Οι μαύρες σακούλες του 1992

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Δεν είναι μόνο ιδεολογικές οι διαφορές των δύο βασικών ανταγωνιστών για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Τους χωρίζουν και μερικά δις δρχ. που χάθηκαν στη μαύρη τρύπα των μυστικών κονδυλίων στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Οι εσωκομματικές διαμάχες που σημάδεψαν τη μάχη της διαδοχής στη.....
Νέα Δημοκρατία επανέφεραν στη δημόσια συζήτηση την πολιτική και προσωπική σύγκρουση μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1992, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και αντικαταστάθηκε στο πόστο του από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό. Για το πλαίσιο εκείνης της πολιτικής διαφωνίας ακούστηκαν και γράφηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό. Το σίγουρο είναι ότι μια από τις πτυχές της εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παραμένει σκοτεινή, παρά το γεγονός ότι με την εξιχνίασή της ασχολήθηκε η κυβέρνηση, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου και η ΕΣΗΕΑ (βλ. παρακάτω). Πρόκειται για τα περιβόητα «μυστικά κονδύλια» του Υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία εκτινάχτηκαν την περίοδο της υπουργίας Σαμαρά και για τα οποία άνοιξε μεγάλη συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης, εφόσον υπήρξαν καταγγελίες ότι μεγάλο μέρος απ’ αυτά πήγε σε τσέπες Ελλήνων δημοσιογράφων και εκδοτών.

Ορισμένες από αυτές τις καταγγελίες προέρχονταν από την πλευρά Μητσοτάκη, η οποία απέδιδε στον κ. Σαμαρά την ιδιοτελή χρήση αυτών των κονδυλίων, με σκοπό την προσωπική προβολή του φιλόδοξου νέου πολιτικού και την ανάπτυξη καλών δημόσιων σχέσεων με μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Από την πλευρά του, ο κ. Σαμαράς κατηγορούσε τον πρώην αρχηγό του για εκστρατεία λάσπης και υποστήριζε ότι είχε διαχειριστεί τα κονδύλια με απολύτως νόμιμο και εθνωφελή τρόπο. Το μόνο που αποδέχονταν και οι δύο πλευρές είναι ότι ο τρόπος που ελέγχονταν τα κονδύλια αυτά ήταν απολύτως συγκεντρωτικός επί Σαμαρά, ενώ η ευθύνη αυτή ανατέθηκε σε πολυπρόσωπο σχήμα από τον κ. Μητσοτάκη.

Και οι δύο πλευρές μπορούν να επιμένουν στη θέση τους, εφόσον, πριν αναλάβει ο κ. Μητσοτάκης το Υπουργείο, στις 13.4.1992, είχαν καταστραφεί τα παραστατικά των δαπανών αυτών. Τα τελευταία παραστατικά για δαπάνες 603 εκατ. δρχ. είχαν καταστραφεί, σύμφωνα με δήλωση του κ. Σαμαρά, στις 17.3.1992. Το μόνο που έμενε για να διερευνηθεί η υπόθεση ήταν οι συνολικές δαπάνες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που είχαν χειριστεί τη χρηματοδότηση αυτή. Όμως αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι έμπιστοι κάθε πλευράς. Ο Μανώλης Καλαμίδας του κ. Σαμαρά και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος του κ. Μητσοτάκη.

Η υπόθεση ήρθε στο φως με τη μορφή σκανδάλου μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπαιξε τότε κάποιο ρόλο, εφόσον ήταν ο πρώτος Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993. Ο κ. Παπούλιας ανέθεσε τη διενέργεια ΕΔΕ σε σύμβουλό του, πρώην δικαστικό, η οποία δεν κατέληξε σε συγκεκριμένο καταλογισμό ευθυνών. Πάντως αυτή η πρώτη έρευνα εντόπισε την αύξηση των ετήσιων απορρήτων δαπανών: «Το έτος 1989, με αρχική π