Οι… μπαρμπέρηδες της Ευρώπης!

του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη

Tα… «κουρέματα» του υψηλού χρέους μας, την περασμένη εβδομάδα, μας φέρνουν στο νου την περίφημη κωμική όπερα του Τζοακίνο Αντόνιο Ροσίνι «Ο κουρέας της Σεβίλλης» (Il Barbiere di Siviglia), η οποία εδώ και περίπου δύο αιώνες παίζεται με μεγάλη επιτυχία στις όπερες των....
πολιτισμένων χωρών.

Υπάρχουν ωστόσο τρεις σημαντικές διαφορές μεταξύ του υπέροχου καλλιτεχνικού δημιουργήματος του Ροσίνι και των δικών μας «κουρεμάτων», οι οποίες είναι:

Η όπερα γράφτηκε το 1816 (πριν 195 χρόνια) και τα δικά μας «κουρέματα» γίνονται τώρα, το 2011.
Η όπερα είναι κωμική, πρόκειται δηλαδή για κωμωδία, ενώ τα δικά μας «κουρέματα» έχουν όλα, μα όλα τα στοιχεία της τραγωδίας!
Στο έργο του Ροσίνι ο κουρέας είναι ένας και κάνει ό,τι δουλειά περνά από το χέρι του, ό,τι μπορεί για να τα φέρει βόλτα, όπως άλλωστε συνήθιζαν οι παλιοί και πολύ παλιοί «μπαρμπέρηδες», από μουσική μέχρι τοποθέτηση βδελλών, γιατροσόφια, συμβουλές, πολιτική, κουτσομπολιό και άλλα πολλά, ενώ οι δικοί μας είναι πολλοί, σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη, 27 χώρες - μέλη της Ε.Ε. και κυρίως αυτές της ευρωζώνης, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η «τρόικα» και άλλα… παλικάρια που δραστηριοποιούνται με ιδιαίτερη ζέση σε μία μόνο δουλειά, στο «κούρεμά» μας δηλαδή, που, πιθανόν, θα μας δώσει μια οικονομική ανάσα, αλλά θα μας κρατά αιχμαλώτους για πολλά χρόνια.
Αυτές λοιπόν είναι οι διαφορές μεταξύ της κοσμαγάπητης κωμικής όπερας του Ροσίνι και της κατάστασης που βρίσκονται σήμερα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός.

Οι «μπαρμπέρηδες της Ευρώπης» καθοδηγούμενοι από το… αταίριαστο δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί, με άλλα λόγια δύο γειτονικών χωρών, οι οποίες κατά το παρελθόν στερούντο ειλικρινών και φιλικών σχέσεων και «γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε» (Μητσοτάκιος ρήση) εχωρίζοντο από αίμα, από ποταμούς αίματος, αποφάσισαν να μας «κουρέψουν» σε ποσοστό 50% για να μας φέρουν… στον ίσιο δρόμο!

Ας ελπίσουμε :

Το «κούρεμα» θα αποβεί τελικώς προς όφελός μας και δεν θα ψωνίσουμε καμία νέα ψύξη… στο κεφάλι.
Οι δύο ηγέτες που τώρα ενεργούν εν «αγαστή συμπνοία» ενδιαφέρονται για την επάνοδό της Ελλάδας στην οικονομική ομαλότητα και όχι για τα δικά τους και μόνον συμφέροντα.
Προσωπικά πιστεύω στην ειλικρίνεια της συμπάθειας του προέδρου της Γαλλίας ο οποίος έχει κάποιους δεσμούς με τη χώρα μας, αλλά έχω πολλές αμφιβολίες για τα αισθήματα της κ. Μέρκελ, η οποία καλά θα έκανε να μας δώσει αυτά που μας χρωστά η πατρίδα της και «φίλη» μας Γερμανία για να της χορηγήσουμε, τότε, εμείς, δάνεια για να ανακάμψει αυτή!

Πάντως, το γεγονός του «κουρέματος» και των μέτρων που το συνοδεύουν δημιουργούν μια νέα κατάσταση στα δημοσιονομικά μας και συνεπάγονται υποχρεώσεις εκ μέρους μας, οι οποίες πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο για να καταφέρουμε τελικά, αν καταφέρουμε, να ορθοποδήσουμε.

Είναι απαραίτητο να φανούμε απόλυτα συνεπείς για να βγούμε από την ύφεση και να πορευτούμε προς την ανάπτυξη,