Ο λαός στο δρόμο: Μην επαναπαυόμαστε οι λύκοι παραμονεύουν

Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει.

Η χθεσινή μαζική κάθοδος του ελληνικού λαού στις πλατείες, σε όλη την Ελλάδα, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι ο ελληνικός λαός έχει τη διάθεση και τη θέληση να αγωνιστεί αν ΔΙΑΦΑΝΕΙ κάτι που να μην είναι κομματικά καπελωμένο.
Αυτό βεβαίως το γνωρίζουν πολύ καλά τα επιτελεία και οι υπηρεσίες του καθεστώτος και των «νταβάδων»: Διεθνών και εγχώριων.
Η σύγχρονη συνταγή τους είναι να....
προλαβαίνουν τους μεγάλους λαϊκούς σεισμούς με μικρούς προσεισμούς που θα αποφορτίζουν τους όγκους της λαϊκής ενέργειας προκειμένου να τους κατευθύνουν στα πολιτικά τους παιχνίδια.

Ιστορικό αξίωμα: Η ενέργεια όσο εκρηκτική και αν είναι χάνεται όταν δεν υπάρχει ο κύλινδρος και το έμβολο, δηλαδή η αυτό-οργάνωση του ίδιου του κινήματος, τα πολιτικά και οργανωτικά του όργανα, οι ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ του και το ΠΡΟΣΩΠΟ του.

«Κινήματα» από το ιντερνέτ είναι ατμός χωρίς κύλινδρο και έμβολο: Πολύ εύκολα χειραγωγούνται και ΠΑΝΤΑ εκφράζονται από τους μηχανισμούς της εξουσίας και τα είδωλα του καθεστώτος.

Οι χθεσινές μαζικές εκδηλώσεις είναι καταρχήν ελπιδοφόρες και εμπεριέχουν ένα επαναστατικό δυναμικό της λαϊκής κίνησης. Επιβεβαιώνουν ότι η απελπισία και η ΟΡΓΗ ενός λαού αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί στους δρόμους.

Παρόλα, όμως, αυτά τα θετικά και επαναστατικά στοιχεία του ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ, εμείς δεν θριαμβολογούμε, ακριβώς γιατί ΗΓΕΤΕΣ αυτής της λαϊκής οργής γίνονται τα όργανα του καθεστώτος, τα οποία εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν τη λαϊκή απελπισία και αγανάκτηση, καθώς και την αηδία του λαού για τα κόμματα.

Αυτή η αηδία του λαού για τα κόμματα στρέφεται εντέχνως από τα όργανα προπαγάνδας και τους πολυεδρικούς μηχανισμούς του καθεστώτος ΕΝΑΝΤΙΟΝ κάθε ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, κάθε έννοιας ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, της οργής του λαού από τον ίδιο το λαό.

ΚΙΝΗΜΑ χωρίς ΟΡΓΑΝΩΣΗ είναι θανάσιμη ΟΥΤΟΠΙΑ. Και το πλέον αυθόρμητο λαϊκό κίνημα έχει οργανωτικά έμβρυα μέσα στο λαό.

ΟΤΑΝ μία λαϊκή κινητοποίηση δεν ξεκινά από την ίδια τη δική του ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ανάπτυξης και συσσώρευσης, διαλεκτική που ΠΑΝΤΑ εκφράζεται στα δικά του όργανα του αγώνα (όργανα τα οποία έχουν καθαρό ΠΡΟΣΩΠΟ έκφρασης), ΤΟΤΕ αυτή η λαϊκή κινητοποίηση έχει «ΠΡΟΣΩΠΟ» οργάνωσης και έκφρασης, μεταμφιεσμένο βεβαίως, αλλά καθαρότατο: Το καθεστώς, τους μηχανισμούς του και τα «είδωλά» του.

Και αυτό είναι πολύ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ για να μην αγόμαστε και φερόμαστε από τα καταχθόνια παιχνίδια των καθεστωτικών μηχανισμών, παιχνίδια τα οποία ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ να κατασκευάσουν, κινηματικά δήθεν κανάλια της λαϊκής χειραγώγησης.

Είναι κάποια ζητήματα τα οποία παραβλέπουμε τυφλωμένοι από την απελπισία, την ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ να εξεγερθούμε και τον ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ της καθόδου του λαού στο δρόμο.

Ποια είναι αυτά:

α). Το απρόσωπο του ιντερνέτ. Ότι κινητοποιούνται οι μάζες από το ιντερνέτ και μάλιστα ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ, είναι ένας θανάσιμος μύθος τον οποίο έχουν καλλιεργήσει οι διεθνείς μηχανισμοί του καθε