ΜΥΣΤΙΚΑ...ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ !!!

Από τα «μυστικά κονδύλια» που διατίθονταν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα για το χρηματισμό «δημοσιογράφων» οι οποίοι υμνούσαν τη Χωροφυλακή και συμμετείχαν στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα (έκθεση του εισαγγελέα Σακελλαρίου, 20/5/1964),
φτάσαμε στις καταγγελίες Μαρούδα το 1982 για «δημοσιογράφους - τρωκτικά» του....
κρατικού προϋπολογισμού.
Και τι έγινε; Τίποτα!
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ουδεμία απάντηση στις πιέσεις για ξεκαθάρισμα του τοπίου και για αποκαλύψεις με «διευθύνσεις και ονόματα». Καμία απολύτως συνέχεια. Συγκάλυψη και κουκούλωμα.
Ο «Παναμάς» των «μυστικών κονδυλίων» είχε πια αλλάξει χέρια. Μαζί και το χρώμα των «τρωκτικών»...
Επειτα, το 1993, περάσαμε στην υπόθεση των «μυστικών κονδυλίων» του υπουργείου Εξωτερικών:
Ηταν ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης που κατηγόρησε τότε τον Αντ. Σαμαρά ότι επί υπουργίας του στο υπουργείο Εξωτερικών πακτωλός «μυστικών κονδυλίων» κατέληγε και σε δημοσιογράφους.
Ξεσπά σάλος, το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα αποκαλύψει τα πάντα ενώ φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες κάνουν λόγο για «Απόρρητο φαγοπότι 17 δισ.!» («Εθνος», 21/10/1993) κατά την τριετή διακυβέρνηση 1990-1993 από τη ΝΔ.
Το γεγονός, πάντως, ότι την προηγούμενη ΠΑΣΟΚική περίοδο (1981-1989) το ύψος των ίδιων «μυστικών κονδυλίων» φτάνει τα 10 δισ. δραχμές φαίνεται να περνάει στα «ψιλά»...
Το ΠΑΣΟΚ έρχεται πράγματι στην κυβέρνηση, αλλά σχεδόν αμέσως αρχίζουν τα «ήξεις-αφήξεις»:
«Το υπουργείο Εξωτερικών, σχετικά με τα "μυστικά κονδύλια" δεν διαθέτει καταλόγους δημοσιογράφων ούτε κάποιο άλλο στοιχείο που αφορά τον Τύπο», είναι μια από τις πρώτες δηλώσεις της κυβέρνησης του Αντρέα Παπανδρέου...
Ταυτόχρονα, όμως, το παραμύθι συνεχίζεται:
«Είμαι αποφασισμένος ως αρμόδιος υπουργός να υπερασπιστώ το κύρος και την αξιοπιστία του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και θα το πράξω με κάθε νόμιμο τρόπο (...). Δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα», δηλώνει σχετικά με τα «μυστικά κονδύλια» ο Ευ. Βενιζέλος (22/10/1993).
Προηγουμένως, όμως, έχει φροντίσει να πει:
«(Θα) δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία» (σσ: ακόμα να δοθούν...), αλλά «με εξαίρεση βεβαίως τα στοιχεία εκείνα που καλύπτονται από το εθνικό απόρρητο»...
Ο καθένας μπορεί να εικάσει:
Οι «άγνωστοι» που τα παίρνουν, είναι τόσο «άγνωστοι» σε αυτούς που τα δίνουν, ώστε να καλύπτονται (όλοι μαζί) από το «εθνικό απόρρητο!
Το τι έγινε και σε εκείνη την υπόθεση είναι λίγο - πολύ γνωστό: Ο Τύπος συνέχιζε να κάνει λόγο για τα «μυστικά κονδύλια»,
οι εφημερίδες έγραφαν για «1,2 δισ. σε δημοσιογράφους για άρθρα "εθνικά"» («Ελευθεροτυπία», 30/5/1994),
υπουργοί φέρονταν να δηλώνουν ότι τελεί σε γνώση τους λίστα που τους προκάλεσε σοκ αλλά «δεν ξέρω αν πρέπει να τη δημοσιοποιήσω» (Γ. Λιάνης, «Φίλαθλος» 4/3/1994),
αλλά ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, αν και αποδεχόταν τις αποκαλύψεις μετά από παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή (Μάρτης 1994) ότι μέσα σε 1,5 χρόνο διανεμήθηκε στα «τρωκ