Ο Μαρξ και η απάτη του μαρξισμού

Είναι καιρός να ρίξουμε λίγο φως σε ακόμα μια μεγάλη απάτη των κομμουνιστών και των ...
παντοειδών αριστερών ή μαρξιστών.Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα τρία μεγάλα κόμματα, και μερικά μικρά που αριθμούν ελάχιστους υποστηρικτές: όλα επικαλούνται τον «μαρξισμό» και τα μέλη των πυρήνων τους θεωρούνται «μαρξιστές». Δηλαδή, διαδίδεται πως έχουν εντρυφήσει στη στόχαση του Καρλ Μαρξ και την ακολουθούν στη νοοτροπία και προγραμματισμένη πολιτική τους.Τίποτα τέτοιο δεν έχει γίνει στην πραγματικότητα.Ναι, βέβαια, όλοι αυτοί οι αριστεροί πρεσβεύουν «μαρξισμό», αυτοαποκαλούνται «μαρξιστές» κι έχουν «μαρξιστική» νοοτροπία, που οπωσδήποτε προέρχεται από τη μαρξική στόχαση, αυτή όμως είναι μπάσταρδη 3ης γενιάς τουλάχιστον και συνήθως 4ης. Η πρώτη γενιά είναι τα ίδια τα έργα του Μαρξ και όσοι μελετούν μόνο αυτά και ασπάζονται το περιεχόμενό τους, λίγο ή πολύ. Η δεύτερη γενιά είναι όλοι αυτοί που ναι μεν διάβασαν ορισμένα μαρξικά έργα (Κομμουνιστικό Μανιφέστο, Κεφάλαιο κλπ) αλλά δεν μπόρεσαν να μην εισάγουν και δικές τους σκέψεις στην παρουσίαση του «μαρξισμού» (Κάουτσκι, Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Μάο). Αυτός ο «μαρξισμός» μετά νοθεύτηκε περισσότερο από τις Επιτροπές Προπαγάνδας της Μόσχας και του Πεκίνου αλλά και των ποικίλων κομμουνιστών ηγετών όπως ο Κάστρο, Τσε Γκουεβάρα και Αλιέντε στη Λατινική Αμερική, ο Μπερλίνγκουερ στην Ιταλία ή ο Τίτο στη Γιουγκοσλαβία. Η τέταρτη γενιά του μαρξισμού ελάχιστη σχέση έχει με τη μαρξική σκέψη καθεαυτή. Είναι ένα νόθο συνονθύλευμα των ΚΚ από συνθήματα, ως επί το πλείστον, και νερωμένες κομμουνιστικές ιδέες για την ισχύ του λαού, για τους εργαζόμενους και αγρότες και τους αγώνες τους, για τον κομμουνισμό (άγνωστο τι ακριβώς είναι αυτό το παράγωγο!) ή τον σοσιαλισμό, για επανάσταση αλλά και ειρήνη (πώς συμβιβάζονται;), για κρατικοποιήσεις τραπεζών και άλλα άσχετα.Με τους δήθεν αγώνες τους, (με απεργίες, συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, καταλήψεις, βίαιες διασπάσεις συγκεντρώσεων ή διαδηλώσεων) αυτοί οι μαρξιστές της 4ης γενιάς συνήθως αποβλέπουν όχι στην άνοδο του προλεταριάτου στην εξουσία (διότι στη δημοκρατία ο λαός είναι, υποτίθεται, ήδη στην εξουσία), αλλά στην κατάρρευση της τάξης και την καταστροφή κάθε κοινωνικής συνοχής ώστε να επέλθει παράλυση, αναρχία και χάος. Δεν κατανοούν ότι σχεδόν σε κάθε τέτοια περίπτωση συχνά ακολουθεί μια στυγνή δικτατορία, όχι του προλεταριάτου, αλλά του στρατού.2. Ένα κεντρικό θέμα στη μαρξική σκέψη αφορά τη γη.Στο πρώιμο Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848) ο Μαρξ θέτει ως πρώτο μέτρο για την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού/σοσιαλισμού την «Κατάργηση της ιδιοκτησίας της γης και χρησιμοποίηση της (γεω-)προσόδου από το κράτος» (σ83, στη μετάφραση Γ. Κορδάτου, Αθήνα 1963).Τι είναι η (γεω-)«πρόσοδος»;… Είναι αμφίβολο αν οι «μαρξιστές» ξέρουν. Αλλά κατά τους κλασικούς οικονομολόγους, (Σμιθ, Ρικάρντο κλπ) στους οποίους συγκαταλέγεται και ο Μαρξ, το σύνολο προϊόν της παραγωγής σε μια χώρα διαιρείται πρωταρχικά στην αμοιβή της εργασίας (=αποδοχές, απολαβές, μισθοί κλπ) και στην πρόσοδο, που είναι το πλεόνασμα κ