Οι συμμαχίες της Μεσογείου

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η πρόσκληση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα προς τον Μπένζαμιν Νετανιάχου, με τον οποίο θα έχει συνάντηση αύριο, έχει ιδιαίτερη σημασία με δεδομένη την κλιμάκωση των προκλήσεων μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, και τη συνεχιζόμενη βία στη Συρία. Παρά τον εμφύλιο πόλεμο που την μαστίζει, η τελευταία συνεχίζει να αποτελεί μέρος του ....
αντι-ισραηλινού κρίκου που ξεκινά από την Τεχεράνη και μέσω Τουρκίας και Δαμασκού φτάνει στη Βηρυτό. Στην Ουάσινγκτον μπορεί να συναντήσει κανείς σοβαρούς αναλυτές, οι οποίοι πιστεύουν πως ο Αμερικανός πρόεδρος θα προσπαθήσει να επιβάλει αυτοσυγκράτηση στον πρωθυπουργό του Ισραήλ για να αποφευχθεί νέος πόλεμος, που ίσως ενέπλεκε και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Είναι από τις περιπτώσεις, που δεν θα συμφωνήσω με τους εν λόγω αναλυτές, διότι πιστεύω πως στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, η σύγκρουση Ιράν Ισραήλ έχει καταστεί αναπόφευκτη, αφού καμία εκ των δύο πλευρών δεν κάνει πίσω. Την ίδια στιγμή στο Τελ Αβίβ γνωρίζουν πως η πραγματική θέση της Ουάσινγκτον ταυτίζεται με αυτή των σκληρών του Ισραήλ. Οι δημόσιες δηλώσεις για το αντίθετο δεν πείθουν κανένα, άλλωστε όσοι έκαναν τον κόπο να μελετήσουν τα έγγραφα που αποκάλυψαν η ιστοσελίδα Wikileaks και νόμιμοι ερευνητές, δεν έχουν κανένα λόγο να μην αναμένουν το «θανατηφόρο»(;) κτύπημα του Ισραήλ.
Τα έγγραφα είναι αποκαλυπτικά και για τις συμμαχίες στην περιοχή της Μεσογείου. Μετά την εγκατάλειψή του από τον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος αναδείχθηκε σε επικίνδυνο εχθρό του, το Ισραήλ βρέθηκε χωρίς συμμάχους. Και ήταν απόλυτα λογική η επιδίωξή του να συμμαχήσει με την αδύναμη στρατιωτικά Κύπρο, η οποία στην πραγματικότητα κατέχει την καλύτερη στρατηγικά θέση. Βρίσκεται στο κέντρο της επίμαχης περιοχής και το έδαφός της θα μπορούσε να αποτελέσει το απόλυτο ορμητήριο για το Ισραήλ.
Τις τελευταίες ημέρες οι Τούρκοι έχουν εξαπολύσει επίθεση εκφοβισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται «θύματα» της δήθεν ισραηλινής επιθετικότητας η οποία... ενθαρρύνεται από την «υπερδύναμη» Κύπρο. Πρόκειται για ασύστολα ψέματα, τα οποία δυστυχώς μερικοί ανεγκέφαλοι γραφειοκράτες στην Ουάσινγκτον τα πιστεύουν για να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της βλακώδους θεωρίας ότι η Τουρκία «είναι πιστή σύμμαχος και φίλη». Δεν έχουν άδικο όσοι εύχονται να αποδειχθούν αληθινοί οι ισχυρισμοί ότι η Κύπρος είναι έτοιμη να παραδώσει την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στους Ισραηλινούς. Και δεν υποστηρίζεται η θέση αυτή λόγω της απέχθειας, που πηγάζει από τη συνέχιση της τουρκικής κατοχής, αλλά επειδή οι χώρες πρέπει να πολιτεύονται με βάση το συμφέρον, όχι τις ευαισθησίες. Όπως έχω τονίσει πολλές φορές δεν μετανιώνω για τη συμμετοχή μου στις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις έξω από τον Λευκό Οίκο και τον ΟΗΕ. Αλλά γεγονός είναι ότι οι Άραβες δεν βοήθησαν την Ελλάδα και την Κύπρο, απλώς εκμεταλλεύθηκαν την αγάπη μας για τον παλαιστινιακό αγώνα, ενώ η αντίθεσή μας προς το Ισραήλ μας έριξε στα βράχια.
Χάσαμε όλες