Ο φασισμός της ακροαματικότητας

Η πιο ακραία μορφή εκφυλισμού της σκέψης είναι το τηλεοπτικό θέαμα, η «τηλεοπτική σκέψη». Η «τηλεοπτική σκέψη» δεν είναι σκέψη. Είναι η ισοπέδωση και η διάλυση της σκέψης. Είναι η ιδεολογία της ρωγμής και της πώλησης των τεμαχίων της σκέψης. Δηλαδή η ιδεολογία της ομογενοποίησης και της αποσάθρωσης των διανοητικών μηχανισμών και λειτουργιών…

Το «εργαλείο» αυτής της αποσάθρωσης και δολοφονίας της σκέψης, δηλαδή η....
«γλώσσα» της «τηλεοπτικής σκέψης», είναι η τηλεοπτική εικόνα, δηλαδή το θεατρικό τελετουργικό του εμπορευματοποιημένου θεάματος.

Η αχαλίνωτη διαστροφή αυτού του εμπορευματοποιημένου «λόγου» του θεάματος είναι η ΑΚΡΟΑΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!

Η ακροαματικότητα είναι ο θεός του τηλεοπτικού σύμπαντος, είναι η φασιστική «γλώσσα» της «τηλεοπτικής σκέψης», δηλαδή είναι η «γλώσσα» της φασιστικής ισοπέδωσης και διάλυσης της Σκέψης…

Υπογραμμίζει ο Pierre Bourdieu:

«Η ακροαματικότητα είναι η επικύρωση της αγοράς, της οικονομίας, δηλαδή μιας εξωτερικής και αμιγώς εμπορικής νομιμότητας. Και η υποταγή στις απαιτήσεις αυτού του εργαλείου μάρκετινγκ σε θέματα κουλτούρας είναι ακριβώς ό,τι είναι σε θέματα πολιτικής η δημαγωγία που κατευθύνεται από τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.
Η τηλεόραση που διακυβερνάται από την ακροαματικότητα καθυποτάσσει τον υποτιθέμενο ελεύθερο και πεφωτισμένο καταναλωτή στους ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ της αγοράς, οι οποίοι δεν έχουν ΤΙΠΟΤΕ από τη δημοκρατική έκφραση μιας πεφωτισμένης, ορθολογικής συλλογικής γνώμης, όπως οι κυνικοί δημαγωγοί θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε…» («Για την τηλεόραση»).

Κάτω, λοιπόν, από το δικτατορικό εξαναγκασμό της ακροαματικότητας, (το φασιστικό λόγο των νόμων της αγοράς) δεν μπορεί να αναπτυχθεί κανένας δημιουργικός και δημοκρατικός διάλογος. Καμιά αλυσίδα ιδεών δεν μπορεί να υπάρξει.

Αντίθετα δημιουργούνται τέτοιες συνθήκες που καταργούν τη σκέψη: Γιατί σκέψη μέσα στην ταχύτητα που απαιτεί ο καταναγκασμός της ακροαματικότητας και του τηλεοπτικού χρόνου δεν μπορεί να υπάρξει.

Πιο αναλυτικά σε ένα παλιό μας άρθρο: «Η δολοφονία της σκέψης»
Θα το βρείτε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5045

Μία από τις βασικές «συνθήκες» που δημιουργεί ο φασισμός της ακροαματικότητας είναι η «σκηνοθεσία του θεάματος»: Δηλαδή η ακραία επιδίωξη του Εντυπωσιακού, της Δραματοποίησης των γεγονότων και των κανιβαλικών καυγάδων (ο συζητητικός χουλιγκανισμός).

Από αυτόν το φασισμό του τηλεθεάματος καθορίζεται και η ΕΠΙΛΟΓΗ των προσκεκλημένων: Η επιλογή αυτή αποτελεί συστατικό στοιχείο του φασιστικού τελετουργικού σκηνικού, δηλαδή της ακροαματικότητας.

Με πιο απλά λόγια: Επιλέγονται πρόσωπα όχι μόνο ετερόκλητα και ανίκανα για δημιουργικό διάλογο, πρόσωπα όχι μόνο ικανά να προσαρμόζονται στους καταναγκαστικούς χρονικούς περιορισμούς της ακροαματικότητας, πρόσωπα εξυπνακίστικης «ατάκας», αφοριστικών «χρησμών» και τυποποιημένης αυθάδειας, αλλά και πρόσωπα εριστικής και προκλη