θυσιών στο. 2009;

Επίσης, για την χαμένη οικονομικά δεκαετία και για τα τεράστια δεινά που θα πρ