Ο Χ και η Ψ άλλαξαν μυαλά έναντι 600 ευρώ...

Τελικά πιάνει η ρημάδα η προπαγάνδα...
Μιλούσα προ ημερών με ένα φίλο και μια φίλη (ζευγάρι) που είχαμε καιρό να μιλήσουμε για τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα.
Πριν ένα περίπου χρόνο εμφανιζόταν φωτιά και λαύρα με το Μνημόνιο.

Περίπου Απρίλη με Ιούλη πέρυσι.

Είχε μειωθεί το....
εισόδημα του φίλου αρκετά και ήταν άνεργη η γυναίκα του ήδη πάνω από ένα χρόνο.
Έτσι, φώναζε για την κατάσταση, είχε κατέβει και μερικές φορές στο Σύνταγμα πέρσι Μάη-Ιούνη και έλεγε κι αυτός και κυρίως η γυναίκα του ότι αυτοί που μας οδήγησαν ως την πόρτα της χρεωκοπίας (ΝΔ) κι αυτοί που μας έβαλαν μέσα (ΠΑΣΟΚ) πρέπει να δικαστούν, ότι ήταν προσχεδιασμένα όλα κλπ κλπ.
Λόγω του ότι ήταν άνεργη τότε η Ψ (ας ονομάσουμε τη γυναίκα Ψ και τον άντρα Χ, όπως τα χρωμοσώματα) καθόταν τις περισσότερες ώρες στο σπίτι.
Έμπαινε στο ίντερνετ για να περάσει η ώρα και πέτυχε τον Καζάκη, ο οποίος ανέλυε τα τεκταινόμενα με το γνωστό του τρόπο.
Η Ψ λοιπόν είχε που είχε το θυμό της, άκουσε επιτέλους και δέκα επιστημονικές αλήθειες από ένα σοβαρό άνθρωπο και ήταν φουλ αντιμνημονιακή.
Η Ψ τον άκουγε φανατικά και υιοθετου΄σε τις απόψεις του για τα όσα έγιναν και για τα όσα πρέπει να γίνουν..
Στο ίδιο κλίμα και ο Χ τότε, αν και λίγο πιο μετριοπαθής.

Συζητούσαμε τοτε για τα συγκλονιστικά στοιχεία όπως -το κυριότερο- ότι το 85-90% του "Δανείου" πάει στην αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων και άρα η εσωτερική οικονομία αυτοτροφοδοτείται και επομένως η πληρωμή μισθών, συντάξεων, φαρμάκων κλπ δε γίνεται από το Δάνειο αλλά από τον κρατικό προυπολογισμό κλπ.
Συζητούσαμε για το προαποφσισμένο σχέδιο να υπαχθεί η χώρα σε καθεστώς οικονομικής δουλείας και άλλα τέτοια...
Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση η από μέρους τους υιοθέτηση ριζοσπαστικών ιδεών και το πάθος τους, καθώς οι δυο τους ήταν πάντοτε σχετικά συντηρητικοί.

Περίπου το Νοέμβρη με Δεκέμβρη...

Περνάνε λοιπόν κάποιοι μήνες και τυχαίνει να βρει επιτέλους δουλειά η Ψ κάπου.
Μη φανταστείτε τίποτα το φοβερό, αλλά στις μέρες μας ακόμη και μια δουλειά από το ρπωί ως το βράδυ για 600 ευρώ φαντάζει... δώρο!
Με μέσον εννοείται... Αδιάβλητος ιδιωτικός τομέας γαρ!

Λοιπόν, άρχισε να αυξάνεται το εισόδημά τους και παρόλο που ο Χ είχε απολυθεί, έπαιρνε το επίδομα ανεργίας και τα κουτσοβγάζανε πέρα.
Επομένως άρχισαν και τα στρογγυλέματα...
Όταν ξαναγεμίζει -έστω και πρόσκαιρα- λιγάκι η κοιλίτσα, μετά το φαγητό παραδοσιακά νυστάζεις και τα μάτια αρχίζουν να κλείνουν...
Η φίλη μας λοιπόν, η Ψ, δούλευε όλη μέρα, τρέχοντας πάνω-κάτω, όλος ο μισθός των 600 ευρώ έφευγε για το νοίκι, το πήγαινε-έλα στη δουλειά και τα υπόλοιπα αυτονόητα έξοδα ενός σπιτιού.
Αλλά τουλάχιστον είχε φύγει από πάνω της ο βραχνάς του ενοχικού συνδρόμου που συνοδεύει πάντοτε τον άνεργο.
Οπότε έπαψε να αναζητά λύσεις αφού πια ένιωθε πως "διασφαλίστηκε η ίδια", και δε χρειάστηκε να ξανακούσει τους "Καζάκηδες" που φώναζαν.
Ότανγ ύριζε σπίτι κατάκοπη έβαζε λίγη