Μίλτου και Χρίστου Χριστοφόρου επιμνημόσυνος λόγος.

Βαρνάβας Πλέυμπελ*, πρώτος εξάδελφος εκφωνήθηκε στο 40ήμερο μνημόσυνο των Μίλτου και Χρίστου Χριστοφόρου, 21 Αυγούστου 2011 στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας, Λεμεσός.

Έχουν περάσει ήδη σαράντα μέρες και δεν το συνειδητοποιώ και δεν το χωνεύω οτι δεν πρόκειται να τους ξαναδώ. Οτι θα ανεβώ τα σκαλιά της αυλής τους και δεν θα βρίσκονται εκεί να με χαιρετήσουν με τα χαμογελάκια τα σκανδαλιάρικα. Οτι θα ρθουν γενέθλια, γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα, καρναβάλια και θα λείπουν τα πειράγματα τους, το....
χιούμορ, οι χαρακτηριστικές τους εκφράσεις, τόσο μαζί όσο και ξεχωριστά, που ανεξήγητα σε καναν να νιώθεις σαν να σου χορηγηθηκε ένεση θετικότητας, ένεσης ζωής. Για όσους τους έζησαν γνωριζουν καλά το συναίσθημα για το οποίο μιλώ.

Για όσους τους έζησαν θα γνωρίζουν επίσης οτι εκείνο το μαύρο πρωί, το μήνυμα του θανάτου τους σε μας ήρθε πολύ πιο πριν από την επίσημη ανακοίνωση. Όταν κατά τους πρώτους απολογισμούς νεκρών μιλούσαν για δυο ναύτες εμείς ξέραμε. Γιατί ξέραμε πως ητάν μάγκες και γιατί ξέραμε οτι πάντα ήταν μαζί. Η μάγκια και λεβεντιά ήταν κάτι που τους χαρακτήριζε ως το πυρήνα τους. Δεν μας εξέπληξε οτι όπως ζούσαν την καθημέρινότητα τους μάγκες, κουβάλησαν την μαγκιά ως το θάνατο τους.

Δυστυχώς σήμερα στην Κύπρο η μαγκιά πληρώνεται. Η Κύπρος των οπισθοδρομικών και ενταφιασμένων πολιτικών, των απηρχαιωμένων συστημάτων και της αναξιοκρατίας όπου οι κουμπάροι, τα φιλούθκια και το κόμμα είναι το μόνο μέτρο στο βιογραφικό, όπου μας διοικούν οι μέτριοι, οι αντι-επαγγελματίες και οι βολεμένοι. Αυτή η Κύπρος σκότωσε το Μίλτο και το Χρίστο. Και τους σκότωσε όταν την υπηρετούσαν. Δεν λιποτάκτησαν, δεν δίστασαν, ήταν μάλιστα πρόθυμοι να εκπληρώσουν το καθήκον τους μέχρι τέλους, αξίες και τρόπος ζωής που τους δίδαξαν η μάνα και ο πατέρας.

Γι’ αυτό κύριοι υπαίτιοι, εμπλεκόμενοι και κύριοι υποστηρικτές τους σας λυπάμαι. Λυπάμαι που δεν είχατε για γονείς το Μιχάλη και την Πόπη Χριστοφόρου. Λυπάμαι που η μάνα σας δεν σας δίδαξε την μαγκιά να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, λυπάμαι που ο πατέρας σας δεν σας δίδαξε τι σημαίνει ανδρεία και τι σημαίνει να τιμάς τα παντελόνια που φοράς. Και ο κόσμος κύριοι γνωρίζει. Στο δρόμο οι γονείς των διδύμων είναι γονείς ηρωών , αυτήν την τιμή τους έδωσαν τα παιδιά τους. Εσας οι γονείς οι δικοί σας, είναι γονείς δειλών.

Αν πράγματι κύριοι τιμούσατε τις οικογένειες σας θα προσέχατε τι ξεστομίζατε τις μέρες μετά την δολοφονική έκρηξη γιατί οπως λεέι η θεία μου, ο Θεός τιμωρά. Μπορεί να τράβηξε ο θείος μου ο Μιχάλης το διπλό λαχνό στις 11 Ιούλη αλλα μην γελιέστε οτι το κακό ηταν μακριά από εσάς. Είμασταν όλοι πιθανά θύματα.

Γι’ αυτό το λόγο καλώ τους δημόσιους αξιωματούχους, απο πάνω μέχρι κάτω, και τους πολιτικούς,απο αριστερά μέχρι δεξιά, πριν ανοίγουν το στόμα τους δημόσια να κλείνουν τα μάτια και να σκέφτονται ότι ήταν το παιδί τους μέσα στο φέρετρο, ήταν ο πατέρας τους, ο αδερφός τους, οτι είναι το δικό τους το σαρανταήμερο. Όταν θα ανοίξουν τα