Οἱ κρεμᾶλες εἶναι ΤΙΠΟΤΑ ἐμπρὸς σὲ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται!

Τίποτα! Νὰ τὸ θυμᾶστε! Τίποτα! Ἡ κρεμάλα εἶναι κάτι στιγμιαῖο. Κάτι ποὺ περνᾶ καὶ τελειώνει. Οὔδεῖς κρεμασμένος ἔζησε γιὰ νὰ μᾶς διηγηθῇ τὴν ἐμπειρία του. Οἱ ἐμπειρίες του παύουν ἐκεῖ! Στὴν κρεμάλα.

Ὅταν ὅμως δὲν εἶναι ἡ κρεμάλα τιμωρία, ὅταν ἡ κρεμάλα δὲν εἶναι ὁ δρόμος, ὅταν...
κληθῇ κάποιος νὰ πληρώσῃ μὲ τὸ ἴδιο νόμισμα ὅσα ὁ ἴδιος ἔπραξε, ναί, τότε καὶ μόνον τότε μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τιμωρία.

Ἡ βουλευτὴς Ἕβρου Ὄλγα Ῥενταρῆ, μέσα ἀπὸ μία συνέντευξί της στὸ Βῆμα, μεταξὺ ἄλλων, μᾶς λέει:

«Περικύκλωσαν το βουλευτικό μου αυτοκίνητο και άρχισαν να μου πετούν πέτρες, γιαούρτια, αυγά και μπουκάλια με νερό. Ενας μάλιστα είχε και μια ντουντούκα και την έβαλε στο αυτί μου και με εξέβριζε με τον πιο χυδαίο τρόπο και χειρονομούσε εναντίον μου. Εγώ που τίποτε δεν με φοβίζει, έπαθα εκείνη την ημέρα σοκ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί όλοι αυτοί που με προπηλάκιζαν ήταν άτομα ηλικίας πάνω από 60 ετών. Φαίνονταν "αγανακτισμένοι", δεν είδα ούτε έναν κουκουλοφόρο, ούτε μασκοφόρο, ούτετίποτε. Ηταν ηλικιωμένοι-το καταλαβαίνετε;-αυτοί που μας πετούσαν τα αυγά και τα γιαούρτια. Αυτό ήταν το τραγικό».

Ὄχι καλή μου. Αὑτὸ δὲν ἦταν τὸ τραγικό. Τὸ τραγικὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔρχεται. Κι ἔρχεται διότι τὸ μυαλό σας δὲν τὸ ἔχετε γιὰ νὰ σκέπτεστε ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπακοῦτε.

Διότι, ἡ κοινή, κοινότατη λογική, ὑπαγορεύει σὲ μίαν περίοδο κρίσεως, ἡ πολιτεία νὰ φροντίσῃ γιὰ τὴν ἀνάπτυξι. Κι ἐσεῖς ἀντὶ γιὰ τὴν ἀνάπτυξι, μή διαθέτοντας φυσικὰ στοιχειώδη λογική, ἐπιταχύνατε τὴν συρρίκνωσι.

Διότι, ἡ κοινή, κοινότατη ἠθική, σὲ μίαν περίοδο φτώχιας, ἐπιβάλλει τὴν δική σας σεμνότητα, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν συνειδητοποίησι τῆς εὐθύνης. Κι ἐσεῖς δὲν διαθέτετε κοινή, κοινότατα ἠθική. Ἀντιθέτως, προκαλεῖτε, προσβάλλετε, ἐρεθίζετε.

Διότι, ἡ κοινή, κοινότατη πολιτεία, (ἔςτῳ κι αὐτοῦ τοῦ αἰσχίστου εἴδους ποὺ ἐσεῖς μᾶς φέρατε) ἀξιώνει τὴν ἐνημέρωσι, τὴν συζήτησι, τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς πολίτες. Ἐσεῖς κρυφτήκατε, ὡς κλέφτες, μᾶς περιγελάσατε, ὡς «ἄρχοντες» καὶ μᾶς σκοτώνετε καθημερινῶς μὲ τὸν χειρότερο τρόπο. Τὴν πείνα!

Δὲν ἀξιώνω φυσικὰ νὰ σκεφτεῖτε τὰ στοιχειώδη. Ἀδυνατεῖτε! Δὲν ἀξιώνω νὰ νοιώσετε τὸν πολίτη ποὺ ὑποφέρει. Δὲν μπορεῖτε. Στέκεστε πάρα πολὺ «ὑψηλά», ἐπάνω στοὺς χρυσούς σας θρόνους. Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς ζητήσω νὰ συνεργαστεῖτε! Δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεστε ἄλλως τε!

Μπορῶ ὅμως νὰ σᾶς πῶ νὰ πάψετε τὴν γκρίνια. Δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα. Ὅπως στρώσατε κοιμᾶστε. Ὅπως κτίσατε, ζεῖτε! Ὅπως μᾶς ἀντιμετωπίσατε, ἔτσι θὰ ἀντιμετωπιστεῖτε! Εἶναι φυσικοὶ νόμοι αὐτοί!

Δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ προοπτικὴ τῆς κρεμάλας. Μὲ ἀπωθεῖ. Τὸ λέω εἰλικρινῶς. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀποφύγουμε ὅμως. Ἔχετε διαπράξει ὅλα τὰ ἐγκλήματα ποὺ θὰ μπορούσατε νὰ διαπράξετε. Εἶστε μία Ὕβρις μὲ πολλὰ πρόσωπα, κι ὅλοι μαζί, μὰ ὅλοι (κάθε κομματικῆς ἀποχρώσεως) εἶστε ὁ ἕνας, ὁ ἀπόλυτος Ὑβριστής!

Δὲν διακυβερνήσατε ποτὲ ἠθικῶς. Ὅσες φορὲς πήρατε τὴν ἐξουσία (ἢ τὴν παραεξουσία) τὸ κάνατε μὲ ἀμέτρητα ἀνταλλά