Να δώσουμε τα αναδρομικά στους βουλευτές, ή ….

Πρόκληση για την κοινωνία, χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι, την απαίτηση των βουλευτών για αναδρομικά ποσά που πρέπει να τους καταβληθούν, λόγω της .. εργασίας τους.
Λένε, ότι αυτή τη φορά οι βουλευτές το παράκαναν.
Ζητούν δε, να μην τους καταβληθούν τα χρήματα, γιατί είναι μεν, νόμιμο, αλλά είναι … ανήθικο και προσβάλλει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Το μόνο που περιμέναμε από τους εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, είναι αυτό ακριβώς που.....
έκαναν: μια επιφανειακή αντιμετώπιση του ζητήματος.
Λαϊκισμός χαρακτηρίζει τα λόγια τους ( αφού τους τα πήραμε όλα, ας ικανοποιήσουμε τώρα ως πολιτικός κόσμος, τους πειναλέους υπηκόους μας, λέγοντας πως δεν πρέπει οι συνταξιούχοι οι δικοί μας να πάρουν άλλα χρήματα) και τίποτα άλλο.
Ή καλύτερα.
Και μετά …τίποτα.
Δεν νομίζουμε πως η αντιμετώπιση αυτή είναι τυχαία.
Είναι προσχεδιασμένη και έχει στόχο, την έλλειψη πολιτικής σκέψης των Ελλήνων πολιτών. Αλλοίμονο αν σκεφτούν οι Έλληνες.
Θα μας φάει το … μαύρο σκοτάδι.
Για αυτό κάνουμε οτιδήποτε για να μην σκεφτούν.
Τι όμως να μην σκεφτούν;
Το τι είναι νόμος. Τη σχέση της έννομης τάξης με την εξουσία. Τη σχέση των νόμων με το κοινό περι δικαίου αίσθημα. Τη σχέση νόμων και οικονομικής εξουσίας. Την ηθική δικαίωση των νόμων.
Την ‘υποχρεωτική εφαρμογή’ του νόμου. Τη σχέση του νόμου με την Δημοκρατία.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι Έλληνες να στοχαστούν πάνω στα προηγούμενα και σε παρόμοια θέματα.
Ο σκοταδισμός τους ταιριάζει περισσότερο.
Γιατί αν σκέφτονταν, πιθανόν να έφταναν σε διαφορετικές διαπιστώσεις από εκείνες που χρόνια τους πιπιλίζουμε το μυαλό. Π.χ. θα διαπίστωναν πως ο νόμος είναι κυρίως μέσο των ισχυρών για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Πως χρησιμοποιείται για να μεταφέρει χρήμα (π.χ. διόδια) από τους οικονομικά αδύνατους στις εταιρίες.
Πως συχνά έχει έναρξη και λήξη, ανάλογα με το αν οι «δικοί μας» πρόλαβαν να κάνουν τη δουλειά ( υπάρχουν διατάξεις που έχουν ισχύσει για εβδομάδες, ακόμα και για μια μέρα). Πως ακόμα συχνότερα ‘φωτογραφίζει’ εκείνον που θέλουμε να εξυπηρετήσουμε.
Ο νόμος σε κάθε περίπτωση, κρατάει μια ισορροπία στην κοινωνία (υπάρχουν π.χ. διατάξεις που τιμωρούν κάποιον που σας επιτέθηκε). Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί αν δεν υπήρχε και αυτό δεν θα μπορούσε η κυρίαρχη οικονομική ομάδα να ξεζουμίζει τους υπηκόους.
Αυτή την ελάχιστη ισορροπία που κρατάει ο νόμος, την ‘διαφημίζουν’ με κάθε τρόπο και έντονα. Σκοπός να ταυτιστεί στο μυαλό των υπηκόων, η εφαρμογή των νόμων με κάτι θετικό.
Αντίθετα, αποσιωπούν και δεν μιλάνε ποτέ, για τα υπόλοιπα. Που είναι –πάντα- πολύ περισσότερα. Γιατί ο νόμος, χρησιμοποιείται κυρίως από τους ισχυρούς εναντίον των αδυνάτων.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Όση ωραιοποίηση και αν κάνουμε, όσο υπέροχο και να είναι το περιτύλιγμα, το γλυκό έχει μικρές δόσεις δηλητηρίου.
Η μη συνειδητοποίηση του ρόλου των νόμων στη ζωή μας, απλώς μας δηλητηριάζει