Μιας μέρας σιγή για την χαμένη Δημοκρατία.

Γράφει ο ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

 Η γιορτή της Δημοκρατίας σήμερα. Τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι. Γιορτή όμως όχι «πανηγύρι». Διότι μια βόλτα στα εκλογικά τμήματα πείθει πώς πρόκειται για μια παρωδία ένα θέατρο. Ο ορθολογισμός αντικαθιστάτε από το συναίσθημα. Η αξιοκρατία από τις γνωριμίες και από την οικονομική επιφάνεια του υποψηφίου. Το περιβάλλον «προστατεύεται» από τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που.......
είναι παρκαρισμένα σε ακτίνα πολλών μέτρων γύρω από τα εκλογικά κέντρα. Η αισθητική μας πυροβολείται από τις αφίσες με τις ψεύτικες προσωπογραφίες των υποψηφίων. Η απογοήτευση στα λεγόμενα των ψηφοφόρων, «χάλια όλα» «αλλά τι να κάνω, ψήφισα τον συμμαθητή, τον ξάδερφο». Γιορτή, ευκαιρία για βόλτα , για κους-κους, για επίδειξη, για γνωριμίες. Τέλος πάντων, ουσία μηδέν ούτε περισυλλογή. Σκέφτεται ο ψηφοφόρος, σήμερα είναι η μέρα μου σήμερα έχω την εξουσία πάνω τους. Αλλά μάλλον τούς έχω παρεξηγήσει, είναι τόσο ευγενικοί, τόσο καλοί, άνθρωποι και αυτοί έχουν κάνει λάθη, να του