Όχι ανεμογεννήτριες στα Γεράνεια!

H επιχειρούμενη εδώ και μια πενταετία ανάπτυξη ενός βιομηχανικού μοντέλου παραγωγής Αιολικής Ενέργειας, στα καταπράσινα βουνά της χώρας μας, κορυφώνεται με την πραγματοποίηση φαραωνικών σχεδίων, σχεδόν στο σύνολο της περιφέρειας...

Στην ευρύτερη περιοχή των Γερανίων ορέων, πέντε εταιρείες κοινοπραξίες, ελληνικών και....
ξένων συμφερόντων, έχουν αναπτύξει ένα σχεδιασμό βιομηχανικής κλίμακας παραγωγής Αιολικής Ενέργειας, με τοποθέτηση 65 ανεμογεννητριών κατά μήκος ολόκληρης της οροσειράς.
Το τεράστιο μέγεθος των βιομηχανικών τύπου μονάδων παραγωγής Αιολικής Ενέργειας, καθώς και οι βοηθητικές του έργου υποδομές, δρόμοι μεγάλου πλάτους για τη διακίνηση βαρύ τύπου οχημάτων, τα δίκτυα και πυλώνες υπερυψηλής τάσης για τη μεταφορά του παραγόμενου ρεύματος με τους απαραίτητους υποσταθμούς, μας προϊδεάζουν για τη βιβλική καταστροφή ενός ακόμα ορεινού οικοσυστήματος, μοναδικού και για την ιδιαιτερότητά του να φιλοξενεί τις πλουσιότατες πηγές του ιαματικού και πόσιμου νερού της περιοχής του Λουτρακίου.
Η πρώτη διαφαινόμενη ολοκλήρωση αδειοδότησης , ανήκει στην Μάντζαρης Αιολική Επιδαύρου Ο.Ε, που με τη δημιουργία του πρώτου Αιολικού Πάρκου στην περιοχή Πράθι του Δήμου Λουτρακίου, Μακριά Ράχη και Βράχο Γερανείων, συνολικής ισχύος 27 MW, που εγκαθίσταται στην οριογραμμή του Υδροφόρου ορίζοντα που παροχεύει Λουτράκι και Αγ. Θεοδώρους, με ότι καταστροφική συνέπεια συνεπάγεται για την ποιότητα του νερού και για την υγεία των κατοίκων.
Η Μάντζαρης Αιολική Επιδαύρου Ο.Ε όπως και οι περισσότερες Ελληνικές Κοινοπραξίες με ξένους ομίλους (WPDA.E APPLICATION EΠΕ και ΓΚΑΜΕΣΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΛΛΑΣ ΑΕ), παίζουν τον ρόλο του Δούρειου Ίππου, για τη διείσδυση του ξένου κεφαλαίου, στις ζωτικές για την οικονομία πηγές.
Με συμμετοχή των ελληνικών ομίλων συνήθως έως και το 75% αρχικά, μετά τις αδειοδοτήσεις και την εγκατάσταση των δραστηριοτήτων τους συρρικνώνονται έως και το 2%, επιτρέποντας έτσι στο ξένο κεφάλαιο να κυριαρχεί πλήρως.
Οι Ελληνικές εταιρίες, βιτρίνες ενός παγκόσμιου συστήματος κυριαρχίας και εκμετάλλευσης, δεν αρκούνται στα ψίχουλα των επενδύσεων αυτών, που αφήνουν να πέσουν κάτω απ’ το τραπέζι οι ξένοι ομογάλακτοί τους. Εισπράτοντας τον πακτωλό των επιδοτήσεων στον χώρο των ΑΠΕ και ειδικά της Αιολικής, επιδιώκουν τις περισσότερες φορές την διπλή ωφέλεια του ξεπλύματος χρήματος ως όμιλοι πολλαπλών δραστηριοτήτων στο περιβάλλον του ασφαλούς επιδοτούμενου επιχειρηματικού ανταγωνισμού.
Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο, στο χώρο των ΑΠΕ αλλά και ακόμα στο ενεργειακό πεδίο συνολικότερα, έχει βρεί το φυσικότερο και ιδανικότερο σύμμαχό του, που δεν είναι άλλο από το ίδιο το κράτος.
Η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), οι αρμόδιοι Υπουργοί και οι πολιτικές των κυβερνήσεων την τελευταία ειδικά δεκαετία, δημιούργησαν το προνομιακό περιβάλλον που επέτρεψε αφ’ ενός την απαξίωση της οιασδήποτε ενεργειακής αυτονομίας των νοικοκυριών, με το θολό τοπίο που δημιούργησε στον τομέα των ΑΠΕ μικρής κλίμακας , και αφ’ εταίρου