Μισθοί... Ινδοκίνας μέσω... Γερμανίας!

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μας φέρονται σαν σε λαό «ιθαγενών».

Λες και οι Ελληνες από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ (για να μην πάμε πιο πίσω) δεν έχουν ξανακούσει ούτε έχουν ξαναδεί πολυεθνική.

Λες και στην Ελλάδα, πριν ο λαός γευτεί τις αγαθές υπηρεσίες του Βενιζέλου, δεν....
ξέραμε τίποτα: Ούτε από γαλλική «Πεσινέ», ούτε από αμερικανική «Ούλεν».

Λες και περιμέναμε τον Παπακωνσταντίνου και τον Παμπούκη για να μάθουμε και να γευτούμε την προσφορά των μονοπωλίων:

Από «Ζήμενς» και «Τίσεν» μέχρι «Κόκα Κόλα» και κάθε λογής «αδελφή του πετρελαίου».

Απευθύνονται στο ελληνικό λαό σαν σε χαχόλο.

Που πρέπει να τους δοξολογεί γιατί δίπλα στις άλλες πολυεθνικές, σ' αυτές που ήδη θησαυρίζουν στην Ελλάδα (στην Ελλάδα των εκατομμυρίων φτωχών και ανέργων), τώρα προσκαλούν κι άλλες:

Γερμανικές, αμερικανικές, καταριανές...

Στις οποίες τάζουν - και το διαφημίζουν κιόλας - «επενδυτικές ευκαιρίες»...

Προφανώς θα πρόκειται για πολυεθνικές οι οποίες δεν θα έρθουν εδώ για να απομυζήσουν υπερκέρδη. Που δεν αποβλέπουν στον εργασιακό μεσαίωνα, ούτε σε λεόντειες συμφωνίες.

Αν πιστέψουμε τους κυβερνώντες, οι πολυεθνικές θα έρθουν, αν έρθουν, για να παράσχουν...
«φιλανθρωπικό» έργο!

Οπως και οι προηγούμενες...

Προσβλέποντας στη «φιλανθρωπία» των μονοπωλίων, η Ελλάδα το «μόνο» που έχει να κάνει είναι να ...ξεπουληθεί.

Αλλά ποια συμφέροντα προωθούνται και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται μέσω του ξεπουλήματος;

Του τόπου; Του λαού;

Λένε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., η κυρία Μπακογιάννη ότι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου γίνεται για να ...αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας (σ.σ.: το θράσος τους είναι τέτοιο που χρησιμοποιούν ένα τέτοιο τροπάρι απευθυνόμενοι σε ένα λαό που ήδη τον έχουν χρεοκοπήσει...).

Λένε ότι η διασφάλιση «κινήτρων» σε ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, ώστε να προχωρήσουν σε «επενδύσεις», στοχεύει στην έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και στην ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων (σ.σ.: το θράσος τους είναι διπλό αφού είναι πασίγνωστο ότι κάτι τέτοιες «σωτήριες επενδύσεις» είναι που οδήγησαν τα ναυπηγεία στην καταστροφή, τον ΟΤΕ σε μειώσεις μισθών, τα διόδια στα ύψη για να εισπράττουν ντόπιοι και ξένοι εργολάβοι κ.ο.κ...).

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι δεν είχαμε δει τις «επενδύσεις» τους, χρόνια και χρόνια, και το πού αυτές κατέληξαν.

Ας υποθέσουμε ότι καταργούσαν τη λογική ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει την αλήθεια πίσω από αυτά τα παραμύθια.

Οτι, δηλαδή, κάθε φορά που μιλούν για «κοινωνικό όφελος» εννοούν εκείνο το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» που μεγιστοποιεί τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Πώς, όμως, είναι δυνατόν να κλείσει κανείς τα μάτια στην πραγματικότητα;

Και μάλιστα μια πραγματικότητα π