"Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου,πάντα σηκώνεται".Άρθρο ναυάρχου

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ*
Αντιναύαρχος ε.α
Με αυτό τον τίτλο δημοσιεύτηκε στη μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα Liberation, ένα άρθρο ύμνος για την Ελλάδα και τον Έλληνα. Είναι ένα από τα πολλά δείγματα που τον τελευταίο καιρό μπορεί να βρεί κάποιος σε διεθνή έντυπα αλλά και ....
πολλές ιστοσελίδες του εξωτερικού. Και η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις φωνές κατακραυγής, καταδίκης και συκοφάντησης που ασφαλώς υπάρχουν στο εξωτερικό και δυστυχώς αναπαράγονται σε υπερβολικό βαθμό από μεγάλα επικοινωνιακά μέσα του εσωτερικού, πέρα από αυτούς που βιάζονται να κάνουν δηλώσεις και να καταδικάσουν την Ελλάδα και τον Έλληνα για ανικανότητα και αχρηστία, πέρα από τους μεγαλοσχήμονες του εξωτερικού που βιάζονται να μας ρίξουν στον καιάδα φουσκώνοντας αλματωδώς τους λογαριασμούς τους, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος. Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων στο εξωτερικό, διανοούμενων, καθηγητών, δημοσιογράφων, πολιτικών, απλών πολιτών που σέβονται και αγαπάνε την Ελλάδα. Είναι όλοι αυτοί που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν γνωρίσει τον πολιτισμό μας και την κουλτούρα μας. Είναι αυτοί που έχουν γνωρίσει τον Έλληνα, είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα και έχουν διακρίνει τα χαρίσματα και τα ταλέντα του, την επινοητικότητα και την επιμονή του για το καλύτερο, την φιλοξενία και το φιλότιμό του.

Όλοι αυτοί λοιπόν, σιγά σιγά αρχίζουν να εκφράζονται δημόσια, αρχίζουν να μην επιτρέπουν στην «άλλη» πλευρά να μονοπωλεί την επικοινωνία και το ενδιαφέρον, βγαίνουν προς τα έξω διατυπώνοντας και την άλλη άποψη, δηλώνουν και αυτοί Έλληνες.

Είναι αλήθεια ότι όλοι μας δοκιμαζόμαστε. Πολλές φορές μας δημιουργείται η αίσθηση της αδικίας και κυρίως του θυμού έναντι όλων αυτών που εκ του ασφαλούς, σε κάποια πολυτελή γραφεία της Ευρώπης, μας καταδικάζουν και υποδεικνύουν «λύσεις» και «θυσίες», δίνουν την αίσθηση ότι θέλουν να μας τιμωρήσουν και το χειρότερο…φαίνεται να τα καταφέρνουν. Δεν είναι όμως μόνο έτσι. Πολλές φορές μέσα στο ευρωκοινοβούλιο υπάρχουν φωνές που μιλάνε για την ανάγκη ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, μιλάνε για την ανάγκη ρευστότητας στην αγορά, μιλάνε για το ότι ο Έλληνας έχει δώσει ότι μπορούσε και από εδώ και πέρα θα πρέπει και η Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της, γιατί και η Ευρώπη έχει ευθύνες. Υπάρχουν άρθρα γερμανών καθηγητών που μιλάνε για τις οφειλόμενες σε εμάς αποζημιώσεις και για ποιο λόγο θα πρέπει να τις διεκδικήσουμε. Άρθρα σε γερμανικές, γαλλικές, ολλανδικές εφημερίδες που εξηγούν το τι οφείλει ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στην Ελλάδα, το τι χρωστάει η ίδια η Ευρώπη σε αυτή τη χώρα που αποτελεί το ανάχωμα των ορδών των λαθρομεταναστών που έρχονται από παντού και που εάν κατέληγαν στην κεντρική Ευρώπη σίγουρα η μορφή της θα ήταν διαφορετική. Υπάρχουν οι δημόσιες διαμαρτυρίες πολιτών σε όλες τις μεγάλες και μικρότερες πόλεις του εξωτερικού που δηλώνουν ότι και αυτοί είναι Έλληνες.

Άρα το πρώτο που θα πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν έχει στραφεί όλος ο κόσμος εναντίον μας, δεν είμαστε μόνοι σε