«ο καιόμενος»

Γράφει ο Νίκος Κανελλόπουλος

Πρόκειται για τον τίτλο του πιο γνωστού -ίσως- ποιήματος του Τάκη Σινόπουλου, γραμμένου πριν από 50 περίπου χρόνια και ήρθε στο νου μου εχθές, διαβάζοντας σε κυριακάτικη εφημερίδα το χρονικό των ταραχών στην Τυνησία.
.Ποιος είναι τούτος που.....
αναλίσκεται περήφανος;Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;.Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο. Γινόταν ήλιος.Μοχάμετ Μπουαζίζι, το όνομα του πιο σύγχρονου καιόμενου, ενός νέου πτυχιούχου, άνεργου επί τριετία, που έγινε από ανάγκη μικροπωλητής ζαρζαβατικών στη λαϊκή και του αφήρεσαν την πραμάτεια του επειδή δεν είχε άδεια.

Στην Τυνησία του 21ου αιώνα, την πιο «προχωρημένη» και εξευρωπαϊσμένη οικονομία και κοινωνία του Μαγκρέμπ, όπου το 50% του πληθυσμού είναι έως 30 ετών και σε ποσοστό άνω του 80% αυτών είναι πτυχιούχοι πανεπιστημίου, μερικοί από αυτούς και με μεταπτυχιακό, η οικονομία έδειχνε να ανθεί, οι άνθρωποι όμως όχι.

Ο τουρισμός στο φουλ, τα έσοδα