Να αρνηθούμε την παρακμή

Μήνυμα εθνικής αυτοπεποίθησης και δημιουργικής ανασυγκρότησης, ώστε η Ελλάδα να καταφέρει να υπερβεί τις δομικές στρεβλώσεις και τις παθογένειες της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνουμε, στέλνει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, με αφορμή τον εορτασμό των Χριστουγέννων.

Ο κ. Νικολάος υπογραμμίζει με.....
νόημα ότι «η κρίση μπορεί και πρέπει να μεταμορφωθεί σε αφύπνιση. Η αφύπνιση θα φέρει την άρνηση της παρακμής. Αν αρνηθούμε την παρακμή, υποχρεωτικά θα επιστρέψουμε στην ιστορία και στον πολιτισμό μας».

Αναλυτικά, το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

«Σήμερον ὁ Χριστὸς ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται. Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται». Ἑορτὴ ἀσύλληπτης σημασίας καὶ μοναδικῶν εὐλογιῶν τὰ Χριστούγεννα. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», ( δ΄ 16). Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος, μὲ «τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Δοξάζεται ἐν οὐρανοῖς καὶ ὑπόσχεται τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία Του στοὺς ἀνθρώπους. Ὀνομάζεται Ἰησοῦς ποὺ σημαίνει Σωτήρας καὶ Ἐμμανουὴλ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Εἶναι ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας.

Αὐτὸ ζεῖ ἡ Ἐκκλησία μας μὲ ἀμείωτη ἔνταση καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ σὲ ἔνθεη καὶ αἰώνια χαρά. Αὐτὸ πιστεύει καὶ κηρύσσει μὲ ὅλη της τὴ δύναμη μέσα στὴν ἱστορία. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸ πολὺ δύσκολα συνταιριάζει μὲ τὴν πραγματικότητα τοῦ κόσμου καὶ τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Οἱ μέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι βυθισμένες στὸ σκότος. Δὲν ἔχουν σχέση οὔτε μὲ εἰρήνη οὔτε μὲ εὐφροσύνη οὔτε μὲ εὐδοκία Θεοῦ. Ὁ κόσμος μας σὰν νὰ μὴν μπορεῖ νὰ στείλει πλέον ὕμνους δοξολογίας στὸν ἄναρχο Θεὸ ποὺ ὡς Λόγος σαρκοῦται. Οἱ ἀποκαλύψεις τῶν ποιμένων καὶ οἱ ἐμπειρίες τῶν μάγων τῆς ἀνατολῆς, ἂν ἀκούγονται, φθάνουν στὰ αὐτιά μας ὡς ὄμορφα ἀφηγήματα γιὰ νὰ ξεγελοῦν τὶς παιδικὲς ψυχὲς καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀφυπνίζουν ὅλους μας.

Δυὸ χιλιάδες χρόνια αὐτὸ ποὺ φαίνεται νὰ κυριαρχεῖ εἶναι τὸ σκοτάδι. Στὶς μέρες μας, αὐτὸ τὸ ζοῦμε ἐντονότερα ἀπὸ κάθε ἄλλη χρονιά. Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, χωρὶς ἀμφιβολία κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις μιᾶς κρίσης ἀποκαλυπτικοῦ μεγέθους καὶ ἐσχατολογικῶν διαστάσεων. Καὶ τὸ χειρότερο δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε μὲ πρώτη ματιά, δηλαδὴ οἱ φόροι, τὰ χρέη, ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ οἰκονομικὴ κατάρρευση, τὰ παγκόσμια ἀδιέξοδα, οἱ ἐπαπειλούμενες κοινωνικὲς καὶ ἐθνικὲς ἐκρήξεις, οἱ ὅποιες φοβερὲς συνέπειες. Τὸ χειρότερο εἶναι ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀδιαφορία, ἡ προσβολὴ τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι χάσαμε τὸν δρόμο τῆς πίστης. «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄ 8).

Ἡ πατρίδα μας ὅσο ποτὲ ταπεινωμένη, ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια διασυρμένη, ἡ πίστη μας