Νίκος Λυγερός: Σπάνια υπάρχουν κυβερνήσεις που αξίζουν να ασχολούμαστε μαζί τους

Η συνέντευξη (στο UDemand),πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της προσπάθειας για την δημοσιοποίηση των απόψεων ορισμένων ανθρώπων που νομίζουμε ότι μπορούν να μας προτείνουν κάτι καινούργιο, ότι μπορούν να μας βοηθήσουν να βγούμε από την κρίση που....
βιώνουμε

Ο Νίκος Λυγερός είναι ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς. Πρόκειται για μία πολυσχιδή προσωπικότητα. Το βιογραφικό του είναι πολύ πλούσιο και οι δραστηριότητες
τους ποικίλες. Είναι καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού αλλά και της Ελλάδας, καθηγητής σε στρατιωτικές σχολές, στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, expert διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής και πολλά ακόμα…


1. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Τουρκία άλλαξε. Της ανοίξαμε την Ευρωπαϊκή πόρτα, ελπίζοντας στον εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό της. Τελικά η πολιτική αυτή είχε αποτέλεσμα;

Για να αλλάξει κάτι, πρέπει να υπάρχει… Ύστερα το θέμα είναι αν άλλαξε ή την άλλαξαν οι συνθήκες και οι συγκυρίες. Η εξερεύνηση της αδιεξόδου της έλλειψης στρατηγικής μετά από εξάντληση, προκάλεσε την επιλογή του ανοίγματος, ενώ κανείς δεν προέβλεψε όχι μόνο το finale, αλλά και το μέσον της παρτίδας. Έγινε η πολιτική, τακτική δίχως να έχει στρατηγικό βάθος. Και τώρα βλέπουμε τις παράπλευρες απώλειες αυτής της κίνησης με τον προβληματισμό των συμμάχων σε αυτό το θέμα. Η μίμηση στον τομέα της διπλωματίας έχει τα όρια της και τώρα τα βλέπουμε.

2. Ποια είναι η άποψή σας για τις προτάσεις που ακούγονται για μία νέα πολιτική απέναντι στην Τουρκία; Μήπως είμαστε πολύ φοβικοί απέναντί της; Και αν ναι μήπως αυτό οφείλεται σε έλλειψη σχεδιασμού;

Δίνουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε φόβο… Αυτό όμως που δεν εξηγούμε είναι ότι είμαστε στο πλαίσιο της φοβίας. Οι πράξεις μας είναι εσωστρεφείς, διότι δεν τολμάμε να κάνουμε μία στρατηγική ανάλυση της κατάστασης που να ξεπερνά τα σύνορά μας. Προβάλλουμε τον ελληνισμό, αλλά πιστεύουμε μόνο στον ελλαδισμό. Λειτουργούμε ανάλογα μ’ αυτούς που ταυτίζουν τον ουμανισμό με το ανθρωπιστικό.

3. Πως αξιολογείται την συμμαχία της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ; Η συμμαχία αυτή θα προκαλέσει αλλαγές στην περιοχή μας;

Η συμμαχία αυτή θα αξιολογηθεί από μόνη της και σύντομα, τουλάχιστον όσον αφορά στην ανθεκτικότητά της. Προς το παρόν βασίζεται αποκλειστικά σε ταύτιση τοπικών συμφερόντων και δεν ανοίγεται στο επίπεδο της υψηλής στρατηγικής, όπου θα μπορούσε όντως να προκαλέσει ουσιαστικές αλλαγές. Χρειάζεται μία ωριμότητα που δεν έχει ακόμα αλλά δεν πρέπει να βιαστούμε να την κρίνουμε. Είμαστε από το 1981 σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και δεν έχουμε ακόμα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του, ενώ μερικοί συνεχίζουν να είναι σκεπτικιστικοί. Ο χρόνος είναι μαζί μας. Και το πεδίο είναι ορθολογικό.

4. Γίνεται μία προσπάθεια να αμβλυνθού