Με αφορμή τη συνέντευξη του κ.Παπαδήμου

Έχοντας πλέον διαβεί το κατώφλι του παραλόγου, η πραγματικότητα αρχίζει ολοένα να αποδυναμώνει τα επιχειρήματα για την ορθότητα της πολιτικής που ακολουθείται. Ο κ. Παπαδήμος υποστήριξε σε συνέντευξή του στην Ιταλική εφημερίδα Il Sole 24 Ore ότι μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα μεταξύ άλλων «θα προκαλούσε την απώλεια της πραγματικής αξίας των τραπεζικών καταθέσεων, το.....
πραγματικό εισόδημα θα μειωνόταν σημαντικά,θα υπήρχαν πολλές πτωχεύσεις, η ανεργία και οι κοινωνικές ανισότητες θα αυξάνονταν»...

Μα υπάρχει κάτι από αυτά, που σήμερα εντός ευρώ δεν συμβαίνει, που οι Έλληνες δεν το βιώνουν βίαια στην καθημερινότητά τους; Οι καταθέσεις των απλών πολιτών δεν εξανεμίζονται κάθε μέρα και περισσότερο; Τα ομόλογά τους δεν εξαερώθηκαν; Άλλα 10 δις δεν τραβήχτηκαν μόνο φέτος για την εξυπηρέτηση των τρεχόντων εξόδων και της υπέρμετρης φορολογίας; Η αξία της περιουσίας των Ελλήνων δεν είναι ήδη σε ελεύθερη πτώση; Οι ατελείωτες περικοπές και η ανθιστάμενη ακρίβεια δεν κατρακυλούν καθημερινά το πραγματικό εισόδημα; Οι απολύσεις και τα λουκέτα δεν είναι στην ημερήσια διάταξη; Με την προϊούσα φτωχοποίηση ήδη στο 1/3 του πληθυσμού δεν αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες;

Μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα, ο κ.Παπαδήμος, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι «η πραγματική οικονομία εξακολουθεί να είναι αδύναμη και ότι η υψηλή ανεργία είναι πιθανό να συνεχιστεί». Ωστόσο για το θέμα της ειδοποιού διαφοράς για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα, δεν επεκτάθηκε. Και δεν ανέφερε λέξη για ανάπτυξη. Αλλά αυτή τη φορά δεν κινδυνολόγησε για ουρές και συσσίτια. Μάλλον επιφυλάχτηκε και συγκρατήθηκε μπροστά στην εξαθλίωση που απλώνεται στην κοινωνία.

Ο κ. Παπαδήμος θύμισε τον κ.Τόμσεν στην ακρόαση της τρόικας στο ευρωκοινοβούλιο* που είπε:« Αλλά σίγουρα οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας δεν είναι αρκετές.Βεβαίως συμφωνώ με όσους λένε ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει, εάν ο κύριος άξονας της προσαρμογής συνεχίσει να είναι η συρρίκνωση του ΑΕΠ και η συρρίκνωση των μισθών, αν δηλαδή, η προσαρμογή πραγματοποιείται κάνοντας την Ελλάδα φτωχότερη. Η προσαρμογή πραγματοποιείται κυρίως κάνοντας την Ελλάδα πιο παραγωγική». Και πώς θα γίνει αυτό; « με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν το σημαντικό δυναμικό για την αύξηση της παραγωγικότητας ,που ήδη υπάρχει στην ελληνική οικονομία.».

Αλλά ο κ. Τόμσεν κάνει σα να μη γνωρίζει ή πράγματι δεν γνωρίζει την Ελληνική κομματοκρατική πολιτική πραγματικότητα που ποτέ δεν επέτρεψε σε αυτό το αναγκαίο δυναμικό να πρωταγωνιστήσει αξιοκρατικά και να δώσει ανταγωνιστικές και παραγωγικές λύσεις για τη χώρα. Ένα τέτοιο εγχείρημα, στο γνωστό πελατειακό σκηνικό – που οι επερχόμενες εκλογές δύσκολα θα ανατρέψουν – ήταν εξαρχής καταδικασμένο και ο κ.Τόμσεν έχοντας προφανώς καταλάβει το αδιέξοδο προσπαθεί πεισματικά να ανακτήσει το χαμένο του τεχνοκρατικό κύρος. Αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι χωρίς εναρμόνιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τ