Οι μαθητικές παρελάσεις είναι αντιπαιδαγωγικές!

Τι λένε δάσκαλοι Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων


Δάσκαλοι Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων ισχυρίζονται ότι οι μαθητικές παρελάσεις όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε, αλλά έχουν και αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα παλαιότερα ο σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης είχε πάρει ξεκάθαρη θέση εναντίον των....
μαθητικών παρελάσεων. Πρόκειται για ακραίες θέσεις, υποστηρίζουν άλλοι, που θεωρούν τις παρελάσεις απαραίτητες για την εθνική και ιστορική μνήμη.
Οι εκπαιδευτικοί, που βρίσκουν άχρηστες τις μαθητικές παρελάσεις (δεν συμφωνούμε κατ' ανάγκη μαζί τους), τις χαρακτηρίζουν «ως συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές, που αντιτίθενται στην υπόσχεση της παιδαγωγικής ως επιστήμης της εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο».
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ
Εξηγούν ότι "το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ( Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -«προαιρετικά και με το ζόρι», παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα «εκσυγχρονισμού» ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο «επιλοχία».
ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ
Επισημαίνουν ακόμη ότι από τη σκοπιά της παιδαγωγικής "η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση, αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι’ αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών/τριών, μόνο γιατί γίνεται «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιχνιώδη» διδακτική προσέγγιση)".
ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Σύμφωνα με αυτούς οι μαθητικές παρελάσεις έχουν πολλές αρνητικές συνέπειες: α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο). Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπ